تعریف:

دشواری در خارج ساختن شانه های جنین پس از زایمان سر.

اتیولوژی:

قسمت خلفی شانه وارد دهانه لگن می شود در حالی که قسمت قدامی آن در پشت سمفیز پوبیس باقی مانده و قادر به چرخش نخواهد بود. همچنین ممکن است هر دو شانه در قطر قدامی-خلفی و یا قطر مایل و عرضی لگن گیر بیفتند.

ریسک فاکتورها:

• جنین بزرگ
• دیابت مادر
• بالا بودن وزن مادر
• زایمان دیررس

اپیدمیولوژی:

شیوع آن معادل با 0.25 تا 1 درصد است.

شرح حال:

• زایمان طول کشیده
• دشواری در زایمان سر
• چرخش آهسته از موقعیت اکسی پوت به لترال

معاینه بالینی:

خستگی مادر.

معاینه لگن: میزان دیلاتاسیون سرویکس، وضعیت پرده ها و عضو پرزانته را ارزیابی کنید. در موارد شک به دیس توشی شانه تعیین کنید که آیا قسمت قدامی شانه در بالای لبه اگن گیر افتاده است و یا نه (برای تصمیم گیی درباره درمان). تغییر شکل شانه ها، کوتاه بودن گردن.

پاتولوژی:

نامشخص است.

ارزیابی ها:

اغلب نوعی اورژانس به شما رفته و اندیکاسیون زایمان فوری دارد.

درمان:

موقعیت مک رابرت¹: بیمار در موقعیت لیتوتومی قرار می گیرد به گونه ای که مفاصل هیپ در بیشترین فلکسیون و ابداکسیون باشند. اپی زیوتومی، فشار بر ناحیه سوپراپوبیک برای آزاد کردن قسمت قدامی شانه جنین که از سمفیزیس تحت فشار قرار گرفته همراه با کشش خفیف به سمت پایین بر روی سر برای خارج کردن قسمت قدامی شانه اعمال می شود. در صورتی که با این روش شانه خارج نشود، چرخش قبل از اعمال کشش ضروری خواهد بود.

درمان جراحی: خارج کردن سر به روش سزارین (مانور زاوانلی ²)، که میزان موفقیت آن بالاست و نتایج خوبی را به همراه خواهد داشت، با وجود این، این روش در آخرین مرحله مورد استفاده قرار می گیرد. سمفیزیوتومی قابل انجام است ولی عوارض زیادی برای مادر به همراه دارد.

سایر روش ها: نوزاد را از نظر آسیب های نورولوژیک و اسکلتی مورد معاینه قرار دهید. ارزیابی وزن جنین در بارداری های بعدی.

عوارض:

عوارض جنینی: آسفیکسی و آسیب های عصبی، مرگ جنین، آسیب های شبکه بازویی (به طور شایع فلج ارب³، آسیب های T₁ و C₈ و به ندرت آسیب T₄)، شکستگی استخوان کلاویکل.

عوارض مادری: طولانی شدن مرحله دوم زایمان که منجر به خون ریزی شدید می شود، لاسراسیون های واژن و سرویکس.

پیش آگهی:

آسیب های شبکه بازویی در 7 تا 16 درصد از موارد رخ می دهند. آسیب های اسکلتی در حدود 15 درصد از موارد دیده می شوند.