تعریف:

عفونت و التهاب در ناحیه‌ء سرویکس.

اتیولوژی:

عوامل ایجاد‌کننده‌ء آن عبارتند از: کلامیدیا (در 50 درصد از موارد)، گونوکوک، ویروس پاپیلوما، ویروس هرپس. سرویسیت مزمن، اغلب از فلور ترکیبی شامل تریکوموناس ¹، کاندیدا² و گاردنلا³ ناشی می شود.

ریسک فاکتور‌ها:

افزایش تعداد شریک‌های جنسی، عدم استفاده از روش‌های محافظتی و جلوگیری کننده.

اپیدمیولوژی:

بر اساس عامل ایجاد کننده، متفاوت است.

شرح حال:

حاد: اغلب بدون علامت، ترشحات واژینال، که ممکن به صورت چرکی باشند.

مزمن: ترشحات مداوم، درد لگن، مقاربت دردناک، علایم تحریک اورترا.

معاینه بالینی:

اسپکولوم: سرویکس قرمز و ماتهب، شواهدی از وجود ترشحات، برزگی مزمن و نامنظم‌شدگی سرویکس، کیست‌های احتباسی غدد سرویکال (فولیکول‌های نابوتین).

معاینه دودستی لگن: در سرویسیت مزمن، سرویکس به صورت بزرگ، سفت و سخت و نامنظم در می آید (که ممکن است تشخیص آن از کارسینوم دشوار باشد).

پاتولوژی:

سرویسیت مزمن، می تواند به صورت انفیلتراسیون وسیع لنفوسیت‌ها و پلاسماسل‌ها تظاهر یابد.

ارزیابی‌ها:

باکتریولوژی: سواب سرویکس و واژن.

سیتولوژی سرویکس: در موارد مشکوک از نظر بالینی، از کولپوسکوپی استفاده کنید.

درمان:

حاد: درمان آنتی باکتریال در محل عفونت.

مزمن: از Aci- Jel (آماده سازی با اسید استیک منجمد)، برای کاهش PH واژن و افزایش متاپلازی اپی تلیوم استوانه‌ای به اپی تلیوم سنگفرشی، استفاده کنید. کوتریزاسیون و یا کرایوتراپی، برای تخریب اپی تلیوم استوانه‌ای ملتهب مورد استفاده قرار می گیرد. برای اطمینان از ریشه کن شدن عفونت، پیگیری ضروری است.

عوارض: ممکن است در پاپ اسمیر، نئوپلازی مخفی بماند. سرویسیت حاد، ممکن است به فرم مزمن پیشرفت کند، عفونت بالارو (به ویژه در ضمن زایمان و دیلاتاسیون سرویکس)، ناباروری، درد مزمن، تنگی سرویکس و یا خون‌ریزی ثانویه از محل کوتریزاسیون.

پیش آگهی:

فرم حاد: اغلب به صورت موفقیت‌آمیز درمان می شود، اما گاهی ممکن است به سمت مزمن شدید شدن پیشرفت کند.

فرم مزمن: همانطور که در بالا گفته شد، احتمال عوارض زیادی وجود دارد.