آزمایش استروژن سطح استروژن موجود در خون یا ادرار را اندازه گیری می کند. استروژن همچنین در بزاق قابل اندازه گیری است. استروژن ها گروهی از هورمون ها هستند که نقش مهمی در تکامل مشخصه های فیزیکی و عملکردهای تولید مثلی زنان همچون رشد سینه ها و رحم و تنظیم چرخه قاعدگی دارند. استروژن به مقدار اندکی در بدن مردان نیز تولید می شود. انواع بسیاری از هورمون های استروژنی وجود دارند اما تنها سه نوع آن ها در آزمایش استروژن مورد سنجش قرار می گیرند:
- استرون یا E1 که اصلی ترین هورمون زنانه ای است که بعد از یائسگی تولید می شود. یائسگی دوره ای در زندگی یک خانم است که در آن چرخه های قاعدگی متوقف شده و فرد قادر به باردار شدن نیست.
- استرادیول یا E2 هورمون اصلی زنانه ای است که در خانم هایی که باردار نیستند تولید می شود.
- استریول یا E3 هورمونی است که سطح آن در دوران بارداری افزایش می یابد.
اندازه گیری سطح استروژن می تواند اطلاعات مهمی را پیرامون باروری (توانایی بارداری)، سلامت بارداری، وضعیت چرخه قاعدگی و سایر شرایط مرتبط با سلامتی فرد فراهم می کند.
موارد استفاده آزمایش استروژن: تست های استرادیول یا استرون
- یافتن علت بلوغ زودرس یا دیررس در دختران
- یافتن علت بلوغ دیررس در پسران
- تشخیص مشکلات قاعدگی
- یافتن علت ناباروری (عدم توانایی در باردار شدن)
- بررسی اثر درمان های ناباروری
- بررسی اثر درمان های یائسگی
- یافتن تورموهایی که استروژن تولید می کنند
آزمایش استریول به منظور کمک به تشخیص برخی نقایص مادرزادی در دوران بارداری، بررسی وضعیت بارداری پرخطر انجام می شود. در شرایط زیر فرد به انجام آزمایش استرادیول یا استرون نیاز خواهد داشت:
- مشکل در باردار شدن، خانمی که در سنین باروری قرار دارد اما قاعدگی نداشته یا قاعدگی او نامنظم است، بلوغ زودرس یا دیررس در دختران، داشتن علائم یائسگی همانند گرگرفتگی و تعریق شبانه، خونریزی واژینال بعد از یائسگی، بلوغ دیررس در پسران، مردی که مشخصه های زنانه همانند رشد سینه ها را ظاهر می کند.
اگر فرد باردار باشد، پزشک انجام تست استریول را بین هفته های 15 تا 20 بارداری به عنوان بخشی از آزمایش های قبل از زایمان توصیه می کند که تست غربالگری سه گانه نام می گیرد. این آزمایش خطر نقایص مادرزادی همانند سندرم داون را در جنین مشخص می کند. همه خانم های باردار به آزمایش استریول نیاز ندارند اما این برای خانم هایی که در معرض خطر داشتن کودکی با نقایص مادرزادی قرار دارند، توصیه می شود. آن هایی که سابقه خانوادگی نقایص مادرزادی دارند، سن 35 سال یا بالاتر دارند، به دیابت مبتلا هستند و دچار عفونت ویروسی در دوران بارداری شده اند، در معرض این خطر هستند.
استروژن ها در خون، ادرار و بزاق اندازه گیری می شوند. برای تست خونی، نمونه خون از ورید ساعد بیمار در آزمایشگاه گرفته می شود و مورد آزمایش قرار می گیرد. در تست ادرار، از بیمار خواسته می شود که ادرار خود را در طول 24 ساعت در ظرفی مخصوص جمع آوری کند و این کار را طبق دستورالعمل های ارائه شده انجام دهد. این آزمایش ادرار 24 ساعته نام می گیرد.
نتایج آزمایش استروژن
اگر سطح استرادیول یا استرون بالاتر از نرمال باشد می تواند نشان دهنده تومور در تخمدان ها، غدد آدرنال و بیضه ها، بیماری سیروز، بلوغ زودرس در دختران و دیررس در پسران باشد. اگر سطح استرادیول و استرون پایین تر از میزان نرمال باشد می تواند نشان دهنده نارسایی تخمدانی اولیه (وضعیتی که موجب متوقف شدن عملکرد تخمدان ها قبل از 40 سالگی می شود)، سندرم تورنر (وضعیتی که در آن مشخصه های جنسی خانم به خوبی تکامل نمی یابند)، اختلال خوردن (همانند بی اشتهایی عصبی) و سندرم تخمدان پلی کیستیک (اختلال شایع هورمونی که در سنین باروری رخ می دهد و یکی از علل اصلی ناباروری زنان است) باشد.
