دکتر Freedman Rachel استادیار دانشگاه پزشکی هاروارد و آنکولوژیست سرطان سینه در موسسه سرطان Dana-Farber عنوان کرد: ما از آمار به دست آمده از زنانی که اطلاعات کمی درباره بیماری خود دارند بسیار غافلگیر شدیم.
در این تحقیق دلایل این یافته مورد بررسی قرار نگرفت اما دکتر Freedmanعنوان کرد، به نظر می رسد زمانی که زنان برای نخستین بار از وضعیت بیماری خود آگاه می شوند، بسیار ناامید می شوند و توان خود را از دست می دهند. ضمن آن که پزشکان در ارائه اطلاعات و نحوه توضیح آن بسیار متفاوت عمل می کنند.
این تحقیق به صورت آن لاین در 26 ژانویه در ژونال سرطان منتشر شد.
Kimlin Tam Ashing پروفسور موسسه تحقیقاتی Beckman در مرکز سرطان در شهر Duarte در کالیفرنیا، یافته های این آزمون را مورد بازبینی قرار داد و اعلام کرد که یکی از دلایل چنین کمبود معلومات در بیماران، ملاقات ها و ویزیت های عجولانه است.
طی بررسی تیم تحقیقاتی دکتر Freedman چهار پرسش درباره مرحله پیشرفت تومور، درجه آن و وضعیت گیرنده های هورمونی از 500 خانم پرسیده شد.
به طور کلی گزارش شد، 32 درصد تا 82 درصد خانم ها پاسخ به این پرسش ها را می دانستند. اما در عمل تنها 20 درصد تا 58 درصد آنها با توجه به مشخصه هایی که محققین در نظر داشتند، پاسخ صحیحی به پرسش ها دادند.
بر اساس این آزمون تنها ده درصد خانم های سفید پوست و 6% خانم های سیاه پوست و Hispanic پاسخ صحیحی به پرسش ها دادند.
مرحله سرطان، میزان گستردگی سرطان را نشان می دهد، این که آیا سرطان تهاجمی است یا خیر و این که آیا غدد لنفاوی نیز درگیر شده اند (مراحل 0 تا چهار). دو سوم از خانم های سفید پوست و حدود نیمی از خانم های سیاه پوست و Hispanic درباره مرحله پیشرفت سرطان خود اطلاعات صحیحی را به دست آورده بودند.
درجه سرطان نشان میدهد که سلول های سرطانی زیر میکروسکوپ چگونه به نظر می رسند و این کمک می کند تا میزان تهاجمی بودن سرطان مشخص شود. تنها 24 درصد خانم های سفید پوست و 15 درصد خانم های سیاه پوست و 19 درصد خانم های Hispanic درباره درجه سرطان خود اطلاعات صحیحی داشتند.
دومورد از پرسش ها درباره وضعیت گیرنده های هورمونی بود. یکی سوال پرسیده شده بود که آیا سرطان آنها HER2 positive هست یا خیر، مثبت بودن این تست ( رسپتور نوع دو فاکتور رشد اپیدرمال در انسان) نشان دهنده رشد سلول های سرطانی است. تقریبا دو سوم خانم های سفید پوست و بیش از نیمی از خانم های سیاه پوست و خانم های Hispanic به این سوال پاسخ صحیحی دادند.
و سوال دیگر این بود که آیا این سلول های سرطانی نسبت به رسپتور استروژن مثبت هستند یا خیر. مثبت بودن این تست نشان میدهد که سلول های سرطانی برای رشد به استروژن نیاز دارند. سایر سرطان ها نسبت به هورمون پروژسترون مثبت هستند. 70% خانم های سفید پوست از وضعیت رسپتور استروژنی خود آگاه بودند اما کمتر از نیمی از خانم های سیاه پوست و خانم های Hispanic توانستند به این سوال پاسخ صحیحی بدهند.
خانم های سیاه پوست و Hispanic کمتر از خانم های سفید پوست به پرسش ها پاسخ صحیح دادند. حتی بعد از این که محققین آموزش های لازم را به خانم ها دادند، باز هم همین تفاوت نژادی و قومی وجود داشت.
دکتر Freedman افزود اگر چه این نتایج بسیار ناامید کننده بود اما بسیار کمک کننده نیز بود زیرا این مشکل قابل اصلاح است.
او ادامه داد پزشکان و سایر مسولان مربوطه در بحث درمان می توانند این کمبود به وجود آمده را در مطب ها و کلینیک ها مورد توجه قرار دهند. او توصیه کرد که بیماران مبتلا به سرطان سینه به هنگام ویزیت ترجیحا می توانند همراه با یک دوست، یا یکی از اعضای خانواده خود به مطب یا کلینیک بیایند. او گفت هر زمان که بیمار با یک همراه آمده است، همراه بسیار نقش کمک کننده ای داشته است. آن ها می توانند برای بیمار نکات مفیدی را یادداشت برداری کنند.
پروفسور Ashing نیز در ادامه گفت که متاسفانه نتایج بسیار غافلگیر کننده بود.
او گفت فقدان اطلاعات لازم در مورد سرطان سینه در بیماران مبتلا به این بیماری ، پیگیری این افراد را درباره ادامه ی درمان تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه ممکن است پیگیری لازم برای پایبند بودن به برنامه درمانی و انجام تست های لازم، مختل شود.
او نیز به داشتن همراه در ویزیت ها توصیه کرد ضمن آن که بیماران مبتلا به سرطان سینه می توانند با سایر بیمارانی که در مورد آن ها نیز تشخیص مشابهی داده شده، صحبت کنند. او این رویکرد را مورد بررسی قرار داده و این روش را بسیار موثر می داند.