آنژیوادم نوعی تورم زیر پوست است. این مشکل معمولا واکنشی به یک دارو یا عامل آلرژی زا است. آنژیوادم اغلب خطرناک نیست اما ممکن است برای برخی افراد یک مشکل دائمی بوده و اگر بر روی تنفس اثر بگذارد کشنده باشد. درمان آنژیوادم در واقع تورم را کنترل می کند. عوامل بسیاری علل آنژیوادم محسوب می شوند اما در بیشتر موارد علت دقیق مشخص نیست.
علل آنژیوادم: آلرژی ها
آنژیوادم بیشتر در اثر یک واکنش آلرژیک ایجاد می شود. در واکنش آلرژیک، سیستم ایمنی بدن یک ماده غذایی خاص را به اشتباه به عنوان یک ماده مضر شناسایی می کند و مواد شمیایی برای مقابله با آن آزاد می کند که موجب تورم پوستی می شوند. آنژیوادم ناشی از آلرژی، آنژیوادم آلرژیک نام می گیرد.
آنژیوادم ممکن است در اثر واکنش آلرژیک به عوامل زیر بروز کند:
- برخی مواد غذایی خصوصا مغزیجات، صدف، شیر و تخم مرغ
- برخی داروها شامل آنتی بیوتیک ها، آسپیرین و ضد التهاب های غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن
- نیش و گزش حشرات خصوصا نیش زنبور
- لاتکس: نوعی ماده لاستیکی که برای تولید دستکش های پزشکی، بادکنک ها و کاندوم ها به کار می رود
علل آنژیوادم: داروها
برخی داروها می توانند موجب آنژیوادم شوند حتی اگر فرد به آن ها آلرژی نداشته باشد. تورم بلافاصله بعد از مصرف اولین دوز دارو یا حتی چند ماه یا چند سال بعد از آن بروز می کند.
داروهایی که موجب آنژیوادم می شوند عبارتند از:
- مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین همانند انالاپریل، لیزینوپریل، پریندوپریل و رامیپریل که برای درمان فشار خون به کار می روند.
- ایبوپروفن و سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی،
- مهار کننده های گیرنده آنژیوتانسین دو مانند آندزارتان، ایربزارتان، لوزارتان، اولمزارتان و والزارتان که برای درمان فشار خون مصرف می شوند.
اگر آنژیوادم در اثر مصرف دارو ایجاد شود، آنژیوادم ناشی از دارو نام می گیرد.
علل آنژیوادم: عوامل ناشناخته
در بسیاری از موارد، علت آنژیوادم مشخص نیست. یک فرضیه این است که مشکلی نامعلوم در سیستم ایمنی موجب بروز علائم می گردد. برخی عوامل که بروز تورم را تحریک می کنند شامل اضطراب یا استرس، عفونت های خفیف، دمای هوای سرد یا گرم و ورزش سنگین هستند. در موارد بسیار نادر، تورم در اثر یک بیماری همانند لوپوس یا لنفوم (سرطان سیستم لنفاوی) ایجاد می شود. آنژیوادم بدون دلیل مشخص آنژیوادم ایدیوپاتیک نام می گیرد.
تشخیص آنژیوادم
تشخیص آنژیوادم: بررسی علائم و سابقه پزشکی
پزشک با بررسی علائم و سابقه پزشکی بیمار، به خوبی می تواند علت آنژیوادم را مشخص کند. اگر بیمار قبل از بروز علائم در معرض عاملی که موجب بروز واکنش های آلرژیک می شود قرار گرفته باشد یا دچار راش برآمده و خارش دار شده باشد، پزشک به آنژیوادم آلرژیک مشکوک خواهد شد. اگر بیمار در حال مصرف دارویی باشد که موجب آنژیوادم می گردد مانند مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین برای فشار خون، احتمال آنژیوادم ناشی از دارو وجود دارد. اگر فرد سابقه خانوادگی آنژیوادم داشته باشد، ممکن است علائم در اثر یک نقص ژنتیکی بروز کنند.
تشخیص آنژیوادم: تست های آلرژی
اگر تشخیص پزشک این باشد که علائم در اثر واکنش آلرژیک ایجاد شده اند، تست هایی برای تایید تشخیص انجام می گیرند. در تست تحریک پوستی، پوست به کمک مقدار کمی آلرژن تحریک می شود تا بروز واکنش آلرژیک مشاهده شود. در آزمایش خون، با بررسی نمونه خون بیمار می توان واکنش سیستم ایمنی به یک آلرژن مشکوک را بررسی کرد. این تست ها ماده ای که سبب آلرژی شده است را مشخص می کنند.
تشخیص آنژیوادم: آزمایش خون
اگر پزشک به این که علائم بیمار در اثر یک نقض ژنتیکی که آن را از والدین خود به ارث برده است، مشکوک شود، آزمایش خون را توصیه می کند. این آزمایش سطح ماده ای به نام مهار کننده C1 استراز را در خون اندازه می گیرد؛ این ماده در تنظیم سیستم ایمنی نقش دارد. سطح پایین مهار کننده C1 استراز نشان دهنده وجود یک مشکل ژنتیکی است که مقدار تولید این ماده را در بدن مشخص می کند.
