درمان فلج مغزی کودکان

درمان فلج مغزی کودکان و افراد بالغ مبتلا به فلج مغزی ممکن است مدت زمان طولانی نیاز داشته باشند. تیم درمانی مرتبط با فلج مغزی شامل متخصصین زیر می شود:

• متخصص اطفال: متخصص اطفال بر برنامه و مراقبت درمانی نظارت دارد.
• متخصص بیماری های اعصاب در اطفال: پزشک متخصص بیماری های اعصاب اطفال برای تشخیص و درمان کودکانی آموزش دیده است که به اختلالات سیستم عصبی و مغزی دچارند.
• جراح ارتوپد: متخصص جراح ارتوپد در درمان اختلالات استخوانی و ماهیچه ای تخصص دارد و می تواند در تشخیص و درمان اختلالات ماهیچه ای موثر باشد.
• فیزیوتراپیست: فیزیوتراپیست فیزیکی یا درمانگر فیزیکی به بهبود قدرت و مهارت راه رفتن و تقویت عملکرد ماهیچه ها کمک می کند.
• درمانگر شغلی: درمانگر شغلی به مهارت های روزمره کودک شما کمک می کند و هدف آن یاری کودک در انجام فعالیت های روزمره است.
• پاتولوژیست اختلالات زبانی یا کلامی: چنین فردی به تشخیص و درمان اختلالات مربوط به سخن گفتن و زبان ناشی از فلج مغزی کمک می کند. اگر فرزند شما در صحبت کردن یا بلع مشکلاتی داشته باشد پاتولوژیست اختلالات زبانی یا کلامی نقش موثر خواهد داشت.
• درمانگر رشد: این متخصص به فرزند شما کمک خواهد کرد تا رفتارهای متناسب با سن کودک، مهارت های اجتماعی و مهارت های شخصیتی در او تقویت شود.
• متخصص سلامت روانی: متخصص سلامت روانی به شما و کودک کمک می کند تا با شرایط بیماری فلج مغزی مقابله کنید.
• درمانگر Recreation (استراحت درمانی): مشارکت در برنامه های فرهنگی و هنری، ورزشی و سایر رویدادهای این چنینی به رشد مهارت ها و توانایی های شناختی و فیزیکی کودک کمک می کند. والدین کودکان مبتلا به فلج مغزی باید به اعتماد به نفس، رفاه عاطفی و سخن گفتن کودک توجه داشته باشند.
• مددکار اجتماعی: مددکار اجتماعی می تواند به خانواده شما در یافتن خدمات و برنامه های درمانی برای بیماری فلج مغزی کمک کند.
• مربی مخصوص: یک مربی آموزش دیده می تواند در تعیین نیازهای آموزشی موثر باشد و منابع آموزشی مناسب را برای کودک مبتلا به فلج مغزی شناسایی کند.

داروها در درمان فلج مغزی

و اما فلج مغزی چگونه کنترل می شود؟ درمان های دارویی و غیر دارویی در کنترل فلج مغزی می تواند موثر باشد. داروهایی که می تواند سفتی ماهیچه ها را کاهش دهد در درمان ناتوانی های عملکردی ناشی از فلج مغزی موثر است. درمان درد و کنترل عوارض مرتبط با فلج مغزی و علائم آن از اهداف مهم در درمان فلج مغزی محسوب می شود.

بسیار اهمیت دارد که در مورد خطرات درمان فلج مغزی به کمک دارو با پزشک صحبت کنید و بدانید آیا این درمان دارویی فلج مغزی مناسب با نیازهای فرزند شما می باشد یا خیر. انتخاب دارو در درمان فلج مغزی کودکان بستگی به مشکل ماهیچه ای دارد و این که آیا کل بدن درگیر است یا خیر. درمان دارویی برای فلج مغزی عبارت است از:

• زمانی که اسپاستیک محدود به یک گروه ماهیچه ای باشد پزشک تزریق مستقیم onabotulinumtoxinA (بوتاکس) را به عضله یا عصب درگیر و یا هر دو برای درمان فلج مغزی توصیه می کند. تزریق باید هر سه ماه یک بار انجام شود. عوارض جانبی ناشی از این تزریق عبارت است از درد، علائمی شبیه آنفلوآنزا، کبود شدن یا ضعف شدید. سایر عوارض جانبی جدی عبارت است از دشواری در تنفس و بلعیدن.

• زمانی که فلج مغزی اسپاستیک کل بدن را درگیر کرده باشد شل کننده های ماهیچه ای خوراکی می تواند سفتی ماهیچه ها را تخفیف دهد. این داروها عبارتند از دیازپام، دانترولن و باکلوفن.
• دیازپام ریسک وابستگی در پی دارد و معمولا برای درمان در طولانی مدت استفاده نمی شود. تاثیرات جانبی آن عبارت است از ضعف، خواب آلودگی و خستگی.
• عوارض جانبی دانترولن عبارت است از خواب آلودگی، ضعف، تهوع و اسهال.
• عوارض جانبی باکلوفن عبارت است از خواب آلودگی، گیجی و تهوع. توجه داشته باشید که باکلوفن می تواند با استفاده از یک لوله مستقیما به نخاع پمپ شود. این پمپ با استفاده از جراحی زیر پوست شکم قرار داده می شود.

• کودک شما ممکن است برای کاهش ریزش غیر قابل کنترل بزاق از دهان داروهای نسخه ای دریافت کنند. داروهایی مانند اسکاپولامین یا گلایکوپیرولیت می تواند موثر باشد. تزریق مستقیم بوتاکس به غدد بزاق نیز موثر خواهد بود.

سایر راه های درمان

طیفی از درمان های غیر دارویی می تواند به فرد مبتلا به فلج مغزی کمک کند تا توانایی های عملکردی خود را تقویت کند:

• درمان فیزیکی: ورزش و تمرین ماهیچه ها می تواند قدرت، انعطاف، تعادل و تحرک کودک را تقویت کند. شما خواهید آموخت که چطور در خانه مراقب نیازهای روزمره کودک مبتلا به فلج مغزی برای مثال حمام کردن و غذا خوردن باشید. برای یک تا دو سال بعد از تولد درمان های فیزیکی و شغلی می تواند به کنترل سر و تنه و برداشتن اشیا کمک کنند. برخی ابزارهای کمکی می تواند فرزند شما را در انجام عملکردهایی مانند راه رفتن یاری کند.

• درمان شغلی: با استفاده از برخی استراتژی ها و هم چنین برخی تجهیزات درمانگر شغلی می تواند مشارکت مستقل کودک مبتلا به فلج مغزی را در فعالیت های روزمره اش در خانه، مدرسه و اجتماع تقویت کند.

برخی از تجهیزات عبارت است از واکر و یا ویلچرهای الکتریکی.

• گفتار درمانی: به این ترتیب کودک شما می تواند با وضوح بهتری سخن بگوید و یا با استفاده از زبان علائم ارتباط برقرار کند. اگر برقراری ارتباط دشوار باشد، درمانگر به کودک مبتلا به فلج مغزی شما خواهد آموخت از دستگاه های ارتباطی مانند کامپیوتر استفاده کند. دستگاه ارتباطی دیگر شامل طیفی از تصاویری است که شامل آیتم ها و فعالیت هایی می شود که کودک مبتلا به فلج مغزی در زندگی روزمره خود ممکن است با آن رو به رو شود. هم چنین می تواند با اشاره به تصاویر جملاتی را بیاموزد. هم چنین می توان بر مشکلات ماهیچه ای دخیل در غذا خوردن و بلعیدن نیز تمرکز کرد.

• درمان Recreational یا استراحت درمانی: برخی کودکان ممکن است از این درمان ها بهره برند. این نوع درمان فلج مغزی، به توانایی حرکتی کودک، سخن گفتن و رفاه عاطفی کودک می پردازد.

جراحی

برای تخفیف سفتی ماهیچه ها یا اصلاح برخی ناهنجاری های استخوانی ناشی از فلج مغزی اسپاستیک ممکن است انجام جراحی ضروری باشد. این انتخاب های درمانی در بیماری فلج مغزی عبارتند از:

• جراحی ارتوپدیک: کودکانی که به ناهنجاری های شدید دچارند ممکن است به انجام جراحی در استخوان ها یا مفاصل نیاز داشته باشند تا استخوان ها در موقعیت صحیح جای گیرند. در برخی روش های جراحی ممکن است ماهیچه ها و تاندون هایی که در اثر contracture کوتاه شده باشند، بلند تر شوند. این اصلاحات می تواند درد ناشی از بیماری فلج مغزی را تخفیف داده و حرکت را بهبود بخشد. انجام این جراحی ها کمک می کند تا استفاده از ابزاری مانند واکر ساده تر شود.

• در موارد شدید زمانی که سایر درمان ها برای کنترل فلج مغزی کمک کننده نباشد جراح ممکن است اعصاب تغذیه کننده ماهیچه های اسپاستیک را قطع کند. به این ترتیب ماهیچه ها ریلکس شده و درد کاهش می یابد. اما این روش می تواند بی حسی را به دنبال داشته باشد.

درمان های جایگزین

برخی کودکان و نوجوانان مبتلا به فلج مغزی ممکن است از طب مکمل برای درمان فلج مغزی استفاده کنند.

به عنوان مثال اکسیژن درمانی hyperbaric به نظر می رسد برای درمان فلج مغزی موثر است اگر چه شواهد محدودی در مورد اثر بخشی این روش در دست است. این درمان و سایر درمان های اثبات نشده برای فلج مغزی باید با شک و تردید مورد بازبینی قرار گیرد. کارآزمایی های بالینی کنترل شده شامل درمان هایی مانند اکسیژن درمانی hyperbaric و انجام تمرین های ورزشی مقاومتی با استفاده از لباس های مخصوص هم چنین برخی فرم های تحریک الکتریکال بی نتیجه مانده و منافعی را تا به امروز نشان نداده است. این درمان ها در رویکردهای بالینی چندان مورد قبول نیستند.

درمان فلج مغزی با سلول های بنیادی به عنوان رویکردی درمانی در بیماری فلج مغزی از موضوعاتی است که مورد بررسی قرار دارد و تحقیقات هم چنان در حال بررسی اثربخشی و بی خطر بودن این درمان ها می باشد.