تعریف:

تغییر در فلور نرمال واژن، همراه با جایگزین شدن باکتری‌های بی‌هوازی، نظیر گاردنلاواژینالیس¹، مایکوپلاسما هومینیس².

اتیولوژی:

تغییر در فلور نرمال واژن، همراه با کاهش سطوح لاکتوباسیل‌های واژن.

ارگانیسم‌ها به طور طبیعی در مجرای تناسلی زنان کلونیزه می شوند و به همین جهت این اختلال، بیشتر به عنوان نوعی کلونیزاسیون محسوب می شود تا عفونت.

ریسک فاکتور‌ها:

سیگار، شریک‌های جنسی متعدد، شرایط اقتصادی- اجتماعی پایین.

اپیدمیولوژی:

شیوع آن معادل با 15 درصد در کلینیک‌های زنانه است.

شرح حال:

ترشحات فراوان، خاکستری رنگ با بوی بد، بوی بد ماهی که در طی دوران قاعدگی و یا به دنبال مقاربت تشدید می یابد ( به دلیل قلیایی بودن ترشحات)، درد و خارش، اغلب ناشایع است.

معاینه بالینی:

شواهدی از وجود ترشحات هموژن خاکستری، همراه با چسبندگی به دیواره‌ء واژن. فقدان التهاب و یا التهاب بسیار کم.

پاتولوژی:

ناشناخته

بررسی‌ها:

تشخیص واژینوز باکتریال زمانی قطعی می شود، که 3 معیار از 4 معیار آمسل³ وجود داشته باشند.

1. ترشحات ضخیم هموژن سفید یا خاکستری همراه با بوی بد و زننده، که به دیواره‌های واژن چسبندگی دارند.
2. کاغذ تورنسل با PH قلیایی (بیش از 5/4).
3. تست آمین مثبت: متابولیت‌های باکتریال تولید آمین می کنند، که در حضورKOH 10 درصد، بوی بد ماهی ایجاد خواهد کرد.
4. میکروسکوپی: مشاهده‌ء سلول‌های کلیدی ( سلول‌های اپی تلیالی واژن که باکتری‌ها به آن‌ها چسبیده‌اند) و همچنین کاهش میزان لاکتوباسیل‌ها.

درمان:

نیاز به درمان وجود ندارد، مگر در دوران بارداری و یا زمانی که علامت‌دار باشد.

درمان طبی: مترونیدازول خوراکی، کلیندامایسین موضعی ( به ویژه در سه ماه اول).

توصیه: از انجام دوش واژینال خودداری کنید ( زیرا سبب تغییر اسیدیته‌ء واژن می شود).

عوارض: همراهی آن با پاره شدن زود‌رس پرده‌ها، زایمان زودرس، کوریوآمنیوتیت و دیس پلازی سرویکس دیده شده است.

پیش آگهی:

در اغلب موارد، عود دیده می شود، اما جز در موارد حاملگی و یا علامت‌دار بودن، نیازی به درمان جراحی ندارد.