زخم های جراحی چه هستند؟
زخم های جراحی برش یا شکافی بر روی پوست هستند که معمولا توسط اسکالپل طی جراحی ایجاد می شوند. زخم های جراحی همچنین در اثر تخلیه ای که طی جراحی انجام می گیرد ایجاد می گردند. زخم های جراحی به طور قابل توجهی در اندازه با یکدیگر متفاوت هستند. زخم های جراحی اغلب به کمک بخیه بسته می شوند اما برخی مواقع باز می مانند.
زخم های جراحی: انواع
انواع زخم های جراحی در چهار دسته قرار می گیرند. این دسته بندی به میزان آلودگی زخم های جراحی، خطر بروز عفونت و محل زخم در بدن بستگی دارد.
- دسته اول: این نوع از زخم های جراحی زخم های تمیز هستند. آن ها علائمی از عفونت یا التهاب ظاهر نمی کنند. این نوع زخم های جراحی چشم، پوست یا سیستم عروقی را درگیر می کنند.
- دسته دوم: این زخم های جراحی تحت عنوان زخم های آلوده- تمیز شناخته می شوند. با این که زخم های جراحی ممکن است نشانه ای از عفونت ظاهر نسازند، احتمال بروز عفونت در آن ها بسته به محل شان بالا است. برای مثال، احتمال عفونی شدن زخم های جراحی در مجاری گوارشی بسیار بالا است.
- دسته سوم: نوعی از زخم های جراحی که در آن ها یک شی خارجی می تواند در تماس با پوست قرار گیرد خطر بالای ابتلا به عفونت دارد و یک زخم آلوده شناخته می شود. برای مثال، زخم ناشی از اصابت گلوله ممکن است پوست اطراف محلی که جراحی ترمیمی بر روی انجام گرفته را آلوده سازد.
- دسته چهارم: این نوع از زخم های جراحی تحت عنوان زخم های چرک شناخته می شوند. این ها شامل زخم هایی هستند که در تماس با مدفوع قرار می گیرند.
زخم های جراحی: علت
زخم های جراحی زمانی ایجاد می شوند که جراح یک برش یا شکاف به کم وسیله جراحی به نام اسکالپل ایجاد می کند. شرایط مختلف پزشکی به جراحی نیاز دارند. اندازه زخم های جراحی به نوع روش و محل جراحی بستگی دارد
زخم های جراحی: فاکتورهای خطر عفونت
هر روش جراحی یک زخم جراحی بر جای می گذارد. احتمال عفونت زخم های جراحی بعد از جراحی بین 1 تا 3 درصد است. فاکتورهای خطر عفونت زخم های جراحی شامل داشتن مشکلات پزشکی دیگر مانند دیابت یا سیستم ایمنی ضعیف می باشد. افراد سیگاری، افراد مسن و افرادی که دچار اضافه وزن هستند نیز در معرض خطر عفونت زخم های جراحی قرار دارند. جراحی های اورژانسی، جراحی های شکمی و جراحی هایی که بیش از دو ساعت طول می کشند خطر عفونت زخم های جراحی را افزایش می دهند.
زخم های جراحی: علائم عفونت
زخم های جراحی به طور مکرر برای بررسی ترمیم مناسب معاینه می شوند. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری عفونت ها ممکن است تنها پوست، بافت زیر پوست یا ایمپلنت ها را تحت تاثیر قرار دهند. پزشک با معاینه زخم، ارزیابی علائم یا کشت مایع ترشح شده از زخم، بروز عفونت در زخم های جراحی را تشخیص می دهد. علائم عفونت زخم های جراحی شامل موارد زیر هستند:
- افزایش درد و قرمزی در اطراف زخم
- تاخیر در ترمیم
- وجود چرک
- بوی بد یا ترشح از زخم
در برخی موارد، زخم های جراحی عفونی ممکن است خشک یا عمیق تر دیده شوند. بروز تب نیز از علائم شایع عفونت زخم های جراحی است.
زخم های جراحی: درمان
درمان زخم های جراحی در برخی مواقع به محل زخم در بدن بستگی دارد. پانسمان جراحی به طور طبیعی بر روی زخم های جراحی قرار می گیرد و به طور مرتب نیاز به تعویض دارد. پوست اطراف زخم های جراحی باید اغلب به کمک آب و نمک یا صابون تمیز شود. زخم های جراحی همچنین باید به کمک آب و نمک شسته شوند. این شامل پر کردن یک سرنگ با آب و نمک و پاشیدن آن به پوست اطراف زخم می باشد.
مصرف داروهای ضد درد در رفع ناراحتی ناشی از زخم های گوارشی کمک کننده است. اغلب بیماران قبل از بهبودی کامل زخم های جراحی از بیمارستان ترخیص می شوند. بنابراین پیگیری اقداماتی برای مراقبت از زخم های جراحی در منزل بسیار حائز اهمیت است.
زمانی که زخم های جراحی عفونی می شوند، این حالت ظرف 30 روز بعد از جراحی رخ می دهد. عفونت زخم های جراحی ممکن است با قرمزی، درد، گرمی یا ترشح چرک همراه باشد. پزشک ممکن است برای درمان عفونت زخم های جراحی آنتی بیوتیک تجویز کند و یا زخم را برای تمیز کردن آن باز کند. دوره ریکاوری زخم های جراحی از چند هفته تا چند ماه متغیر خواهد بود. پزشک دستورات لازم پیرامون بازگشت به محل کار، ورزش کردن و انجام فعالیت های روزانه را به شما ارائه می دهد.
