بعد از سال ها مطالعه، آنالیزی جدید نشان داد در مورد این که آیا ایمپلنت های سیلیکونی سینه در دراز مدت چه تاثیراتی بر سلامتی می گذارد، شواهدکافی در دست نداریم.
این گزارش در 9 نوامبر در سالنامه طب داخلی منتشر شد.
این ایمپلنت ها در سال 1960 وارد بازار آمریکا شد، در سال 1992 سازمان غذا و داروی آمریکا خوستار توقف آن بود تا تحقیقات بیشتری در مورد آن انجام شود و تاثیرات آن در طولانی مدت بررسی گردد. این حرکت در پاسخ به پاره شدن ایمپلنت سیلیکونی بود که می تواند منجر به بروز خطراتی در سال های بعدی شود، از جمله این که شانس سرطان سینه، مشکلاتی در دستگاه تناسلی و مشکلاتی در بافت همبندی (مانند آرتریت روماتوئید و یا فیبرومالژیا) به وجود آورد.
تحقیقاتی که در سال 2006 در آمریکا انجام شد نتواست ارتباط قطعی را بین ایمپلنت و برخی بیماری ها نشان دهد.
در آن زمان FDA اعلام کرد در مورد بی خطر بودن ایمپلنت ها شواهد قطعی در دست ندارند و بی خطر بودن آن ها هنوز روشن نیست. بنابراین محصولات به تولید کنندگان بازگشت تا در مورد اثرات طولانی مدت آن تحقیقات و بررسی های لازم انجام شود.
به گفته دکتر Ethan Balk تقریبا ده سال بعد هم شواهد هنوز بی نتیجه مانده است. آخرین آنالیز توسط انجمن جراحان پلاستیک و با سرمایه گذاری چند کمپانی سازنده ایمپلنت های سیلیکونی برای سینه انجام شد.
با بررسی 32 تحقیقی که از سال 1990 به بعد انجام شد تیم تحقیقاتی بالک دریافت شواهد واضحی وجود ندارد که نشان دهد ایمپلنت های سیلیکونی ریسک سرطان، مشکلاتی در بافت همبندی و یا مالتیپل اسکلروزیس را افزایش می دهد.
تحقیقات کمی وجود داشته که ارتباط بین ایمپلنت ها و برخی بیماری های مربوط به اختلال در سیستم ایمنی (از جمله آرتریت روماتوئید و سندرم Sjogren که بر غدد اشکی و بزاقی تاثیر می گذارد) را نشان داده است.
اما این بازبینی نشان داد نتایج این تحقیقات متناقض بوده است.
بر اساس آنالیزی که گروه بالک انجام داد این 32 مورد تحقیق انجام شده بسیار ناقص بوده و نتوانسته فاکتورهایی که بیان گر ارتباط بین ایمپلنت و بروز بیماری ها وجود دارد را در نظر داشته باشد.
بالک که خود در دانشگاه Brown واقع در Providence به عنوان استاد یار فعالیت دارد گفت ما می دانیم بین زنانی که ایپملنت سینه دارند تفاوت های اساسی وجود دارد.
برای مثال بررسی ها نشان داده خانم هایی که تقویت سینه را انتخاب می کنند اغلب لاغر و فعال هستند و احتمال این که از قرص های ضد بارداری استفاده کنند در مقایسه با سایر خانم ها زیاد است. نرخ سیگار کشیدن و مصرف الکل نیز در آن ها بالاتر است.
بالک گفت اگر این فاکتورهای را در نظر نگیرد نمی توانید بدانید که آیا ارتباطی بین ایپمپلنت و سلامتی وجود دارد یا خیر.
برخی مطالعات نشان داده است که ایمپلنت سینه با کاهش ریسک برخی بیماریها از جمله سرطان سینه همراه است. اما بالک گفت توضیح این موضوع سخت است و باید سایر فاکتورهای موثر در زندگی فرد نیز در نظر گرفته شود.
به همین نسبت 6 مورد از تحقیقات نشان داد ارتباطی بین ایمپلنت سینه و افزایش ریسک خودکشی وجود دارد. اما بالک گفت در این مورد نیز باید سایر فاکتورها مرتبط با سلامت روانی فرد بررسی شود.
بالک گفت هیچ یک از نتایج نشان نمی دهد که ایمپلنت سبب خودکشی بوده است.
دکتر Rod Rohrich متخصص جراح پلاستیک از دانشگاه تگزاس واقع در دالاس نیز موافق بود.
او گفت تحقیق پشت تحقیق حداقل تا این جای کار نشان می دهد که ایمپلنت ها ارتباطی با ریسک بیماری های خاص نداشته است.
وی افزود اما مادامی که تحقیقات انجام شده معیوب بوده است، هم چنان باید تحقیق و بررسی کرد. ما برای پیگیری طولانی مدت این بیماران نیاز به یک ثبت ملی داریم.
FDA و انجمن جراحان پلاستیک آمریکا گفتند آن ها در ایجاد ثبتی ملی در تلاشند اما هنوز چنین امکانی وجود ندارد.
بالک افزود ایجاد این ثبت می تواند مفید و کمک کننده باشد اما در صورتی که داده ای کافی با توجه به سایر متغیرهای بیمار ثبت شود.
Rohrich گفت زنانی که قصد انجام ایمپلنت سینه دارند باید با پزشکان مشورت کنند و بدانند که آیا ایمپلنت سیلیکونی دریافت می کنند و یا ایمپلنتی که از سالین پر شده است.
به هر حال ریسک های شناخته شده ای وجود دارد. بر اساس گفته FDA عوارضی مانند درد در ناحیه پستان، انقباض کپسولی- سخت شدن بافت پستان در ناحیه اطراف ایمپلنت و تشکیل توده های زیر پوستی از جمله عوارض این ایمپلنت هاست. این ایمپلنت ها به مدت 10 تا 15 سال دوام دارند و بعد از آن باید برداشته شده و دوباره جایگزین شوند.
