نقایص مادرزادی
نقص مادرزادی مشکلی است که هنگام تکامل نوزاد در رحم مادر ایجاد می شود. نقایص مادرزادی که کلیه ها را تحت تاثیر قرار می دهند شامل دیسپلازی کلیه، آژنزی کلیه و کلیه اکتوپیک هستند. به طور کلی کودکان با این نقایص زندگی سالمی دارند. با این حال، برخی کودکان مبتلا به آژنزی کلیوی یا دیسپلازی کلیه در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی قرار دارند. نقایص، ناهنجاری هایی در اندازه، ساختار یا موقعیت کلیه هستند:
- آژنزی کلیه. کودکان متولد شده با تنها یک کلیه
- دیسپلازی کلیه. کودکان متولد شده با دو کلیه که یکی از آن ها کار نمی کند
- کلیه اکتوپیک. کودکان متولد شده با یک کلیه که در زیر، بالا یا سمت مخالف موقعیت نرمال قرار گرفته
بیماری های وراثتی
بیماری های وراثتی کلیه بیماری هایی هستند که از طریق ژن ها از والدین به کودک منتقل می شوند. یک نمونه بیماری کلیه پلی کیستیک است که در آن دسته هایی از کیست های پر شده از مایع (کیسه های غیر طبیعی) تشکیل می شوند که به مرور اندازه هر دو کلیه ها را افزایش می دهند. بیماری وراثتی دیگر سندرم آلپورت است که در اثر جهش در ژنی که پروتئین کلاژن (پروتئین سازنده گلومرول ها) را کد می کند، ایجاد می شود. این وضعیت موجب بروز اسکار در کلیه ها می گردد. سندرم آلپورت در اوایل کودکی بروز می کند و در پسران شدیدتر از دختران است. این وضعیت علاوه بر بیماری کلیوی موجب مشکلات شنوایی و بینایی می شود.
عفونت
سندرم همولیتیک اورمیک یک بیماری نادر است که اغلب در اثر باکتری ای کلای موجود در غذاهای آلوده همانند گوشت، فرآورده های لبنی و آبمیوه ها ایجاد می شود. این سندرم زمانی ایجاد می شود که باکتری های ای کلای موجود در مجاری گوارشی سمومی تولید می کنند که وارد جریان خون می گردند. سموم شروع به تخریب گلبول های قرمز خون و آسیب به پوشش عروق خونی شامل گلومرول ها می کنند. بیشتر کودکانی که دچار این عفونت می گردند، استفراغ، کرامپ های معده و اسهال خونی را برای دو تا سه روز تجربه می کنند. کودکانی که دچار این سندرم می شوند رنگ پریده، خسته و آسیب پذیر هستند. سندرم همولیتیک اورمیک می تواند موجب نارسایی کلیه در برخی کودکان گردد.
گلومرولونفریت استرپتوکوکال بعد از بروز یک گلودرد استرپتوکوکی یا عفونت پوستی رخ می دهد. باکتری استرپتوکوکوس به طور مستقیم به کلیه ها حمله نمی کند؛ عفونت ممکن است سیستم ایمنی را تحریک کرده و موجب تولید بیش از حد آنتی بادی ها گردد. آنتی بادی ها پروتئین های تولید شده توسط سیستم ایمنی هستند. سیستم ایمنی با شناسایی و تخریب باکتری ها، ویروس ها و سایر ذرات مضر خارجی، از بدن محافظت می کند. زمانی که آنتی بادی اضافی در خون وجود داشته باشد و در نهایت در گلومرول ها تجمع یابند، کلیه ها دچار آسیب می شوند. گلومرولونفریت استرپتوکوکال ظرف یک تا سه هفته بعد از عدم درمان عفونت، بروز می کند. این عفونت تنها مدت زمان کوتاهی به طول می انجامد و کلیه ها عموما ریکاوری می شوند. در موارد اندکی آسیب کلیوی دائمی خواهد بود.
سندرم نفروتیک
این سندرم مجموعه ای از علائم است که نشان دهنده آسیب کلیوی هستند.
- آلبومینوریا. ادرار فرد حاوی میزان زیادی از آلبومین است؛ پروتئینی که عموما در خون وجود دارد.
- هایپرلیپیدمیا. سطح بالای چربی و کلسترول در خون
- ادم. تورم معمولا در ساق پاها، پاها و مچ پاها و در موارد کمتر در دست ها یا صورت
- هیپوآلبومینمیا. سطح پایین آلبومین در خون
سندرم نفروتیک در کودکان می تواند در اثر این شرایط ایجاد شود: بیماری تغییر حداقل شامل آسیب به گلومرول است که تنها به کمک میکروسکوپ الکترونی قابل مشاهده است. این نوع میکروسکوپ جزئیات بسیار کوچک را نمایش می دهد. دانشمندان علت دقیق بیماری تغییر حداقل را نمی دانند. برخی پزشکان معتقدند که این بیماری بعد از واکنش های آلرژیک، واکسیناسیون و عفونت های ویروسی بروز می کند. گلومرولواسکلروز فوکال سگمنتال بروز اسکار در نواحی مختلف کلیه است: فوکال به این معنی است که تنها بخشی از گلومرول ها دچار اسکار شده اند. سگمنتال بدین معنی است که آسیب تنها بخشی از یک گلومرول را تحت تاثیر قرار داده است.
گلومرولونفریت پرولیفراتیو شامل مجموعه ای از اختلالات است که موجب تجمع آنتی بادی ها در گلومرول ها و ضخیم شدن و آسیب رساندن به آن ها می شود. بیماری های خودایمنی موجب حمله سیستم ایمنی بدن به سلول ها و اندام های خود بدن می گردد.
