سلول های پیش سرطانی دهانه رحم
غربالگری سرطان دهانه رحم به منظور کاهش نرخ ابتلا به این بیماری انجام می شود. غربالگری سرطان دهانه رحم شامل انجام تست پاپ اسمیر و تست ویروس پاپیلومای انسانی می باشد. این ویروس که به اختصار اچ پی وی نامیده می شود در ایجاد سرطان دهانه رحم دخالت دارد. خانم هایی که نتایج پاپ اسمیر آن ها وجود سلول های ناهنجار را نشان دهد (ناهنجاری هایی که آن ها را دیسپلازی دهانه رحم و یا ضایعات پیش سرطانی می نامند) برای ارزیابی بیشتر تحت تست های دیگری به نام کولپوسکوپی و بیوپسی قرار می گیرند. نتایج بیوپسی یا نمونه برداری از دهانه رحم نیز بر اساس شدت به دسته های مختلفی تقسیم می گردد.
سطح بیرون دهانه رحم متشکل از سلول های سنگفرشی می باشد. اگر سلول های پیش سرطانی دهانه رحم در این بخش ظاهر شود در آن صورت اصطلاحا CIN نامیده می شود. این سلول های پیش سرطانی دهانه رحم به دسته های 1،2،3 طبقه بندی می شوند. نوع 1 خفیف و نوع 2 و 3 متوسط تا شدید می باشد.
سلول های غده ای یا گلاندولار بخش داخلی کانال دهانه رحم را می پوشاند. سلول های پیش سرطانی دهانه رحم که این بخش ها را تحت تاثیر قرار می دهد به اختصار AIS نامیده می شود.
سلول های پیش سرطانی دهانه رحم زمانی تشخیص داده می شود که نتایج پاپ اسمیر یا تست اچ پی وی ناهنجاری هایی را در پی داشته باشد. ارزیابی بیشتر سلول های پیش سرطانی دهانه رحم با استفاده از کولپوسکوپی انجام می شود. در کولپوسکوپی متخصص زنان معاینه لگن را با استفاده از ابزاری شبیه به میکروسکوپ انجام می دهد. در طول کولپوسکوپی سلول های پیش سرطانی دهانه رحم معاینه می شوند و ممکن است نمونه برداری از دهانه رحم انجام گیرد. در برخی موارد نمونه برداری از دهانه رحم با استفاده از روشی به نام کورتاژ اندوسرویکال انجام می شود که به اختصار ECC نامیده می شود. نتایج کولپوسکوپی و بیوپسی نشان می دهد آیا بیمار به سلول های پیش سرطانی دهانه رحم دچار است یا خیر.
درمان سلول های پیش سرطانی دهانه رحم با استفاده از فریز کردن، لیزر یا جراحی توسط متخصص زنان انجام می شود. در ادامه مقاله گزینه های مربوط به درمان سلول های پیش سرطانی دهانه رحم را با جزئیات بیشتری بررسی می کنیم.
درمان سلول های پیش سرطانی دهانه رحم از نوع CIN با درجات خفیف
سلول های پیش سرطانی دهانه رحم با درجات خفیف یا CIN1 معمولا برطرف می شوند و نیازی به درمان ندارند. اما باید از عدم پیشرفت این نوع از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم اطمینان حاصل کرد. کنترل میزان پیشرفت این نوع از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم با استفاده از پاپ اسمیر و تست اچ پی وی انجام می شود. به این ترتیب احتمال تبدیل سلول های پیش سرطانی دهانه رحم به ضایعات شدید بررسی و ارزیابی می شود.
درمان سلول های پیش سرطانی دهانه رحم از نوع CINبا درجات شدید
این نوع از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم (یعنی CIN نوع 2 و 3) خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را در طول چند سال به دنبال دارند. در خانم های 25 سال به بالا این سلول های پیش سرطانی دهانه رحم قابل برداشت هستند. در مورد خانم های 21 تا 24 سال این نوع از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم باید با استفاده از پاپ اسمیر و تست اچ پی وی به دقت مانیتور شوند. در این شرایط انجام کولپوسکوپی هم حائز اهمیت می باشد. در برخی موارد سلول های پیش سرطانی دهانه رحم در این گروه سنی خود به خود برطرف می شوند. خانم های باردار باید درمان این نوع از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم را تا بعد از زایمان به تاخیر بیندازند، مگر آنکه سلول های سرطانی در دهانه رحم آن ها وجود داشته باشد. خانم هایی که هنوز بچه دار نشده اند باید آگاه باشند که برخی انواع درمان ها که برای رفع سلول های پیش سرطانی دهانه رحم استفاده می شود ممکن است احتمال بروز زایمان زودرس و یا سایر عوارض را در بارداری های آینده به دنبال داشته باشد.
درمان سلول های پیش سرطانی دهانه رحم از نوع AIS
Adenocarcinoma in situ که به اختصار AIS نامیده می شود شامل نوعی از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم می باشد که در سلول های غده ای یا گلاندولار دهانه رحم یافت می شود. تشخیص این نوع از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم بر اساس نمونه برداری از دهانه رحم انجام می شود. امکان ارزیابی سلول های گلاندولار آتاپیکال یاAGC در نتایج پاپ اسمیر نیز وجود دارد. احتمال تبدیل این نوع از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم به سلول های سرطانی وجود دارد. سرطان های گلاندولار دهانه رحم در مقایسه با سرطان های سنگفرشی شیوع کمتری دارند.
اگر آدنوکارسینوما تشخیص داده شود در آن صورت درمان با استفاده از هیسترکتومی خواهد بود. طی هیسترکتومی رحم، دهانه رحم و بافت های اطراف آن خارج می شود در برخی موارد ممکن است قسمت های پیش سرطانی با استفاده از نمونه برداری های وسیع خارج شود. روش هیسترکتومی بسیار مطمئن تر می باشد اما از آن جاییکه برخی خانم ها قصد بچه دار شدن دارند ممکن است برداشت بخشی از رحم نیز مناسب باشد. اما در صورتی که تنها بخشی از رحم خارج شود احتمال تکرار این درمان در آینده وجود خواهد داشت زیرا ممکن است بخشی از سلول های پیش سرطانی دهانه رحم در محل باقی بمانند. بعد از برداشت بخش هایی از رحم انجام پاپ اسمیر و تست اچ پی وی هر 6 تا 12 ماه توصیه می گردد.
