رحم بخشی از ارگان باروری خانم ها می باشد که در دوران بارداری امکان رشد جنین را فراهم می کند. فیبروم رحمی نوعی تومور نمی باشد و در عمده موارد به تومور نیز تبدیل نمی شود. ابتلا به فیبروم رحمی همچنین فاکتور خطری برای مبتلا شدن به سایر سرطان های رحم نخواهد بود. فیبروم رحمی معمولا علائمی ندارد اما ممکن است علائم زیر به دنبال فیبروم رحمی مشخص شود:
- خونریزی های سنگین
- وجود درد، فشار یا احساس پری در شکم
- نیاز مکرر به ادرار کردن
- کاهش حرکات روده (یبوست)
- دشواری در باردار شدن
چندین گزینه برای درمان فیبروم رحمی وجود دارد. هر کدام از گزینه های درمان فیبروم رحمی معایب و مزایای خاص خودش را به دنبال دارد. انتخاب گزینه مناسب برای درمان فیبروم رحمی به فاکتورهای زیر بستگی دارد:
- علائمی که فرد تجربه می کند
- سن بیمار (زیرا اغلب توده های فیبروم رحمی بعد از یائسگی کوچک شده و یا رشد آن ها متوقف می گردد)
- آیا فیبروم رحمی سبب بروز خونریزی های سنگین و ایجاد آنمی در فرد گردیده است
- اندازه، تعداد و موقعیت فیبروم رحمی
- درک بیمار نسبت به خطرات و مزایای رویکردهای مختلف درمان فیبروم رحمی
- تمایل بیمار به بچه دار شدن
گزینه هایی که در درمان فیبروم رحمی وجود دارد عبارت است از:
- داروها: داروهایی به فرم قرص، پچ، حلقه های واژینال و ایمپلنت ها وجود دارند که برای کنترل بارداری استفاده می شوند این داروها می توانند مقدار خونریزی در هر پریود را کاهش دهند. دستگاه درون رحمی به نام آی یودی نیز می تواند در سبک تر شدن پریودها نقش داشته باشد. داروهای دیگری نیز وجود دارند که مقدار خونریزی را کاهش می دهند. اما اگر خونریزی عمده ترین علامت فیبروم رحمی باشد داروهای ضد بارداری می تواند بسیار موثر واقع شود.
- جراحی به نام میومکتومی: در طول میومکتومی متخصص زنان اقدام به برداشت فیبروم رحمی خواهد کرد اما رحم در محل باقی خواهد ماند. پس از انجام میومکتومی احتمال عود فیبروم رحمی همچنان وجود خواهد داشت. انجام میومکتومی برای خانم هایی که قصد بارداری دارند مناسب خواهد بود.
- تخریب دیواره رحم: در طول این روش درمان فیبروم رحمی متخصص زنان لوله ای را داخل واژن قرار داده و از طریق دهانه رحم به رحم وارد می سازد. سپس از ابزارهایی که از طریق لوله وارد می گردد اقدام به تخریب دیواره رحم خواهد نمود. این روش نیز در کاهش خونریزی های سنگین ناشی از پریودها موثر خواهد بود اما برای همه خانم های مبتلا به فیبروم رحمی به عنوان یک گزینه مطرح نمی شود. خانم هایی که قصد باردار شدن دارند نیز نمی توانند از این گزینه بهره برند.
- اختلال در خونرسانی به فیبروم رحمی یا آمبولیزاسیون شریان رحمی: در این روش متخصص زنان لوله ای نازک را وارد شریان پا خواهد کرد و سپس از طریق آن مهره های پلاستکی کوچکی را به منظور انسداد شریانی که در خونرسانی به فیبروم رحمی نقش دارد وارد می سازد. پس از انجام این روش خونرسانی مناسب به فیبروم رحمی از بین رفته و بنابراین فیبروم رحمی کوچک خواهد شد. انجام این روش درمان فیبروم رحمی برای خانم هایی که قصد باردار شدن دارند مناسب نمی باشد.
- جراحی به منظور برداشت رحم یا هیسترکتومی: در این جراحی ارگان رحم به همراه فیبروم های موجود در آن خارج می شود. به دنبال انجام هیسترکتومی برای درمان فیبروم رحمی احتمال عود فیبروم رحمی از بین خواهد رفت اما انجام این روش قدرت باردار شدن را از فرد خواهد گرفت.
در مورد خانم هایی که قصد باردار شدن دارند داروها یا انجام میومکتومی بهترین گزینه درمان فیبروم رحمی محسوب می شود. خانم هایی که قصد بارداری ندارند در انتخاب روش درمان فیبروم رحمی گزینه های بیشتری پیش رو دارند. آن ها باید در انتخاب روش درمان فیبروم رحمی مواردی مانند میزان تهاجمی بودن روش را در نظر داشته باشند. نکته ای که باید همواره مورد توجه قرار دهید این است که علائم مرتبط با فیبروم رحمی با ورود به دوران یائسگی از بین خواهد رفت.
