درمان سرطان کلیه بر اساس اندازه سرطان و پراکندگی آن در سایر بخش های بدن انجام می گیرد. اگر سرطان به خارج از کلیه انتشار نیافته باشد اغلب با برداشت بخشی یا تمام کلیه قابل درمان است؛ در حالی که برخی مواقع کرایوتراپی یا حذف با بسامد رادیویی (Radiofrequency ablation)مورد استفاده قرار می گیرند. اگر سرطان به نواحی دیگر راه یافته باشد درمان کامل ممکن نیست اما امکان کاهش سرعت پیشرفت و درمان علائم با جراحی، مصرف دارو و پرتو درمانی وجود دارد.
جراحی. دو نوع جراحی برای درمان سرطان کلیه وجود دارد:
- جراحی برای برداشت بخشی از کلیه که دارای سلول های سرطانی است که نفرکتومی پارشیال نام میگیرد. این جراحی معمولا زمانی که سرطان کوچک بوده و جراح به راحتی به آن دسترسی دارد انجام میشود.
- جراحی برای برداشت تمام کلیه درگیر سرطان که نفرکتومی رادیکال نام دارد. این نوع جراحی ممکن است برای سرطان های وسیع یا در مواردی که سرطان به خارج از کلیه راه یافته است، به کار گرفته شود.
فرد ممکن است با یک کلیه نیز زندگی طبیعی داشته باشد. کلیه دیگر معمولا می تواند نقش کلیه ای که برداشته شده است را ادامه دهد. جراحی سرطان کلیه به دو طریق انجام می گیرد:
- از طریق یک برش بزرگ در شکم یا پشت که جراحی باز نام دارد.
- با استفاده از ابزار جراحی که از طریق شکاف های کوچک وارد بدن می شوند که جراحی لاپاروسکوپی نام می گیرد. جراحی لاپاروسکوپی برای درمان سرطان کلیه دوره ریکاوری کوتاه تری دارد اما تنها توسط پزشکان متخصص این نوع جراحی قابل انجام است و در همه موارد کاربرد ندارد. بیمار باید در مورد مزایا و معایب روش های جراحی با پزشک مشورت نماید.
درمان های تخلیه ای. درمان های تخلیه ای برای درمان سرطان کلیه شامل موارد زیر است:
- تخریب سلول های سرطانی به کمک فریز کردن آن ها (کرایوتراپی): این روش با استفاده از سوزنی که وارد تومور می شود انجام می گیرد. این روش ممکن است از راه پوست (کرایوتراپی پوستی) یا از طریق یک برش کوچک (کرایوتراپی لاپاروسکوپیک) انجام شود.
- تخریب سلول های سرطانی با حرارت دادن آن ها (رادیوفرکانسی): این روش با وارد کردن یک پروب سوزن مانند از طریق پوست انجام می گیرد بنابراین نیازی به ایجاد برش بزرگ نیست. عوارض جانبی رادیو فرکانسی شامل خونریزی اطراف کلیه و آسیب به لوله ای که ادرار را از کلیه ها به مثانه حمل میکند، است.
درمان های بیولوژیک. اگر سرطان پیشرفته باشد، درمان با داروهای بیولوژیک انجام می گیرد. این ها داروهایی هستند که معمولا یک یا دو بار در روز مصرف شده و به متوقف ساختن رشد و پراکندگی سرطان کلیه کمک می کنند. چندین نوع درمان بیولوژیک وجود دارد که شامل سانیتینیب، پازوپانیب، کابوزانتینیب، آکسیتینیب، اورولیموس، بواسیزومب، نیولومب و تیووزانیب هستند.
آمبولیزاسیون. این روش درمانی روشی است که خونرسانی به تومور را مسدود کرده و موجب جمع شدن آن می گردد. در صورتی که فرد به سرطان کلیه پیشرفته مبتلا باشد یا وضعیت سلامتی او برای انجام جراحی برداشت کلیه مناسب نباشد، برای درمان سرطان کلیه توصیه می شود. در آمبولیزاسیون، جراح یک لوله کوچک به نام کاتتر را از ورید کشاله ران وارد کرده و آن را به سمت رگ خونی تامین کننده تومور هدایت می کند. ماده تزریقی از طریق کاتتر این رگ را مسدود می نماید.
پرتو درمانی. پرتو درمانی از پرتوها برای مورد هدف قرار دادن یا تخریب سلول های سرطانی استفاده می کند. این روش موجب درمان سرطان نمی شود اما می تواند سرعت پیشرفت آن را کاهش داده و به کنترل علائم کمک کند. اگر فرد به سرطان کلیه پیشرفته مبتلا باشد که به سایر بخش های بدن انتشار یافته است همانند استخوان ها یا مغز، پرتو درمانی توصیه می شود. درمان شامل استفاده از دستگاهی است که اشعه ای از پرتوها را به سمت سلول های سرطانی می تاباند. این روش اغلب چند دقیقه در روز برای چند هفته انجام می گیرد.
