درمان واژینال
درمان عفونت قارچی واژن اغلب شامل استفاده از شیاف یا کرم واژینال است. بیمار شیاف یا کرم واژینال را هنگام خواب به کمک اپلیکاتور در واژن قرار می دهد. درمان های نسخه ای و بدون نسخه بدین منظور وجود دارند بنابراین پزشک داروهای مناسب را بسته به شرایط بیمار تجویز می کند. درمان واژینال در دوره یک، سه و هفت روزه به یک اندازه موثر هستند. درمان موضعی موثرتر از درمان خوراکی هستند. طول درمان عفونت قارچی واژن به شدت آن بستگی دارد و تشخیص آن در پاپ اسمیر بدون وجود علامت نیاز به درمان ندارد.
درمان خوراکی
قرص نسخه ای به نام فلوکنازول گزینه دیگری برای درمان عفونت های قارچی است. بیشتر خانم ها تنها یک دوز از این دارو را دریافت می کنند؛ در حالی که خانم های مبتلا به عفونت پیچیده تر (همانند آن هایی که مشکلات زمینه ای پزشکی، عفونت های قارچی برگشت پذیر یا نشانه ها و علائم شدید دارند) ممکن است در 72 ساعت به دوز دوم از دارو نیاز داشته باشند. عوارض جانبی فلوکنازول خفیف هستند اما شامل ناراحتی معده، سردرد و راش پوستی می باشند. این دارو با برخی داروها تداخل دارد بنابراین پیرامون مصرف آن همراه داروهای دیگر باید با پزشک مشورت شود. فلوکنازول به علت خطراتی که برای جنین دارد، برای خانم های باردار تجویز نمیشود.
بیشتر عفونت های قارچی ظرف چند روز بعد از آغاز درمان برطرف می شوند. با این حال، فرد ممکن است حتی بعد از درمان عفونت نیز همچنان احساس خارش یا تحریک داشته باشد. اگر فرد در چند روز بعد از درمان عفونت قارچی واژن بهبود نیابد، باید مجددا به پزشک مراجعه کند.
عفونت قارچی واژن عود کننده
بین 5 تا 8 درصد از خانم ها دچار عفونت قارچی واژن عود کننده هستند که چهار بار یا بیشتر در طول سال تکرار می شود. شواهدی مبنی بر این که مصرف ماست یا سایر فرآورده های پروبیوتیک حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس یا مالیدن این محصولات به واژن می تواند فوایدی برای خانم های مبتلا به عفونت قارچی واژن عود کننده داشته باشد، وجود ندارد.
تشخیص. همانند عفونت قارچی اولیه، تشخیص صحیح عفونت قارچی واژن عود کننده بسیار اهمیت دارد. خانمی که به طور مکرر دچار نشانه ها و علائم تحریک یا خارش ولوو یا واژن می شوند باید تحت معاینه قرار گیرند تا از این که علائم او تحت تاثیر قارچ و نه عوامل دیگر (سایر عفونت های واژینال، واکنش آلرژیک یا حساسیت، اگزما) ایجاد شده است، اطمینان حاصل گردد. بیشتر عفونت های قارچی واژن تحت تاثیر قارچی به نام کاندیدا آلبیکنز ایجاد می شوند. عفونت های مداوم یا عود کننده ممکن است در اثر عفونت ناشی از گونه کمیاب کاندیدا به نام کاندیدا گلابرتا یا کاندیدا کروسی بروز کنند. در خانم هایی که دچار علائم دائمی یا عود کننده می شوند، کشت واژینال به منظور تایید تشخیص و شناسایی این گونه های قارچی کمیاب انجام می گیرد؛ زیرا داروهای متفاوتی برای درمان این عفونت ها تجویز می شوند. این تست شامل بررسی نمونه ترشح واژن در آزمایشگاه است.
درمان. خانم هایی با علائم مداوم معمولا در دوره های طولانی تحت درمان قرار می گیرند. این نوع درمان شامل چندین دوز از فلوکنازول در چند روز و به دنبال آن دوز هفتگی دارو برای شش ماه است. عفونت قارچی واژن یک عفونت مقاربتی نیست؛ با این حال عفونت در موارد نادر به شریک جنسی بیمار منتقل می گردد. پزشکان درمانی را برای شریک جنسی بیمار توصیه نمی کنند.
پیشگیری از عفونت قارچی واژن
حملات پراکنده کاندیدیاز ولوو و واژن اغلب بدون یک فاکتور قابل شناسایی بروز می کنند. با این حال، برخی فاکتورها زمینه را برای بروز عفونت علامت دار فراهم می کنند:
- دیابت شیرین. خانم های مبتلا به دیابت که کنترل کمی بر روی قند خون خود دارند در مقایسه با خانم هایی که سطح قند خون آن ها نرمال است، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت هستند. کنترل مناسب بر روی سطح قند خون در پیشگیری از عفونت قارچی واژن کمک کننده است.
- آنتی بیوتیک ها. یک چهارم تا یک سوم از خانم ها بعد از مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف در معرض خطر عفونت واژینال قارچی هستند. این داروها از رشد فلور باکتریایی طبیعی جلوگیری می کنند که بدین ترتیب محیط برای رشد پاتوژن هایی چون کاندیدا فراهم می شود. در خانم های مستعد ابتلا به عفونت های قارچی علامت دار در آنتی بیوتیک درمانی، دریافت یک دوز از فلوکنازول خوراکی در ابتدا و انتهای آنتی بیوتیک درمانی ممکن است از ولوو واژینیت بعد از درمان پیشگیری نماید.
