تعریف:

وجود مایع آمنیوتیک در گردش خون مادر.

اتیولوژی:

علت آن احتمالا ترکیبی از افزایش فشار مایع آمنیوتیک و وجود یک نقص در نزدیکی محل جفت است، که به گردش خون مادری راه دارد.

ریسک فاکتور‌ها:

زایمان‌های متعدد، افزایش تحریک رحم (استفاده از اکسی توسین)، زایمان سریع، زایمان به روش سزارین، بالا بودن سن مادر

اپیدمیولوژی:

1 مورد در هر 80000 بارداری

شرح حال:

تنگی نفس با شروع ناگهانی، اغلب همراه با خلط حاوی رگه‌های صورتی رنگ و احتمالا علایم کاهش سطح هوشیاری.

معاینه بالینی:

• نارسایی در برون ده قلب: تاکی کاردی، افت فشار خون، اندام‌های سرد و مرطوب، سیانوز، JVP برجسته، ایست قلبی، فقدان نبض، فقدان تنفس.
• تشنج
• اختلال انعقادی: خون‌ریزی پوستی، پتشی، خون‌ریزی در محل زخم.

پاتولوژی:

هنوز به درستی مشخص نیست (به دلیل اطلاعات کافی). تصور بر آن است که مایع آمنیوتیک، سبب ایجاد اسپاسم شدید و گذرای شریان ریوی و افزایش میزان فشار شریان ریوی و در نتیجه، هیپوکسی می شود، که آسیب مویرگ‌های میوکارد و ریوی و نارسایی بطن چپ را به دنبال خواهد داشت. فعال شدن آبشار انعقادی، منجر به نشت مایع داخل عروقی به داخل فضاها‌ی بین آلوئولی و بینابینی می شود.

بررسی‌ها:

آزمایش خون، FBC, U&E, ABG و 6 واحد خون Cross-Match

درمان:

CPR (در صورت نیاز)

اکسیژن با فشار بالا و لوله گذاری،IPPV

دوکانولا با دهانه‌ء گشاد را وارد سازید، نمونه‌ء خون تهیه کنید، مایعات وریدی (کریستالوئید، کلوئید) تزریق کنید.

در صورت لزوم، از خون مطابق با گروه خونی بیمار استفاده کنید.

پلاسمای تازه منجمد (در صورت پایین بودن فیبرینوژن)

ختم زایمان را در نظر داشته باشید.

بیماران را به ITU انتقال دهید.

ARDS و نارسایی حاد کلیه را درمان کنید.

عوارض: ایست قلبی- تنفسی، DIC، نارسایی بطن چپ، خون‌ریزی، ادم ریوی، ARDS، نارسایی حاد کلیه، آتونی رحم، تشنج.

پیش آگهی:

میزان مرگ و میر مادر، در حدود 80 درصد است.