دروانا: 

عملکرد نرمال مثانه به این ترتیب می باشد که 4 تا 6 بار ادرار کردن به طور روزانه نرمال خواهد بود و 250 تا 500 میلی لیتر ادرار در این میان از بدن دفع می شود. به هنگام دفع ادرار جریان ادرار به طور مستمر تا جایی ادامه پیدا می کند که مثانه تخلیه شود. در فواصل بین تخلیه ادرار نشتی وجود نخواهد داشت. با توجه به موارد تعریف شده انواع عمده بی اختیاری ادرار در زنان عبارت است از بی اختیاری استرسی و فوریتی. در برخی موارد هر دوی این دو می تواند وجود داشته باشد. بی اختیاری ادرار در زنان از نوع استرسی زمانی روی می دهد که فشار وارد بر شکم بیش از فشار اسفنکتری است که در مثانه قرار دارد. به طور طبیعی ماهیچه های کف لگن مجرای ادرار را فشرده می کنند و در موقعیت هایی که فشار داخل شکمی افزایش می یابد مانع از ترشح ادرار می شوند. بی اختیاری ادرار در زنان از نوع استرسی در موقعیت هایی مانند سرفه کردن، عطسه کردن، خندیدن و یا ورزش کردن برای مثال وزنه برداری، دویدن و پیاده روی اتفاق می افتد.

بی اختیاری ادرار در زنان از نوع فوریتی زمانی روی می دهد که نیاز غیر قابل کنترلی برای ادرار کردن به دلیل فعالیت بیش از حد ماهیچه های دیواره مثانه ایجاد می شود. این نوع از بی اختیاری ادرار در زنان در موقعیت های مختلفی روی می دهد برای مثال زمانی که فرد شاهد جاری شدن آب می باشد. این نوع از بی اختیاری ادرار در زنان به دلیل ضعف در ماهیچه های کف لگن یا ماهیچه های کنترل کننده مثانه نمی باشد. این نوع از بی اختیاری ادرار در زنان با نام سندرم مثانه بیش فعال نیز شناخته می شود. ترکیبی از هر دو نوع بی اختیاری ادرار در زنان زمانی روی می دهد که شاهد ضعف ماهیچه ای و نیاز غیر قابل کنترل در تخلیه ادرار باشیم. هر دو نوع بی اختیاری ادرار در زنان با استفاده از ورزش های مناسب قابل درمان می باشد.

بی اختیاری ادرار در زنان: نرخ شیوع

35.3 درصد همه خانم ها به بی اختیاری ادرار مبتلا هستند. نرخ شیوع بی اختیاری ادرار در زنان از نوع استرسی در حدود 20.8%، بی اختیاری ادرار از نوع فوریتی 2.9% و ترکیبی از هر دو 11.6% می باشد، شیوع بی اختیاری ادرار در زنان بالای 70 سال در حدود 51.9% می باشد

بی اختیاری ادرار در زنان: کنترل و درمان

ورزش هایی که به تقویت عضلات کف لگن کمک می کند از موثرترین راه ها برای درمان بی اختیاری ادرار در زنان از نوع استرسی می باشد. اثربخشی تمرینات مربوط به تقویت ماهیچه های کف لگن با استفاده از بیوفیدبک تشدید می گردد و به این ترتیب انقباضات قوی تری در ماهیچه های کف لگن ایجاد می شود. اگر همه ماهیچه های اطراف شکم، کف لگن و ران ها منقبض گردد در آن صورت کنترل بی اختیاری ادرار در زنان صورت نمی گیرد. بنابراین توجه به اصول انقباضات در ورزش ها بسیار حائز اهمیت می باشد.

برای کنترل بی اختیاری ادرار در زنان باید به این نکات توجه داشته باشیم. زمانی که روی کمر دراز کشیده و یا صاف نشسته اید ماهیچه های کف لگن را به آرامی منقبض کنید. انقباض باید در نواحی اطراف دهانه مثانه احساس شود. می توانید انگشتان خود را در این محل قرار دهید و احساس کنید که آیا در طول انقباض ماهیچه ها از انگشتان شما دور می شود یا خیر. در طول انقباض تنفس خود را به طور طبیعی ادامه دهید. سعی کنید انقباض را حفظ کرده و همچنان به تنفس کردن ادامه دهید. به تدریج تعداد دفعات انقباضات را افزایش دهید همچنین سعی کنید طول مدت حفظ انقباضات را نیز تدریجا بالا برید. توصیه می شود به مدت 10 ثانیه انقباضات را حفظ کنید. به تدریج می توانید این انقباضات را در هر زمانی از روز انجام دهید. 

برگرفته از: وبسایت https://www.menopause.org.au