اختلال نعوظ وضعیتی است که در آن فرد قادر به نعوظ یا حفظ آن به اندازه ای که برای تماس جنسی رضایت بخش کافی باشد، نیست. اختلال نعوظ ممکن است یک مشکل کوتاه یا بلند مدت باشد. اگر فرد برخی مواقع قادر به داشتن نعوظ باشد اما هر زمان که می خواهد نتواند رابطه جنسی داشته باشد، قادر به نعوظ باشد اما این به اندازه ای که منجر به رابطه جنسی رضایت بخش شود باقی نماند و یا هرگز قادر به نعوظ نباشد، به اختلال نعوظ دچار است. متخصصین اورولوژی می توانند به درمان این اختلال کمک کنند. با این که اختلال نعوظ بسیار شایع است، پدیده ای طبیعی ناشی از افزایش سن محسوب نمی شود. اگر فرد علائم اختلال را داشته باشد باید به پزشک مراجعه کند؛ این اختلال می تواند نشانه ای از یک مشکل جدی باشد.
پزشک تشخیص اختلال نعوظ را به کمک بررسی سابقه پزشکی و جنسی و معاینه سلامت روانی و فیزیکی انجام می دهد. صحبت پیرامون اختلال نعوظ ممکن است برای فرد دشوار باشد. با این حال، باید در نظر داشت که زندگی جنسی سالم بخشی از یک زندگی سالم است.
سابقه جنسی و پزشکی
بررسی سابقه پزشکی و جنسی از اولین اقداماتی است که پزشک برای تشخیص اختلال نعوظ انجام می دهد. او اطلاعاتی پیرامون میزان اعتماد به نفس فرد در تجربه نعوظ و حفظ آن، تعداد دفعاتی که آلت تناسلی در اثر نعوظ ناشی از تحریک جنسی سفت می شود، فرد تا چه حد می تواند نعوظ را در طول تماس جنسی حفظ کند، نتیجه مقاربت تا چه حد رضایت بخش است، فرد هنگام بیدار شدن در صبح نعوظ را تجربه می کند یا خیر، میزان میل جنسی خود را تا چه حد ارزیابی می کند، فرد تا چه حد برانگیختگی و انزال را تجربه می کند، هر روش جراحی یا درمانی که فرد تحت آن قرار گرفته و به اعصاب یا عروق خونی مجاور آلت تناسلی آسیب رسانده است، هر داروی نسخه ای یا بدون نسخه ای که بیمار مصرف می کند و یا سوء مصرف داروها، نوشیدن الکل و کشیدن سیگار، به دست می آورد. این اطلاعات پزشک را در تشخیص اختلال نعوظ یاری می دهد. سابقه پزشکی می تواند بیماری ها و روش های درمانی که منجر به این اختلال می شوند را شناسایی کند. پزشک به کمک بررسی فعالیت جنسی بیمار می تواند مشکلات موجود در میل جنسی، نعوظ، برانگیختگی یا انزال را تشخیص دهد.
معاینه سلامت جسمی و روانی
پزشک برخی سوالات شخصی از بیمار می پرسد و از پرسشنامه ای برای کمک به تشخیص هر گونه مشکل فیزیولوژیکی یا احساسی که منجر به اختلال نعوظ می گردد، استفاده می کند. او همچنین سوالاتی پیرامون روابط بیمار با شریک جنسی خود می پرسد که می تواند بروز اختلال نعوظ را تحت تاثیر قرار دهد. پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد تا علل اختلال نعوظ را شناسایی کند. در معاینه فیزیکی، موارد زیر بررسی می شوند:
- آلت تناسلی به منظور بررسی حساسیت آن به لمس. اگر آلت تناسلی حساسیتی نداشته باشد، علت اختلال، مشکل در سیستم عصبی خواهد بود.
- ظاهر آلت تناسلی برای یافتن علت مشکل. برای مثال، بیماری پیرونی موجب خم یا کج شدن آلت حین نعوظ میگردد.
- بررسی بدن برای وجود موهای زائد یا بزرگی سینه ها که نشان دهنده مشکلات هورمونی هستند.
- فشار خون
- نبض مچ دست و مچ پا به منظور بررسی مشکلات موجود در گردش خون
آزمایش های خون
آزمایش های خون برخی از علل احتمالی اختلال نعوظ همانند دیابت، آترواسکلروزیس، بیماری مزمن کلیه و مشکلات هورمونی را آشکار می سازند.
تست های تصویربرداری
پزشک ممکن است سونوگرافی داپلر را در مطب یا مرکز جراحی سرپایی انجام دهد. سونوگرافی می تواند جریان خون ضعیف به آلت تناسلی را مشخص کند. بدین منظور، پزشک یک وسیله دستی را به آرامی بر روی آلت تناسلی بیمار حرکت می دهد تا جریان خون را اندازه گیری کند. تصاویر رنگی بر روی صفحه نمایشگر سرعت و جهت خون که در عروق در جریان است را نشان می دهد. متخصص اورولوژی تصاویر به دست آمده از این روش برای تشخیص اختلال نعوظ را تفسیر می کند. برای این تست، پزشک ممکن است دارویی را برای ایجاد نعوظ به داخل آلت تناسلی بیمار تزریق نماید.
