تست عملکرد ریه چیست؟
تست عملکرد ریه مجموعه ای از تست ها است که نحوه عملکرد ریه ها را مورد سنجش قرار می دهد. تست عملکرد ریه شامل این موارد است که شما تا چه حد می توانید به خوبی نفس بکشید و ریه ها تا چه حد به طور موثری می توانند اکسیژن را به سایر قسمت های بدن برسانند. پزشک در شرایط زیر انجام تست عملکرد ریه را توصیه می کند:
- اگر علائمی از مشکلات ریوی داشته باشید.
- اگر به طور مرتب در محیط یا محل کار در معرض برخی مواد قرار می گیرید.
- برای بررسی بیماری های مزمن ریوی مانند آسم یا بیماری انسدادی مزمن ریه
- برای ارزیابی نحوه عملکرد ریه های شما قبل از جراحی
تست عملکرد ریه: علت انجام
پزشک برای بررسی عملکرد ریه های شما انجام تست عملکرد ریه را توصیه می کند. اگر شما تا کنون به شرایطی دچار بوده اید که ریه ها را تحت تاثیر قرار می دهد، پزشک برای بررسی پیشرفت این شرایط و یا چگونگی پاسخ آن به درمان تست عملکرد ریه را توصیه می نماید. تست عملکرد ریه در تشخیص بیماری های زیر کمک کننده است:
- آسم
- آلرژی ها
- برونشیت مزمن
- عفونت های تنفسی
- فیبروز ریوی
- برونشکتازی؛ شرایطی که در آن مسیر های هوایی در ریه ها کشیده شده و منبسط شده اند.
- بیماری انسدادی مزمن ریه که آمفیزم نام می گیرد.
- آزبستوز؛ شرایطی که در اثر قرار گیری در معرض آزبست ایجاد می شود.
- سارکوئیدز؛ التهاب ریه ها، کبد، گره های لنفاوی، چشم ها، پوست و سایر بافت ها
- اسکلرودرمی؛ بیماری که بافت پیوندی را تحت تاثیر قرار می دهد.
- تومور ریوی
- سرطان ریه
- ضعف ماهیچه های دیواره قفسه سینه
تست عملکرد ریه: آمادگی
اگر شما از داروهایی استفاده می کنید که راه های هایی را باز نگه می دارند مانند داروهایی برای آسم یا برونشیت مزمن، پزشک از شما می خواهد که قبل از تست عملکرد ریه مصرف آن ها را متوقف کنید. اگر در مورد مصرف یا عدم مصرف داروها مطمئن نیستید در این باره با پزشک صحبت کنید. داروهای مسکن نیز ممکن است نتایج تست عملکرد ریه را تحت تاثیر قرار دهند. شما باید پزشک را از داروهای ضد درد بدون نسخه یا نسخه ای مصرفی خود آگاه سازید. از خوردن مقدار زیادی غذا قبل از تست عملکرد ریه بپرهیزید. پری معده از دم کامل در ریه ها جلوگیری می کند. از خوردن خوراکی ها و نوشیدنی های حاوی کافئین مانند شکلات، قهوه و چای قبل از تست عملکرد ریه خودداری کنید. کافئین موجب باز شدن بیشتر راه های هوایی شده و نتایج تست عملکرد ریه را تحت تاثیر قرار می دهد. سیگار کشیدن و انجام ورزش سنگین نیز قبل از تست عملکرد ریه ممنوع است. برای انجام تست عملکرد ریه لباس های آزاد بپوشید. لباس های تنگ تنفس شما را محدود می سازند. شما همچنین باید از استفاده از زیورآلاتی که تنفس شما را تحت تاثیر قرار می دهند بپرهیزید. اگر دندان مصنوعی دارید، حین تست عملکرد ریه نیز از آن ها استفاده کنید تا دهان شما به خوبی بر روی قسمت دهانی دستگاه تست قرار گیرد. اگر شما اخیرا جراحی چشم، قفسه سینه یا شکم داشته اید و یا اخیرا دچار حمله قلبی شده اید، برای انجام تست عملکرد ریه باید تا زمان ریکاوری کامل منتظر بمانید.
تست عملکرد ریه: انواع
تست عملکرد ریه شامل اسپیرومتری است که مقدار هوای دم و بازدمی شما را مورد سنجش قرار می دهد. برای انجام این نوع از تست عملکرد ریه شما در مقابل یک دستگاه می نشینید و قسمت دهانی آن در دهان شما قرار می گیرد. در تست اسپیرومتری، این که قسمت دهانی به خوبی در دهان شما محکم شود و هوا وارد دستگاه شود بسیار اهمیت دارد. در این روش همچنین یک گیره بر روی بینی شما قرار می گیرد تا از تنفس از راه بینی جلوگیری شود. پزشک نحوه تنفس در طول این تست عملکرد ریه را توضیح خواهد داد. در تست اسپیرومتری، پزشک از شما می خواهد با نهایت عمق و سرعتی که می توانید برای چند ثانیه دم و بازدم کنید. در این تست عملکرد ریه همچنین از شما خواسته می شود که در یک دارو که راه های هوایی شما را باز می کند تنفس کنید. سپس برای بررسی این که دارو عملکرد ریه شما را تحت تاثیر قرار داده است یا خیر از شما خواسته می شود که مجددا درون دستگاه تنفس نمایید.
تست پلتیسموگرافی
این نوع از تست عملکرد ریه حجم گاز در ریه های شما یعنی حجم ریوی را اندازه گیری می کند. برای انجام این تست عملکرد ریه در یک اتاقک نشسته یا می ایستید و به داخل قسمت دهانی دستگاه تنفس می کنید. پزشک با اندازه گیری فشار اتاقک حجم ریوی را مورد سنجش قرار می دهد.
تست ظرفیت انتشار
در این تست عملکرد ریه این که کیسه های کوچک هوایی داخل ریه به نام آلوئول ها چگونه کار می کنند مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای این بخش از تست عملکرد ریه، از شما خواسته می شود داخل گازهای خاصی مانند اکسیژن، هلیوم یا کربن دی اکسید تنفس کنید. شما همچنین یک تنفس را در یک گاز ردیاب انجام می دهید. دستگاه زمانی که شما گاز را تنفس کردید تعیین می کند. تست ظرفیت انتشار این که ریه ها تا چه حد می توانند اکسیژن و کربن دی اکسید را به داخل جریان خون منتقل کنند را اندازه گیری می نماید.