تعریف:

بارداری که به مدت بیش از 42 هفته به طول انجامد.

اتیولوژی:

در بیشتر موارد ناشناخته است.

ریسک فاکتورها:

سابقه بارداری طول کشیده قبلی، سابقه خانوادگی مثبت، الیگوهیدرآمنیوس، آننسفالی جنین.

اپیدمیولوژی:

5 درصد از بارداری ها را تشکیل می دهد.

شرح حال:

ادامه یافتن بارداری به مدت 2 هفته پس از زمان تعیین شده ± کاهش حرکات جنین. بررسی از نظر زمان و تاریخ صحیح زایمان ضروری است (زمان زایمان چگونه محاسبه شده است، تاریخ LMP، سونوگرافی های قبل و پس از هفته 18 بارداری).

معاینه بالینی:

اندازه گیری طول فوندوس رحم، موقعیت غیرطبیعی جنین، میزان غیرطبیعی مایع آمنیوتیک.

پاتولوژی:

ممکن است پاتولوژی زمینه نداشته باشد و یا ناشی از آننسفالی باشد.

ارزیابی ها:

تعیین تاریخ دقیق زایمان (از طریق شرح حال دقیق و نتایج معاینات قبلی)، سونوگرافی (تعیین حجم مایع آمنیوتیک، میزان رشد جنین، اختلالات تکاملی، وضعیت جفت)، CTG.

درمان:

پاره کردن پرده ها (افزایش شانس زایمان خودبخودی، پس از هفته 40 بارداری)، القاء زایمان (کاهش شانس دیسترس جنین و مرگ و میر پره ناتال)، زایمان انتظاری ± پایش و مراقبت از جنین.

عوارض:

نارسایی جفتی-رحمی، هیپوکسی حین زایمان، سندرم آسپیراسیون مکونیوم، مرگ داخل رحم، افزایش شانس آسیب های زایمانی، ناتوانی های پره ناتال (فلج خفیف مغزی، تشنج نوزادی).

پیش آگهی:

میزان مرگ و میر پره ناتال در حدود 9.7 مورد در هر 1000 مورد است. عود در بارداری های بعدی در 30 تا 40 درصد از موارد دیده می شود.