تعریف:

افزایش درجه حرارت بدن به 38 درجه سانتی گراد در 24 ساعت اول پس از زایمان.

اتیولوژی:

اندومتریت (شایع ترین علت)، عفونت های ادراری، عفونت های پرینه آل، عفونت زخم، ماستیت، عفونت مجرای تنفسی، اندومتریت ناشی از عفونت باکتریال صعود کننده (استرپتوکوک، استافیلوکوک و یا اشرشیاکلی) از مجرای تناسلی تحتانی، عفونت ادراری که به طور شایع در نتیجه اشرشیاکلی ایجاد می شود، عفونت های زخم، پرینه و ماستیت به طور شایع در نتیجه استافیلوکوک ایجاد می شوند. ترومبوز عمقی وریدی می تواند ایجاد تب خفیف و متوسط کند و وجود آن باید حتما رد شود.

ریسک فاکتورها:

• ریسک فاکتورهای کلی: سوء تغذیه، خستگی شدید، آنمی، بیماری مزمن زمینه ای.
• عفونت مجرای ژنیتال: زایمان طول کشیده، پاره شدن پرده ها، باقی ماندن محصولات بارداری، معاینات واژینال متعدد، نمونه برداری از خون جنین، زایمان به وسیله عمل جراحی، اپی زیوتومی، ترومای پرینه.
• عفونت مجرای ادراری: درد پرینه، پس از زایمان منجر به تخلیه ناکامل مثانه و لزوم انجام کاتتریزاسیون می شود.
• ماستیت: شیردهی.
• عفونت دستگاه تنفسی: بی حرکتی، به ویژه پس از زایمان به روش جراحی.

اپیدمیولوژی:

در 1 تا 3 درصد از زنان به دنبال زایمان دیده می شود.

شرح حال:

تب، ضعف، تنگی نفس، درد قسمت تحتانی شکم، تندرنس و ترشحات چرکی از محل عفونت (نظیر لوشیای چرکی)، سوزش ادرار، آبسه می تواند ایجاد تب های متغیر کند.

معاینه بالینی:

• معاینه عمومی: شوک سپتیک (غیرشایع)، تب، تاکی کاردی.
• معاینه تنفس: علایم وجود تراکم.
• معاینه پستان: تندرنس، سفتی، ترشحات چرکی، گرمی، اریتم (ماستیت).
• معاینه شکم: رحم تندر و سفت، شواهد عفونت زخم.
• معاینه لگن: ترومای پرینه، لوشیای آزار دهنده و آغشته به خون.
• معاینه اندام تحتانی: شواهد ترومبوز عمقی وریدی.

پاتولوژی:

ناشناخته است.

ارزیابی ها:

غربالگری از نظر عفونت:

• آزمایشات خون: FBC (افزایش تعداد گلبول های سفید)، ESR، U&E، کشت در سه نوبت، D دایمر (از نظر DVT).
• آزمایشات ادرار: MSU
• سایر آزمایشات: CXR، کشت خلط، HSV، سواب زخم، ونوگرام (در موارد شک به DVT).

درمان:

آنتی بیوتیک های وسیع الطیف تا مدت 5 روز با پوشش باکتری های بی هوازی نظیر مترونیدازول و آموکسی سیلین، داروهای ضد تب و بیهوش کننده در صورت نیاز.

در موارد وجود قسمت هایی از جفت در سونوگرافی و یا عدم پاسخ به درمان پس از مدت 24 ساعت، ERCP باید انجام شود.

عوارض:

سپتی سمی.

پیش آگهی:

ریسک مرگ و میر و ناتوانی پس از ارزیابی کامل و درمان مناسب پایین است. مرگ و میر بیشتر به دلیل تاخیر در تشخیص و شروع درمان دیده می شود.