تشخیص کوارکتاسیون آئورت

اگر کوارکتاسیون آئورت شدید باشد معمولا تشخیص در دوران طفولیت انجام می شود. انجام تست برای تشخیص کوارکتاسیون آئورت قبل از تولد ممکن نیست.

زمانی که کوراکتاسیون آئورت در افراد بالغ و کودکانی که در سنین بالا قرار دارند بروز می کند احتمال بروز فرم های خفیف تر کوارکتاسیون آئورت وجود دارد. این افراد معمولا سالم به نظر می رسند مگر آن که پزشک موارد زیر را در آن ها شناسایی کند:

• فشار خون بالا در بازوها
• تفاوت فشار خون بین بازوها و پاها (افزایش فشار خون در بازوها و کاهش فشار خون در پاها)
• ضعف یا تاخیر پالس در پاها
• وجود صدای غیر طبیعی ناشی از جریان خون سریع در نواحی باریک شده

تست های تشخیصی

تست هایی که برای تایید تشخیص کوارکتاسیون آئورت انجام می شود عبارت است از:

• اکوکاردیوگرام: اکوکاردیوگرام از امواج صوتی استفاده می کند تا تصویری از قلب را ایجاد کند. امواج صوتی در قلب منتشر شده و تصاویر متحرکی را ایجاد می کنند که روی مانیتور ویدئویی قابل رویت می باشد. اکوکاردیوگرام می تواند موقعیت و شدت کوارکتاسیون آئورت را نشان دهد. هم چنین وجود سایر نواقص قلبی مانند دریچه آئورت دو لتی نیز در این تست مشخص می شود. پزشکان معمولا از اکوکاردیوگرام برای تشخیص کوارکتاسیون آئورت استفاده می کنند و بر اساس یافته ها مناسب ترین گزینه درمانی را تعیین می کنند.

• الکتروکاردیوگرام: الکتروکاردیوگرام فعالیت الکتریکی قلب را هر زمان که منقبض می شود ثبت می کند. در طول انجام الکتروکاردیوگرام الکترودهایی روی قفسه سینه، مچ دست و پا قرار می گیرد. این الکترودها فعالیت الکتریکی را اندازه گیری می کند و نتایج روی مانیتور کامپیوتری با کاغذ ثبت می شود. اگر کوارکتاسیون آئورت شدید باشد الکتروکاردیوگرام می تواند ضخیم شدگی دیواره های محفظه پایینی قلب را نشان دهد (هایپرتروفی ونتریکولار).

• عکس برداری از قفسه سینه: عکس برداری با استفاده از اشعه ایکس می تواند تصاویری از ریه ها و قلب را ایجاد کند. این روش عکسبرداری می تواند تنگی شریان آئورت در محل کوراکتاسیون یا در بخش بزرگ شده آئورت یا هر دو را نشان دهد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یا ام آر آی: در این روش عکس برداری از میدان مغناطیسی قوی و امواج صوتی استفاده می شود تا تصویری جزئی از قلب و عروق خونی ایجاد شود. ام ار آی موقعیت و شدت کوارکتاسیون آئورت را نشان می دهد هم چنین مشخص می کند کدام عروق خونی در بدن تحت تاثیر قرار گرفته است. هم چنین وجود سایر مشکلات مادرزادی قلبی را نیز نشان می دهد. پزشکان بر اساس یافته های حاصل از این تست گزینه های درمانی را برای کوارکتاسیون آئورت مشخص می کنند.

• اسکن توموگرافی کامپیوتری یا سی تی اسکن: این روش اسکن از مجموعه ای از اشعه های ایکس استفاده می کند تا تصاویری جزئی را ایجاد کند. در آنژیوگرام سی تی (CT angiogram)، پزشک رنگی را به داخل عروق خونی تزریق می کند تا جریان خون در شریان ها و وریدها مشخص گردد. با استفاده از این روش پزشک می تواند شدت و موقعیت کوارکتاسیون آئورت را تشخیص دهد و تعیین کند کدام عروق خونی تحت تاثیر قرار گرفته است و چه نواقص قلبی دیگری وجود دارد. پزشک با توجه به داده های به دست آمده هم چنین می تواند برنامه های درمانی را برای کوارکتاسیون آئورت مشخص کند.

• کاتتریزاسیون قلبی: در طول این روش پزشک لوله نازک و درازی را وارد شریان یا ورید کشاله ران، بازوها و یا گردن می کند و آن را به قلب می رساند. پزشک ممکن است رنگی را وارد کاتتر کند تا ساختار قلب روی تصاویر به دست آمده مشخص تر باشد. این رنگ می تواند فشار و میزان اکسیژن را در محفظه های قلب و در عروق خونی اندازه گیری کند. کاتتریزاسیون قلبی می تواند شدت کوارکتاسیون آئورت را نشان دهد. این تست اغلب برای تشخیص کوارکتاسیون آئورت استفاده نمی شود اما پزشک می تواند از نتایج آن استفاده کند تا در صورت نیاز، برنامه ریزی درمانی برای کوارکتاسیون آئورت را انجام دهد. این روش ممکن است برای انجام برخی گزینه های درمانی مربوط به کوارکتاسیون آئورت انجام شود.