ندول های تیروئید توده های جامد یا پر شده از مایع هستند که داخل تیروئید ایجاد می شوند؛ غده تیروئید غده ای کوچک درست در پایه گردن و بالای استخوان قفسه سینه است. در بیشتر موارد ندول تیروئید خطرناک نیست و موج بروز علائم نمی شود. در درصد کمی از موارد سرطان تیروئید، ندول تیروئید عامل بروز آن ها بوده است. اغلب بیمار تا زمانی که تحت معاینه روتین پزشکی قرار گیرد از وجود ندول آگاه نخواهد بود. با این حال، برخی از ندول های تیروئید ممکن است تا حدی بزرگ باشند که قابل مشاهده بوده یا بلع و تنفس را مشکل سازند. گزینه های درمانی ندول تیروئید بسته به نوع آن انتخاب می شود.
تست های تشخیصی تعیین کننده خوش خیم یا بدخیم بودن ندول تیروئید هستند؛ این اطلاعات تصمیم گیری برای درمان را آسان تر می سازند. چندین تست تشخیصی وجود دارند که هر یک اطلاعات خاصی را پیرامون ندول تیروئید فراهم می کنند. همه افراد مبتلا به این بیماری نیازی به انجام تمام تست ها ندارند. اغلب یک تست پاسخ مشخصی را در مورد نوع و علت ندول فراهم می کند. در موارد دیگر، یک تست ممکن است بی نتیجه باشد و تست های بیشتری انجام گیرند.
هورمون تحریک کننده تیروئید در آزمایش خون اندازه گیری می شود. اگر سطح این هورمون نرمال باشد، اقدام بعدی انجام سونوگرافی تیروئید و نمونه برداری آسپیراسیون سوزنی است. سطح پایین هورمون تحریک کننده تیروئید در خون ممکن است نشان دهنده این باشد که ندول میزان زیادی از هورمون تیروئیدی را تولید می کند. در این صورت قدم بعدی انجام اسکن تیروئید خواهد بود. سطح بالای این هورمون در خون نشانه التهاب خودایمنی تیروئید است. در مواقعی آزمایش خون دیگری برای اندازه گیری سطح آنتی بادی های تیروئید توصیه می گردد. امکان نمونه برداری آسپیراسیون سوزنی نیز وجود دارد.
سونوگرافی تیروئید. سونوگرافی تیروئید باید در همه بیماران مشکوک به ندول تیروئید یا گواتر ندولار در معاینه فیزیکی یا ندول هایی که به صورت تصادفی در تست های تصویر برداری دیگر (سونوگرافی کاروتید، سی تی اسکن، ام آر آی یا توموگرافی پوزیترون امیشن) مشخص شده اند، انجام گیرد. سونوگرافی برای مشخص کردن اندازه و آناتومی غده تیروئید و ساختارهای مجاور در گردن و مشخصه های ندول انجام می گیرد. یافته های این تست تشخیصی تعیین کننده نیاز به استفاده از نمونه برداری آسپیراسیون سوزنی است.
آسپیراسیون سوزنی. در بیشتر موارد، سطح هورمون تحریک کننده تیروئید نرمال است و اقدام بعدی نمونه برداری آسپیراسیون سوزنی است. این نوع نمونه برداری از یک سوزن نازک برای برداشت اندکی از بافت ندول تیروئید استفاده می کند. بافت در زیر میکروسکوپ تحت آنالیز قرار می گیرد. آسپیراسیون سوزنی در مطب پزشک به کمک بی حسی موضعی قابل انجام است. این روش به کمک پالپیشن یا سونوگرافی انجام می شود. بیمار ممکن است حین تزریق بی حسی اندکی احساس ناراحتی داشته باشد و در طول نمونه برداری احساس فشار کند. این تست دقت بالایی در تشخیص سرطان در ندول تیروئیدی مشکوک دارد. در برخی موارد نمونه برداری، بافت کافی برای تشخیص وجود ندارد و تکرار نمونه برداری ضرورت خواهد داشت. در سایر موارد، نتایج بیوپسی به طور واضح خوش خیم یا بدخیم بودن را مشخص نمی کند، خطر بدخیمی پایین است و انجام تست های دیگر توصیه می شود. اغلب جراحی برای تشخیص دقیق تر وضعیت ندول انجام می گیرد. نتایج بیوپسی ممکن است به صورت خوش خیم (غیر سرطانی)، بدخیم (سرطانی)، مشکوک به بدخیمی، نئوپلاسم فولیکولار (این یک نتیجه نامشخص است و نیاز به بررسی بیشتر دارد)، ضایعه فولیکولار (این یک نتیجه نامشخص است و نیاز به بررسی بیشتر دارد) یا غیر قابل تشخیص گزارش شوند.
اسکن تیروئید. در بیشتر موارد نیازی به انجام اسکن تیروئید نیست مگر افرادی که سطح هورمون تحریک کننده تیروئید در آن ها پایین است. در این موارد، اسکن تیروئید اولین اقدام بعد از آزمایش خون است. اگر ندول تیروئید مستقل یا غیر فعال باشد، اسکن تیروئید می تواند کمک کننده باشد. این اسکن بعد از دریافت دوز کمی از ید رادیواکتیو انجام می گیرد. ندول هایی که ماده رادیوکتیو را جذب می کنند معمولا سرطانی نیستند (مستقل، گرم یا سمی). ندول هایی که ماده رادیواکتیو را جذب نمی کنند سرد نام می گیرد و 5 درصد خطر سرطانی شدن وجود دارد. حدود 95 درصد از ندول های تیروئید سرد هستند.
