تحقیقات جدید نشان داد دختران زیر 13 سال که سابقه خانوادگی قوی مبنی بر ابتلا به سرطان سینه در خانواده شان وجود دارد، بیش از سایر همسالان خود نگران ابتلا به سرطان سینه هستند.
محققین در این تحقیق دریافتند اگر چه افرادی با سابقه خانوادگی در ابتلا به سرطان سینه، خود را به خوبی سایر همسالان شان که سابقه خانوادگی ندارند، با این خطر تطبیق می دهند اما مطالعات نشان داد که ترس مزمن می تواند منجر به رفتارهای پر خطر در نوجوانان شود.
در این تحقیق بیش از 800 دختر همراه با مادران خود حضور داشتند که مادرشان و یا یکی از اعضای نزدیک خانواده آنان به سرطان سینه دچار شده بود و یا این که جهش ژنتیکی داشتند که آنها را در خطر ابتلا به سرطان سینه قرار می داد.
دکتر Angela Bradbury مسئول این تحقیقات و استادیار در دانشگاه پزشکی پرلمن پنسیلوانیا گفت آنها به طور کلی در تنظیمات روانی مشابه سایر همسالان شان بودند. اما این گروه تحقیقاتی دریافت این افراد در مورد سرطان سینه نگرانی بیشتری داشتند.
او گفت پریشانی بیشتر مادران با پریشانی و اضطراب دختران آنها همراه بوده است.
این که آیا اضطراب دلیلی برای این نگرانی است، مشخص نیست و این تحقیق نشان نداد که سابقه خانوادگی در ابتلا به سرطان منجر به مشکلات روانی می شود.
Bradbury گفت بخشی از این نگرانی ها می تواند انگیزه خوبی باشد. برای مثال دخترانی که سابقه سرطان در خانواده شان وجود دراد به این ترتیب توجه بهتری نسبت به اقدامات پیشگیرانه دارند، برای مثال احتمال دارد با این ترتیب بیشتر ورزش کنند و یا در آینده تست های چکاپ را مرتبا پیگیری کنند.
او ادامه داد از طرفی نیز ممکن است احساس بیهودگی کنند و از خود مراقبت نکنند. این تحقیق نشان داد استرس مزمن با رفتارهایی مانند مصرف الکل و تنباکو ارتباط دارد.
Bradbury گفت ما به اطلاعات بیشتری نیاز داریم تا بدانیم آیا این نگرانی می تواند مضر باشد و یا می تواند موقعیت مناسبی باشد.
بر اساس گفته انجمن سرطان آمریکا، اگر یکی از افراد درجه یک خانواده اعم از مادر، خواهر و دختر به سرطان سینه دچار شود، ریسک ابتلا به این بیماری در فرد تقریبا دو برابر می شود.
تحقیق جدیدی در 19 اکتبر به صورت آن لاین در ژورنال اطفال منتشر شد که در آن 869 مادر و دختر را مورد بررسی قرار داده بود تا مشخص شود نقش موروثی بودن در ابتلا به این بیماری تا چه حد است. دختران که بین 6 تا 13 سال بودند و مادران آنها در چهار شهر در ایالات متحده و انتاریو در کانادا از تاریخ آگوست 2011 تا جولای 2013 مورد بررسی قرار گرفتند.
محققین در مورد برخی تنظیمات کلی، اضطراب در مورد سرطان سینه، خطر درک شده در مورد این بیماری و سایر داده ها، سوالاتی را از افراد پرسیدند. اگر دختران زیر 9 سال بودند، مادران شان به جای آن ها پاسخ می گفتند و در غیر این صورت هم مادران و هم دختران به طور مجزا به پرسش ها پاسخ می دادند.
دخترانی که سابقه خانوادگی در ابتلا به سرطان سینه داشتند، تقریبا سه برابر بیشتر از سایر همسالانشان خود را در خطر ابتلا به سرطان سینه می دیدند. Bradbury گفت اما خیلی از دختران در هر دو گروه در مورد ریسک ابتلا به سرطان مطمئن نبودند.
Sara Rivero-Conil روانشناس اطفال در بیمارستان کودکان نیکلاس در میامی از این یافته شگفت زده نشد: دخترانی که سابقه خانوادگی در ابتلا به سرطان سینه دارند به خوبی سایر همسالان شان می توانند با این حقیقت سازگاری یابند. او گفت حتی این دختران ممکن است بهتر از کسانی که در خانواده شان سابقه ابتلا به این بیماری را نداشته اند با تشخیص های ترسناک خود را سازگار کنند.
او که خود در این تحقیق حضور نداشت گفت کودکانی که در معرض صدمات پزشکی بیشتری هستند خود را برای رویارویی آماده می کنند.
به منظور تشنج زدایی او توصیه می کند که مادران مبتلا یه سرطان سینه در مورد این شرایط با دختران خود گفتگو کنند.
Rivero-Conil گفت لازم است حقایقی را در مورد تشخیص و درمان در اختیار آنها قرار دهیم. فرصت خوبی است که با دختران تان در مورد رژیم غذایی سالم و اصلاح عادت های روزمره صحبت کنید و به آنها بگویید اصلاحات این چنینی ریسک ابتلا به بیماری را کاهش می دهد.
وی افزود احساسات خود را بیان نمائید.
سپس او در این مورد صحبت کرد که خانواده می تواند چگونه برنامه ریزی کند و به این مسیر کمک کند.
مادران مبتلا به سرطان سینه باید مطمئن باشند که خودشان را به بهترین نحو سازگاری داده اند و به بهترین شکل با بیماری مقابله می کنند. وقتی مادران اضطراب کمتری داشته باشند، این برای دلگرم ساختن و امیدوار کردن دختران شان فاکتور بسیار مهمی محسوب می شود.