نیکل آلرژی علائم، علل، تشخیص و درمان
آلرژی به نیکل یا نیکل آلرژی نوعی درماتیت تماسی می باشد (راشی همراه با خارش) که در محل تماس پوست با مواد بی ضرری مانند نیکل ایجاد می شود. نیکل آلرژی اغلب با گوشواره ها و سایر جوهرات ارتباط دارد. اما نیکل می تواند در موارد زیادی از جمله سکه، زیپ، تلفن های همراه و قاب عینک یافت شود و در اثر تماس با پوست حساسیت پوستی به نیکل را ایجاد کند.
قرارگیری مکرر در برابر اقلام حاوی نیکل می تواند سبب بروز نیکل آلرژی شود. درمان حساسیت به نیکل می تواند به کاهش علائم نیکل آلرژی کمک کند. وقتی شما به نیکل آلرژی دچار شوید به هر حال به نوعی فلز حساس شده اید و باید از تماس با آن اجتناب کنید.
علایم حساسیت به نیکل یا نیکل آلرژی
درماتیت تماسی یا واکنش آلرژیک در نیکل آلرژی معمولا ظرف ساعت ها یا روزها بعد از قرار گرفتن در مجاورت نیکل آغاز می شود. این واکنش ممکن است دو تا چهار هفته به طول انجامد. این واکنش نیکل آلرژی زمانی اتفاق می افتد که بخشی از پوست در تماس با نیکل باشد اما برخی اوقات در سایر بخش های بدن نیز ممکن است اتفاق بیفتد.
علائم و نشانه های نیکل آلرژی عبارت است از:
- راش یا توده های جوش مانند روی پوست
- خارش که می تواند شدید باشد.
- قرمزی یا تغییر در رنگ پوست
- تکه های خشک پوستی که می تواند شبیه سوختگی باشد.
- در موارد شدید وجود تاول ها و تخلیه مایع درون آن ها دیده می شود.
چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شما به راش پوستی دچار شده و نمی دانید چطور به آن مبتلا شده اید با پزشک خود صحبت کنید. اگر تشخیص نیکل آلرژی در مورد شما داده شده است و شما مطمئنید که با مجاورت در برابر نیکل واکنش حساسیت به نیکل نشان می دهید از درمان های غیر نسخه ای برای مثال پماد حساسیت پوستی به فلزات و درمان های خانگی که پزشک قبلا به شما توصیه کرده است استفاده کنید.
اما اگر درمان ها کمکی نکرد با پزشک تماس بگیرید. اگر فکر می کنید ناحیه درگیر در نیکل آلرژی ممکن است عفونی شده باشد فورا به پزشک مراجعه کنید. علائم و نشانه هایی که می تواند علامت عفونت ناشی از نیکل آلرژی باشد عبارت است از:
- افزایش قرمزی
- گرما
- وجود چرک در نواحی تحت تاثیر
- درد
علت نیکل آلرژی
علت دقیق ایجاد نیکل آلرژی مشخص نیست. همانند سایر آلرژی ها نیکل آلرژی زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی نیکل را به عنوان ماده ای مضر شناسایی کند. به طور معمول سیستم ایمنی تنها در برابر باکتری ها، ویروس ها و یا ترکیبات سمی واکنش نشان می دهد تا بدن را محافظت کند.
وقتی بدن نسبت به یک ماده خاص (آلرژن) که در این مورد نیکل می باشد واکنش نشان دهد سیستم ایمنی نسبت به آن حساس می شود و بدین ترتیب نیکل آلرژی بروز می کند. این بدان معناست که هر زمان شما در تماس با نیکل قرار بگیرید سیستم ایمنی تان پاسخ خواهد داد و یک پاسخ آلرژیک یا همان حساسیت به نیکل ایجاد می شود.
حساسیت ایمنی شما نسبت به نیکل می تواند بعد از اولین مجاورت یا بعد از چندین مجاورت و یا بعد از مجاورت طولانی ایجاد شود. حساسیت پوستی به نیکل می تواند تا حدی موروثی باشد.
منابعی که شما را در معرض نیکل قرار می دهد:
- جواهراتی که برای پرسینگ استفاده می شوند.
- سایر جواهرات مانند حلقه ها، دستبند و گردنبند
- بند ساعت
- اجزای لباس مانند دکمه ها، زیپ، قلاب ها
- سگک کمربند
- قاب عینک های آفتابی
- سکه ها
- ابزارهای فلزی
- تلفن
- کلید
- گچ
- دستگاه های پزشکی
- لپ تاپ یا تبلت های کامپیوتری
- سیگار الکترونیکی
فاکتورهای خطر در آلرژی به نیکل
برخی فاکتورها که می تواند ریسک ایجاد نیکل آلرژی را افزایش دهند عبارت است از:
- داشتن پرسینگ در گوش یا بدن. زیرا نیکل عمدتا در جواهرات به کار می رود، به همین دلیل نیکل آلرژی در اثر استفاده از گوشواره ها و سایر پرسینگ های حاوی نیکل شایع است.
- کار کردن با فلز. اگر شما در محل کار خود به طور مرتب با نیکل در تماس باشید ریسک ایجاد نیکل آلرژی در شما بیشتر است. علاوه بر این افرادی که به طور مرتب در محیطی مرطوب در معرض نیکل قرار دارند، برای مثال مرتب عرق می کنند و یا در تماس با آب هستند احتمال ایجاد حساسیت به نیکل در آن ها بیشتر است.
از جمله این افراد می توان به کسانی اشاره کرد که در صنایع غذایی خاص و یا پاک کننده های خانگی فعالیت دارند. سایر افرادی که ممکن است در خطر ابتلا به نیکل آلرژی قرار داشته باشند عبارتند از کارگران فلزکار، خیاط ها و آرایشگرها.
- خانم ها. خانم ها در مقایسه با مردان بیشتر مستعد ابتلا به نیکل آلرژی هستند. این امر شاید بدان دلیل باشد که خانم ها بیشتر از پرسینگ استفاده می کنند. تحقیقات اخیر نشان می دهد خانم هایی که اضافه وزن دارند بیشتر در خطر نیکل آلرژی یا همان آلرژی به نیکل قرار دارند.
- سابقه خانوادگی در داشتن نیکل آلرژی. اگر سایر اعضای خانواده شما حساسیت پوستی به نیکل داشته باشند در آن صورت احتمال بیشتری دارد که شما هم زمینه ژنتیکی در ابتلا به نیکل آلرژی داشته باشید.
- داشتن آلرژی به سایر فلزات. افرادی که به سایر فلزات حساس هستند ممکن است به نیکل آلرژی را نیز تجربه کنند.
تشخیص نیکل آلرژی
پزشک نیکل آلرژی را بر اساس ظاهر پوست بیمار و اقلامی که اخیرا با آن در تماس بوده است تشخیص می دهد.
اگر علت راش مشخص نشود پزشک می تواند انجام تست پچ را توصیه کند. هم چنین ممکن است به متخصص آلرژی و یا متخصص پوست ارجاع داده شوید.
آزمایش پچ تست
پچ تست چیست؟
در طول انجام پچ تست مقادیر اندکی از آلرژن های بالقوه (از جمله نیکل) روی پوست شما قرار داده می شود و با استفاده از چسب کوچکی پوشیده می شود. این مواد آلرژن به مدت دو روز روی پوست شما قرار می گیرد و پس از آن توسط پزشک برداشته می شود. اگر شما به نیکل آلرژی دچار باشید پوستی که در مجاورت نیکل قرار داشته دچار التهاب می شود و حساسیت به نیکل را ظاهر می کند.
از آن جایی که مقادیر اندکی از مواد آلرژن در این تست استفاده می شود این تست ها برای افرادی که آلرژی های شدیدی دارند بسیار بی خطر است.
آمادگی برای ملاقات با پزشک
شما احتمالا ابتدا در اثر تجربه راش همراه با خارش که ممکن است به نیکل آلرژی ارتباط داشته باشد به پزشک خانواده مراجعه خواهید کرد. آمادگی برای ملاقات با پزشک می تواند به شما کمک کند تا از زمان کوتاه خود استفاده مناسبی داشته باشید.
توجه به نکات زیر می تواند کمک کننده باشد:
- علائمی که دارید و زمانی که علائم برای اولین بار ایجاد شد و این که آیا این علائم با الگویی خاص تکرار می شود را یادداشت کنید.
- لیستی از داروهای مصرفی حتی ویتامین ها و مکمل های رژیمی که مصرف می کنید آماده کنید.
- لیستی از سولات احتمالی خود آماده کنید.
سوالاتی که می توانید در مورد نیکل آلرژی از پزشک بپرسید عبارت است از:
- علت احتمالی راش های من چیست؟
- آیا احتمال علت دیگری وجود دارد؟
- برای تایید تشخیص نیکل آلرژی باید تست خاصی انجام دهم؟ آیا برای انجام این تست به آمادگی خاصی نیاز دارم؟
- چه درمان هایی برای نیکل آلرژی وجود دارد و شما چه درمانی را توصیه می کنید؟
- درمان حساسیت به نیکل چه تاثیرات جانبی در پی دارد؟
- آیا برای درمان نیکل آلرژی از داروهای غیر نسخه ای هم می توان استفاده کرد؟
پزشک نیز احتمالا سوالاتی را از شما خواهد پرسید:
برخی سوالا احتمالی پزشک عبارت است از:
- چه زمانی علائم شما آغاز شد؟
- آیا علائم شما در طول زمان تغییر کرده است؟
- آیا در خانه از درمانی استفاده کرده اید؟
- تاثیر آن درمان ها به چه شکل بوده است؟
- آیا علائم شما بدتر شده است؟
درمان حساسیت به نیکل یا نیکل آلرژی
درمانی برای نیکل آلرژی وجود ندارد. وقتی شما به نیکل حساس می شوید، هر زمان که در مجاورت فلز قرار بگیرید دچار راش خواهید شد.
داروها
پزشک می تواند یکی از داروهای زیر را برای کاهش تحریک و بهبود راش ناشی از حساسیت پوستی به نیکل برای شما تجویز کند:
- کرم های کورتیکواستروئیدی مانند کلوبتازول و بتامتازون دیپروپیونات. استفاده طولانی مدت از این ترکیبات می تواند پوست شما را نازک کند.
- کرم های غیر استروئیدی مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس. عوارض جانبی این داروها سوزش موقت در محل استعمال است.
- کورتیکواستروئیدهای خوراکی مانند پردنیزون. اگر واکنش نیکل آلرژی شدید باشد و یا اگر راش ناشی از آلرژی به نیکل سطح وسیعی از بدن را بپوشاند در آن صورت از این گزینه برای درمان حساسیت به نیکل استفاده می شود.
- آنتی هیستامین های خوراکی مانند سیتریزین و فکسوفنادین. این داروها خارش را تخفیف می دهند اما ممکن است برای خارش پوستی چندان موثر نباشند.
فوتوتراپی
فوتوتراپی این گونه است که مقدار کنترل شده ای از تابش فرابنفش مصنوعی را روی پوست قرار می دهند. این گزینه درمانی برای کسانی مطرح می شود که به درمان های موضعی و درمان با استروئیدهای خوراکی پاسخ نداده اند. تاثیر فوتوتراپی بر بهبود نیکل آلرژی ممکن است ماه ها زمان برد.
درمان های خانگی نیکل آلرژی
شما ممکن است در خانه برای درمان درماتیت های تماسی ناشی از نیکل آلرژی گزینه های زیر را در نظر داشته باشید. اگر این درمان ها کمکی نکردند و یا راش ها بدتر شدند فورا با پزشک خود تماس بگیرید. برخی درمان های خانگی برای نیکل آلرژی عبارتند از:
- استفاده از لوسیون های آرام کننده. مانند لوسیون کالامین که خارش ناشی از آلرژی به نیکل را تخفیف می دهند.
- مرطوب کردن مرتب. پوست شما نوعی محافظ طبیعی برای بدن محسوب می شود که در زمان حساسیت به نیکل یا سایر مواد آلرژن این مانع مختل می شود. از کرم ها یا لوسیون های نرم کننده مانند روغن مینرال و یا پترولیئوم استفاده کنید به این ترتیب نیاز برای استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی برای درمان حساسیت به نیکل کاهش می یابد.
- از کمپرس های مرطوب استفاده کنید. این کمپرس ها به تخفیف خارش ناشی از نیکل آلرژی کمک می کنند و برای تاول ها موثر هستند. می توانید از پارچه خیس و یا پارچه ای که حاوی محلول آلومینیوم استات می باشد استفاده کنید.
- از پمادهایی مانند کرم های آنتی بیوتیکی استفاده نکنید. زیرا این پمادها می توانند حاوی ترکیبات خاص (مخصوصا نئومایسین) باشند که واکنش نیکل آلرژی را تشدید می کنند.
پیشگیری از نیکل آلرژی
بهترین استراتژی برای پیشگیری از نیکل آلرژی یا همان آلرژی به نیکل پرهیز از قرار گرفتن در معرض ترکیباتی است که حاوی نیکل می باشد. اگر شما به نیکل آلرژی دچارید بهترین راه برای پیشگیری از واکنش آلرژیک اجتناب از قرار گیری در معرض فلز می باشد.
اما پرهیز از مواجه با نیکل همیشه ساده نیست؛ زیرا نیکل در محصولات زیادی وجود دارد. برخی کیت های تست وجود دارند که می توانمد وجود نیکل را در اقلام فلزی بررسی کنند و در پیشگیری از نیکل آلرژی به شما کمک نمایند.
نکات زیر می تواند به شما کمک کنند تا کمتر در معرض نیکل و در نتیجه نیکل آلرژی قرار بگیرید:
- از جواهراتی استفاده کنید که ضد حساسیت می باشند. از زیورآلات حاوی نیکل استفاده نکنید. جواهراتی را خریداری کنید که از مواد موجود در آن ها کمتر آلرژی زا هستند. به عباراتی مانند فاقد نیکل روی جواهرات توجه داشته باشید. تیتانیوم، طلای زرد هیجده عیار یا طلای زرد فاقد نیکل و نقره گزینه های خوبی هستند.
- برای بند ساعت خود از گزینه های چرمی، پارچه ای و پلاستیکی استفاده کنید.
- از زیپ ها یا دکمه های پلاستیکی یا روکش دار استفاده کنید.
- قاب عینک خود را از جنس پلاستیک یا تیتانیوم انتخاب کنید.
- اگر در محل کار خود در معرض نیکل قرار دارید ایجاد مانعی بین خود و نیکل می تواند کمک کننده باشد. اگر دستان شما باید در تماس با نیکل باشد بهتر است برای پیشگیری از نیکل آلرژی از دستکش استفاده کنید. می توانید از لاک نیز به عنوان مانع یا پوششی روی جواهرات خود استفاده کنید اما باید آن را به طور مرتب تمدید کنید.