باکتری استرپتوکوک گروه b اغلب در روده ها، مسیر ادراری و تناسلی زندگی می کند. عفونت ناشی از استرپتوکوک گروه b عفونت باکتریایی شایع می باشد که اغلب در زنان بزرگسال غیر حامله پیامد جدی را به دنبال نخواهد داشت اما ابتلا به این عفونت در زنان باردار و نوزادان می تواند بسیار خطرناک باشد. زنان باردار ناقل این میکروارگانیسم عفونت ادراری بدون علامت پیدا می کنند بی آنکه خود متوجه آن باشند ولی در صورت تشخیص آن در آزمایش ادرار درمان ضرورت دارد. استرپتوکوک گروه b در بارداری می تواند برای جنین بسیار خطرناک باشد. احتمال انتقال استرپتوکوک گروه b در بارداری به هنگام وضع حمل و زایمان وجود دارد. حدود 25 درصد خانم ها ناقل این باکتری می باشند. بهترین راه برای اطمینان از وجود استرپتوکوک گروه b در بارداری انجام آزمایش از واژن می باشد. اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد با درمان مناسب می توان جنین را حین وضع حمل و زایمان محافظت نمود. اگر شما ناقل استرپتوکوک گروه b در بارداری باشید و درمان مناسب را دریافت نکنید در آن صورت 1 تا 2 درصد احتمال آلودگی جنین نیز وجود خواهد داشت. این احتمال با وجود فاکتورهای خطر زیر تشدید نیز می شود:
- اگر نوزاد نارس باشد. نارس بودن به معنی انجام زایمان قبل از هفته 37 بارداری می باشد.
- کیسه آب 18 ساعت قبل از زایمان جنین پاره شده باشد.
- مادر در حین وضع حمل به تب دچار شود.
- سابقه تولد فرزند مبتلا به این عفونت در بارداری قبلی وجود داشته باشد.
- مادر در بارداری به عفونت های ادراری مبتلا شده باشد که عامل آن استرپتوکوک گروه b باشد.
اگر انجام تست واژینال یا رکتال استرپتوکوک گروه b در بارداری در هفته 35 تا 37 عفونت را نشان دهد در آن صورت باید در طول وضع حمل و زایمان آنتی بیوتیک دریافت کنید. پنی سیلین در این شرایط بهترین انتخاب می باشد. همچنین ممکن است برای درمان عفونت استرپتوکوک گروه b در بارداری از آمپی سیلین نیز استفاده شود. خطر عفونت های بعد از وضع حمل در مادر افزایش می یابد مثل عفونت نفاسی، آب شکمی و فاشئیت نکروزان. مصرف این داروها در بارداری برای مادر و جنین نسبتا بی خطر می باشد. اگر نوزاد به عفونت استرپتوکوک گروه b در بارداری دچار شود ممکن است علائم به دو صورت بروز کند:
- در 7 روز اول زندگی: در شروع اولیه عفونت با علائمی مانند تب و دشواری در تنفس نوزاد مشخص می شود. احتمال بروز سپسیس، مننژیت و ذات الریه یا پنومونی نیز وجود خواهد داشت.
- بعد از 7 روز تا 2 هفته: احتمال بروز مشکلاتی مانند سرفه، احتقان، دشواری در غذا خوردن، تب و تشنج وجود دارد. در این مرحله نیز احتمال بروز سپسیس و مننژیت مطرح است.
انتقال عفونت استرپتوکوک گروه b در بارداری سبب می شود نوزاد در زندگی آینده خود نیز با عوارضی رو به رو شود. برای مثال 25 درصد نوزادانی که در اثر این عفونت به مننژیت دچار می شوند در خطر ابتلا به فلج مغزی، مشکلاتی در شنوایی، اختلال در یادگیری و تشنج می باشند. بسیار اهمیت دارد که با مصرف آنتی بیوتیک مناسب از انتقال استرپتوکوک گروه b در بارداری اجتناب کنیم اما در صورت ابتلا، نوزاد باید با استفاده از آنتی بیوتیک تزریقی وریدی درمان شود. باید یادآور شد واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به استرپتوکوک گروه b در بارداری در دست نیست و تنها راه برای بررسی ابتلا نوزاد به عفونت استرپتوکوک گروه b در بارداری انجام آزمایش خون در نوزاد و یا آزمایش مایع مغزی نخاعی می باشد.
