درمان روماتیسم مفصلی
روماتیسم مفصلی که با نام آرتریت روماتوئید خوانده می شود اغلب در سنین 30 تا 50 سالگی روی می دهد اما به طور کلی ممکن است در هر سنی مشخص شود.
روماتیسم مفصلی سبب دردناک شدن، سفتی، تورم و کاهش حرکت مفاصل می گردد. مفاصل کوچک دست ها و پاها عمدتا مورد حمله قرار می گیرد. در برخی موارد روماتیسم مفصلی می تواند بر ارگان هایی مانند چشم ها، پوست و یا ریه ها نیز تاثیر بگذارد.
علائم روماتیسم مفصلی
از جمله علائم روماتیسم مفصلی می توان به از دست رفتن انرژی، تب اندک، از دست رفتن اشتها، خشکی چشم ها و دهان ناشی از سایر مشکلات مانند سندرم شوگرن همچنین نودول های روماتوئیدی اشاره کرد که زیر پوست در محلی مانند دست ها و آرنج ظاهر می گردد.
درمان روماتیسم مفصلی
در این مقاله تمرکز ما بر درمان روماتیسم مفصلی می باشد. لازم به ذکر است که در طول سال های اخیر گزینه های مربوط به درمان روماتیسم مفصلی بهبود یافته است اما با این حال راه قطعی درمان روماتیسم مفصلی چندان مشخص نیست.
لازم به ذکر است که هیچ درمان واحدی برای بیماران کمک کننده نمی باشد و در اغلب موارد ضروری است که در برنامه درمان روماتیسم مفصلی تغییراتی ایجاد شود.
درمان دارویی روماتیسم مفصلی
دسته دارویی که در درمان روماتیسم مفصلی مورد توجه قرار دارد اختصارا DMARD خوانده می شود. این گزینه در درمان روماتیسم مفصلی نه تنها علائم را بهبود می بخشد بلکه روند تخریب مفصلی را آهسته نیز می سازد. در اغلب موارد برای درمان روماتیسم مفصلی، این دسته از داروها همراه با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و یا دوز اندکی از کورتیکواستروئیدها تجویز می شود تا تورم و درد را کاهش دهد.
از جمله معروف ترین داروهایی که در دسته DMARD قرار می گیرند می توان به متوترکسات، سولفاسالازین و هیدروکسی کلروکین اشاره کرد. مهارکننده های Janus kinase دسته دیگری از داروهای DMARD می باشد که در افرادی مورد توجه است که از متوترکسات نمی توانند استفاده کنند. از جمله داروهای این دسته می توان به tofacitinib اشاره کرد که به تازگی وارد بازار دارویی ایران شده است.
دسته دیگری که در درمان روماتیسم مفصلی مورد کاربرد قرار دارد داروهای بیولوژیک نامیده می شود. این داروها سیگنال های شیمیایی را بلاک می کنند که در ایجاد التهاب و آسیب مفصلی یا بافتی دخالت دارند. در اغلب موارد ترکیب داروهای بیولوژیک همراه با متوترکسات می تواند در درمان روماتیسم مفصلی موثر واقع شود. داروهای بیولوژیک عمدتا در درمان روماتیسم مفصلی در بیمارانی مورد توجه است که علائم شدیدی را تجربه می کنند.
داروی Sarilumab توسط سازمان غذا و دارو (اف دی ای) برای درمان روماتیسم مفصلی در افراد بالغی که به روماتیسم مفصلی متوسط تا شدیدی مبتلا هستند و نسبت به دسته داروهای DMARD مانند متوترکسات مقاوم شده اند، تایید شده است.
در بیشتر موارد درمان روماتیسم مفصلی به بیش از یک دارو نیاز خواهد داشت. در این میان آموزش بیمار نیز بسیار اهمیت دارد. بیماران برای کنترل و درمان روماتیسم مفصلی به تیمی متشکل از متخصص روماتولوژ، پزشک خانواده و درمانگر شغلی نیاز دارند. ضروری است که بیماران به منظور کنترل و درمان روماتیسم مفصلی حداقل 2 یا 3 ماه یکبار به متخصص روماتولوژی خود مراجعه کنند. در این چکاپ ها روند بیماری ارزیابی شده و احتمال بروز عوارض جانبی داروهایی که در درمان روماتیسم مفصلی استفاده می شود بررسی می گردد. به طور دوره ای نیاز به تکرار آزمایشات خون، تصویر برداری با استفاده از اشعه ایکس و سونوگرافی نیز وجود دارد.
جهت مشاهده سایر مقالات دکتر مریم صاحباری فوق تخصص روماتولوژی در مشهد بر روی این لینک کلیک نمایید.
