واریس لگن یا سندرم احتقان لگن
واریس لگن یا سندرم احتقان لگن یا PCS نوعی شرایط مزمن است که در اثر واریسی شدن عروق ناحیه لگن ایجاد می گردد. وریدهای واریسی در نتیجه عملکرد ضعیف، متورم و پیچ خورده می گردند.
علائم واریس لگن دردی کسل کننده در ناحیه لگنی می باشد که در زمان ها و موقعیت های متفاوت تشدید می گردد. برخی متخصین بر این باورند که علت درد مزمن لگن در زنان در 30 درصد موارد بروز سندرم احتقان لگن می باشد.
علائم واریس لگن یا سندرم احتقان لگن
خانم های مبتلا به سندرم احتقان لگن معمولا درد مزمنی را گزارش می کنند که در موقعیت های زیر تشدید می شود:
- ایستادن های طولانی مدت
- روزهای پیش از قاعدگی
- هنگام غروب
- در طول نزدیکی جنسی و بعد از آن
- در اواخر دوران بارداری
شدت علائم واریس لگن در بین افراد مختلف متفاوت است. این علائم عبارت است از:
- دیسمنوره (پریود دردناک)
- خونریزی غیر نرمال در طول دوران قاعدگی
- کمردرد
- افسردگی
- خستگی
- عروق واریسی پیرامون ولوو، باسن و پاها
- ترشحات غیرنرمال واژن
- ورم واژن یا ولوو
- تحریک و حساس شدن ناحیه زیر شکم
- افزایش ادرار
- علائم مربوط به سندرم روده تحریک پذیر
- درد مفصل ران
علل و فاکتورهای خطر مربوط به واریس لگن یا سندرم احتقان لگن
تصور بر این است که بارداری شایع ترین علت ایجاد واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن می باشد. دلایل متعددی وجود دارد که ارتباط بین بارداری و بروز این مشکل را نشان می دهد:
- بارداری می تواند تغییرات ساختاری را در ناحیه لگن خانم ها ایجاد کند. این تغییرات می تواند بر عروق خونی تاثیر گذاشته و احتمال ابتلا به این نوع واریس را افزایش دهد.
- فاکتور خطر دیگری که در ایجاد واریس لگن نقش دارد احتباس مایعات و اضافه وزن دوران بارداری است. برخی اوقات وریدها نمی توانند افزایش حجم مایعات را تحمل کنند. دریچه های موجود در عروق آسیب دیده و خون به درستی جریان نمی یابد، در نتیجه احتمال ابتلا به این نوع واریس وجود خواهد داشت.
- تصور بر این است که افزایش مقدار استروژن در بارداری سبب تضعیف دیواره های عروق خونی می گردد و به این ترتیب احتمال ابتلا به واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن افزایش می یابد.
بنابراین خانم هایی با سابقه بارداری در خطر ابتلا به واریس لگن قرار خواهند داشت.
تشخیص سندرم احتقانی لگن
تشخیص واریس لگن با انجام آزمایشات تشخیصی متعددی صورت می پذیرد:
- سونوگرافی
- لاپاراسکوپی
- سی تی اسکن
- ام آر آی
انجام سونوگرافی در خط اول تشخیص واریس لگن قرار دارد؛ زیرا بررسی احتمال ایجاد واریس همچنین امکان ارزیابی جریان خون را فراهم می آورد.
درمان واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن
درمان واریس لگن یا سندرم احتقانی لگن معمولا متمرکز بر کاهش علائم می باشد. متاسفانه درمان قطعی واریس لگن روشن نیست و انتخاب های درمانی موجود نیز با چالش هایی همراه هستند.
داروهای به کار رفته در کاهش علائم واریس لگن عبارتند از:
- مسکن های ضد التهابی غیر استروئیدی
- مسکن های مربوط به دردهای مزمن مانند گاباپنتین همراه با آمی تریپتیلین
- امبولیزاسیون ورید لگن یا PVE. در این روش عروق واریسی دخیل در این واریس از بین خواهند رفت. خیلی از تحقیقات بهبودی را در علائم واریس لگن در خانم هایی نشان داده است که امبولیزاسیون ورید لگن را انجام داده اند. باید یادآور شد امبولیزاسیون ورید لگنی برای همه خانم ها گزینه درمانی مناسبی نمی باشد.
واریس لگن یا سندرم احتقان لگن در بارداری
علائم واریس لگن یا سندرم احتقان لگن در مراحل آخر بارداری مادامیکه جنین بزرگ تر و سنگین تر می گردد تشدید می شود. فشار اضافی بر عروق واریسی شده لگن منجر به تشدید درد می گردد.
به طور کلی باید توجه داشت واریس لگن یا سندرم احتقان لگن می تواند تاثیر معنی داری بر کیفیت زندگی داشته باشد. علائمی مانند درد مزمن، درد حین نزدیکی جنسی و دیسمنوره می تواند منجر به کاهش فعالیت فیزیکی و ایجاد افسردگی شود. همچنین باید بدانیم درمان واریس لگن مشخص نیست و درمان های موجود تنها از شدت علائم می کاهند.
