تعریف:

وجود نوعی ارتباط غیرطبیعی بین دو عضو حاوی پوشش اپی تلیال که یکی از این دو عضو ممکن است پیشابراه، مثانه یا حالب، روده، رحم، واژن و یا پوست باشد.

اتیولوژی:

بدخیمی های لگن و به ویژه کارسینوم سرویکس، رادیوتراپی، ترومای ناشی از جراحی (سزارین)، هیسترکتومی شکمی و یا واژینال، زایمان طول کشیده، بیماری دیورتیکولی.

ریسک فاکتورها:

مشابه با اتیولوژی است.

اپیدمیولوژی:

ناشایع است. شایع ترین عوامل آن در کشورهای توسعه یافته عبارتند از: عمل جراحی و بدخیمی ها. شایع ترین عامل آن در کشورهای در حال توسعه، زایمان طول کشیده است.

شرح حال:

فیستول حالب – واژن و فیستول مثانه – واژن: احساس مداوم مرطوب شدن و نشت مایع. سابقه قبلی زایمان سخت و دشوار و یا بدخیمی.

فیستول رکتوواژینال: بی اختیاری مدفوع.

معاینه بالینی:

مشاهده مستقیم (از اسپکولوم سیم¹ استفاده کنید)، مشاهده فیستول اغلب دشوار است، شواهدی از وجود ادرار، مدفوع و بیرون زدگی پوست.

پاتولوژی:

شایع ترین انواع آن عبارتند از: فیستول های مثانه-واژن و حالب-واژن.

بدخیمی ها: در همراهی با نفوذ عمیق دیده می شوند.

زایمان طول کشیده: نکروز آواسکولار ممکن است در نتیجه تحت فشار قرار گرفتن کف مثانه بین سر جنین و استخوان پوبیس ایجاد شود. بیرون زدگی پس از چندین روز همراه با تشکیل فیستول دیده خواهد شد.

رادیاسیون: آسیب عروقی منجر به آسیب ایسکمیک ثانویه بافت خواهد شد.

پس از عمل جراحی: آسیب ناشی از ترومای مستقیم و یا کاهش ذخیره خونی در نتیجه کلامپ کردن ایجاد می شود.

ارزیابی ها:

EUA و سیستوسکوپی: مشاهده مستقیم اغلب دشوار است.

 سیستوگرام و IVP: برای بررسی جایگاه دقیق.

MSU: برای رد وجود عفونت ادراری.

فیستولوگرافی ممکن است در موارد شدید مورد نیاز باشد.

درمان:

درمان طبی: برخی فیستول های کوچک ممکن است به طور خودبخود بهبود یابند. کاتتریزاسیون طولانی مدت (برای استراحت دادن به مثانه). آنتی بیوتیک های پروفیلاکتیک.

درمان جراحی: ترمیم فیستول. بافت های غیرزنده اطراف فیستول برش داده می شوند و فیستول به صورت لایه لایه بسته خواهد شد. ترمیم فیستول در فیستول های پایین تر به صورت واژینال و در فیستول های بالاتر به صورت شکمی انجام خواهد شد. هدایت ایلئال: انتقال مجرای ادراری به درون ایلئوم.

سایر روش های درمان: اطمینان بخشی. مشاوره با تیم متخصص در بی اختیاری ادرار، استفاده از روش های کمکی برای درمان بی اختیاری ادرار در صورتی که جراحی امکان پذیر و یا موفقیت آمیز نباشد. در بارداری های بعدی از انجام زایمان به روش واژینال جلوگیری کنید. ارزیابی های پیشگیری کننده از اهمیت زیادی برخوردارند. تشخیص اولیه در بهبود پیش آگهی بسیار موثر است.

عوارض:

• عفونت های ادراری
• تحریک و عفونت پوست
• عوارض روانی بی اختیاری

پیش آگهی:

براساس عامل زمینه ای متفاوت است. در موارد غیربدخیم ریسک موفقیت 70 درصد خواهد بود.