به طور معمول جفت بعد از زایمان از دیواره رحم جدا می گردد. در چسبندگی جفت بخشی از جفت یا همه آن جدا نشده باقی می ماند. چسبندگی جفت می تواند سبب بروز خونریزی شدیدی بعد از زایمان شود. همچنین ممکن است جفت بخش ماهیچه ای رحم را مورد حمله قرار داده و یا در دیواره رحم رشد کند. چسبندگی جفت از عوارض بسیار خطرناک بارداری شناخته می شود. اگر این عارضه در طول بارداری تشخیص داده شود در آن صورت فورا باید زایمان سزارین برنامه ریزی شود و پس از آن رحم خارج گردد. چسبندگی جفت معمولا منجر به بروز علائمی در طول بارداری نمی شود اگر چه ممکن است خونریزی های واژینال در سه ماهه سوم بارداری رخ دهد. در برخی موارد چسبندگی جفت با استفاده از سونوگرافی هایی که به طور روتین انجام می شود تشخیص داده می شود. تصور می شود علت ایجاد چسبندگی جفت ناهنجاری های موجود در رحم باشد که معمولا در نتیجه اسکار بعد از سزارین یا سایر جراحی های رحمی ایجاد می گردد. در برخی موارد نیز چسبندگی جفت بدون آن که سابقه جراحی رحمی وجود داشته باشد اتفاق می افتد.
فاکتورهای خطر متعددی وجود دارد که منجر به بروز چسبندگی جفت می شود. علاوه بر ناهنجاری ها و اسکارهای موجود در رحم، اگر جفت دهانه رحم را بپوشاند و یا در بخش پایینی رحم قرار گیرد در آن صورت احتمال بروز چسبندگی جفت تقویت می گردد. بارداری در سنین بالای 35 سال نیز احتمال وقوع چنین عارضه ای را تشدید می کند. هر چه تعداد بارداری ها افزایش یابد نیز احتمال ایجاد چسبندگی جفت نیز افزایش می یابد.
چسبندگی جفت احتمال ایجاد خونریزی شدید واژینال را بعد از زایمان به دنبال دارد. این خونریزی می تواند مرگبار باشد. در برخی موارد برای کنترل خونریزی نیاز به تزریق خون وجود خواهد داشت. چسبندگی جفت همچنین می تواند منجر به آغاز زودهنگام وضع حمل شود. اگر چسبندگی جفت سبب خونریزی در بارداری شود زایمان باید هر چه سریع تر آغاز گردد.
اگر فاکتور خطری مانند سابقه جراحی های قبلی رحمی و یا پوشاندن کامل یا نسبی دهانه رحم با جفت وجود داشته باشد در آن صورت متخصص زنان و زایمان به دقت تشکیل جفت را مانیتور خواهد کرد. ارزیابی این که جفت تا چه حد به طور عمیقی در دیواره رحم لانه گزینی انجام داده با استفاده از سونوگرافی یا ام آر آی انجام می گردد.
اگر متخصص زنان و زایمان مشکوک به چسبندگی جفت باشد در آن صورت برای زایمان بی خطر برنامه ریزی خواهد کرد. در مواردی که چسبندگی جفت بسیار گسترده باشد انجام سزارین و پس از آن برداشت رحم یا هیسترکتومی ممکن است ضرورت بیابد. این فرایند هیسترکتومی سزارین نامیده می شود و به پیشگیری از خونریزی مرگ باری که احتمال وقوع آن وجود دارد کمک می کند. اگر خونریزی واژینال در سه ماهه سوم بارداری روی دهد در آن صورت متخصص زنان و زایمان استراحت لگنی و بستری شدن در بیمارستان را در نظر خواهد گرفت. قبل از انجام جراحی تیمی متشکل از متخصص زنان و زایمان، متخصص جراحی های لگنی ، متخصص بیهوشی و اطفال حضور خواهند داشت. احتمالاتی مانند نیاز به تزریق خون در طول زایمان و بعد از آن همچنین نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه در صورت وقوع خونریزی شدید به فرد توضیح داده می شود. در طول سزارین نوزاد از طریق برشی که بر شکم و رحم ایجاد می شود متولد می گردد. بعد از زایمان اقدام به خارج کردن رحمی که جفت به آن متصل است انجام می شود. به خاطر داشته باشید با انجام هیسترکتومی دیگر قادر به باردار شدن نخواهید بود. به ندرت ممکن است با وجود چسبندگی جفت، جفت و رحم دست نخورده باقی بماند با این رویکرد که جفت در طول زمان از بین خواهد رفت. اما در این شرایط احتمال بروز عوارض جدی مانند خونریزی شدید واژینال، عفونت و نیاز به هیسترکتومی در آینده مطرح می شود. علاوه بر این تحقیقات نشان می دهد خانم هایی که بعد از چسبندگی جفت از انجام هیسترکتومی می گریزند ممکن است در خطر تجربه چسبندگی جفت در بارداری های آینده قرار داشته باشند.
