حاملگی خارج از رحم زمانی روی می دهد که رویان اولیه در فضایی خارج از دیواره رحم لانه گزینی را انجام دهد. در حاملگی معمولی تخمک بارور شده از لوله های فالوپ به سمت رحم حرکت می کند و در نهایت رویان ایجاد شده ظرف 3 تا 4 روز بعد به رحم می رسد. اما اگر انسدادی در لوله های فالوپ وجود داشته باشد و یا لوله های فالوپ آسیب دیده باشند به نحوی که نتوانند رویان را به رحم انتقال دهند در آن صورت ممکن است رویان در دیواره لوله فالوپ لانه گزینی را انجام دهد. از آن جایی که لوله های فالوپ محل مناسبی برای رشد جنین نمی باشد بنابراین ظرف مدتی پارگی و خونریزی شدیدی اتفاق می افتد که ممکن است عوارض خطرناکی را برای مادر به دنبال داشته باشد. با استفاده از تکنیک هایی مانند لاپاراسکوپی و سونوگرافی امکان تشخیص حاملگی از رحم وجود دارد که در ادامه بیشتر به آن می پردازیم.
تشخیص حاملگی خارج از رحم: تست هایی که اغلب برای تشخیص حاملگی خارج از رحم استفاده می شود عبارت است از اندازه گیری مقدار گنادوتروپین جفتی انسان یا پروژسترون خون، سونوگرافی، لاپاراسکوپی و اتساع و کورتاژ. در بارداری نرمال مقدار خونی هورمون گنادوتروپین انسانی که به اختصار hCG نامیده می شود افزایش می یابد. این هورمون توسط جفت تولید می شود و مقدار آن هر 48 ساعت دو برابر می شود. اگر چنین دو برابر شدنی مشخص نگردد در آن صورت احتمال تشخیص حاملگی خارج از رحم مطرح می شود. احتمال دیگری مانند سقط نیز در این میان وجود دارد. برای تایید تشخیص حاملگی خارج از رحم مقدار hCG به طور مکرر اندازه گیری می شود. در اوایل بارداری همچنین مقدار پروژسترون نیز افزایش می یابد. کاهش مقدار این هورمون نشان دهنده وجود اختلال در بارداری است و احتمال تشخیص حاملگی خارج از رحم را به دنبال دارد.
تشخیص حاملگی خارج از رحم: سونوگرافی در 3 تا 5 هفته اول بعد از آبستن شدن انجام می شود تا تعیین شود آیا بارداری داخل حفره رحم روی داده است یا خیر. سونوگرافی ترانس واژینال در مقایسه با سونوگرافی شکمی دقت بیشتری در تشخیص حاملگی خارج از رحم دارد. سونوگرافی همچنین وجود مایع یا خون در حفره شکمی را نشان می دهد، بنابراین می توان احتمال خونریزی ناشی از حاملگی خارج از رحم را به این شیوه ارزیابی کرد. در برخی موارد ترکیب سونوگرافی با آزمایش پروژسترون و hCG در تایید تشخیص حاملگی خارج از رحم موثر می باشد و ممکن است در این شرایط نیازی به انجام لاپاراسکوپی و یا اتساع و کورتاژ وجود نداشته باشد.
تشخیص حاملگی خارج از رحم: لاپاراسکوپی روش دیگری برای تشخیص حاملگی خارج از رحم می باشد همچنین این روش در درمان حاملگی خارج از رحم نیز ممکن است موثر باشد. لاپاراسکوپی که به منظور تشخیص حاملگی خارج از رحم انجام می شود به صورت سرپایی انجام می گردد و به بیهوشی جنرال نیاز دارد. لاپاراسکوپی از طریق برشی که در ناحیه زیر ناف ایجاد می گردد انجام می شود. در صورت لزوم با استفاده از ابزار مخصوصی که از طریق لاپاراسکوپ وارد می شود می توان اقدام به خارج نمودن بافت ناشی از حاملگی خارج از رحم نمود.
تشخیص حاملگی خارج از رحم: اتساع و کورتاژ روش دیگری است که در تشخیص حاملگی خارج از رحم کاربرد دارد. اگر نتایج حاصل از تست های هورمونی و سونوگرافی نشان دهد که بارداری به سقط ختم خواهد شد و یا رویان به طور مناسبی به دیواره رحم متصل نشده است در آن صورت روش اتساع و کورتاژ برای تشخیص حاملگی خارج از رحم با استفاده از بیهوشی انجام می شود. سپس بافت های به دست آمده از این روش توسط متخصص پاتولوژیست ارزیابی می گردد. به دنبال خارج کردن بافت حاصل از سقط مقدار هورمون hCG به سرعت افت می کند، اگر با انجام اتساع و کورتاژ مقدار این هورمون به سرعت کاهش پیدا نکند در آن صورت احتمال تشخیص حاملگی خارج از رحم مطرح می شود.
