دروانا: 

لیومیوم رحم که ممکن است با نام فیبروم نیز شناخته شود توده های خوش خیمی هستند که در بافت ماهیچه ای رحم یافت می شوند. لیومیوم رحم می تواند رشد کرده و ساختار طبیعی رحم را بر هم زند و در برخی موارد به دهانه رحم یا سرویکس نیز آسیب رساند. لیومیوم رحم ممکن است به صورت واحد یا چند تایی وجود داشته باشند. لیومیوم رحم معمولا در سال های باروری قابل تشخیص می باشد و بعد از دوران یائسگی نیز کوچک می شود. در اغلب موارد لیومیوم رحم علائمی ندارد و طبیعتا نیازی به درمان نیز نخواهد بود. اما بسته به اندازه و موقعیت ممکن است علایم لیومیوم ایجاد گردد که برای رفع آن نیاز به درمان وجود داشته باشد. لیومیوم رحم زمانی ایجاد می شود که تغییراتی ژنتیکی در سلول های ماهیچه ای دیواره رحم منجر به تولید بیش از حد بافت ماهیچه ای شود و توده ای بزرگ را به دنبال داشته باشد. علت دقیق لیومیوم رحم چندان روشن نیست اما شواهد نشان می دهد که در این میان تغییرات ژنتیکی و هورمونی دخالت دارند. استروژن و پروژسترون رشد لیومیوم رحم را تقویت می کنند. بعد از یائسگی زمانی که میزان این هورمون ها کاهش می یابد رشد لیومیوم نیز محدود شده و تدریجا کوچک می گردد. شواهد اندکی در دست است که نشان می دهد فاکتورهای تغذیه ای و عوامل مربوط به شیوه زندگی در ایجاد و رشد لیومیوم رحم نقش دارد. به همین نسبت داروهایی مانند قرص های ضد بارداری که حاوی دوز اندکی از هورمون ها می باشند نیز تاثیری بر لیومیوم رحم ندارند. لیومیوم رحم اغلب در نواحی اطراف بدنه رحم مشخص می گردد اما در برخی موارد در دهانه رحم یا سرویکس نیز مشاهده می شود. لیومیوم رحم در داخل رحم به سه دسته تقسیم می شود: بخشی از لیومیوم رحم در دیواه بیرونی رحم مشخص می شود (55%)، دسته دیگر لیومیوم رحم در لایه ماهیچه ای دیواره رحم مشخص می گردد (40%) و دسته سوم نیز لیومیوم های رحمی را شامل می شود که از حفره رحمی بیرون زده اند.

علایم لیومیوم

علایم لیومیوم رحم به اندازه و موقعیت آن بستگی دارد. اغلب خانم های مبتلا به لیومیوم رحم علائم بالینی ندارند. متداول ترین علایم لیومیوم رحم عبارت است از خونریزی غیر نرمال رحم، درد و فشار لگنی. خونریزی غیر نرمال رحم زمانی شایع است که لیومیوم رحم در نزدیکی دیواره رحم قرار گرفته باشد و این مورد از علایم لیومیوم عمده ترین دلیل برای درمان لیومیوم رحم می باشد. البته خونریزی غیر نرمال رحم می تواند دلایل دیگری اعم از سرطان آندومتر و یا مشکلات هورمونی را به دنبال داشته باشد. درد و کرامپ از دیگر علایم لیومیوم می باشد که در اثر جذب بیش از حد منبع خونی ایجاد می شود. پیچ خوردگی از دیگر علایم لیومیوم است. لیومیوم رحم که توسط ساقه های نازکی به دیواره رحم متصل می باشد ممکن است پیچ خورده و درد شدیدی را به دنبال داشته باشد. دردناک بودن نزدیکی جنسی از دیگر علایم لیومیوم می باشد که در اثر بزرگ بودن اندازه آن ایجاد می شود. خانم های مبتلا به لیومیوم رحم ممکن است کرامپ های قاعدگی شدیدی را تجربه کنند (علایم لیومیوم). لیومیوم رحم با اندازه بزرگ به ارگان های لگنی فشار وارد می کند و این از دیگر علایم لیومیوم محسوب می شود. اگر لیومیوم رحم به مثانه فشار وارد کند در آن صورت ممکن است شاهد علائمی مانند تکرر ادرار یا بی اختیاری فوریتی ادرار باشیم. فشار بر رحم می تواند منجر به آسیب کلیه ها شود. وجود لیومیوم رحم در بخش پایینی رحم به روده و رکتوم فشار وارد می کند و می تواند حرکات روده را دردناک کرده علاوه بر این علائمی مانند یبوست، هموروئید یا تغییر شکل مدفوع را به دنبال داشته باشد. احتمال ناباروری از دیگر علایم لیومیوم می باشد. در خانم های مبتلا به  لیومیوم رحم انجام روش های کمک باروری مانند آی وی اف نرخ موفقیت کمتری را در پی دارد. موقعیت لیومیوم رحم در نقش آن در ایجاد ناباروری اهمیت دارد. لیومیوم رحم در بارداری نیز می تواند رشد کرده و بر موقعیت جنین هنگام زایمان تاثیر بگذارد (علایم لیومیوم در بارداری). وجود لیومیوم رحم احتمال انجام سزارین، سقط و زایمان زودرس را افزایش می دهد (علایم لیومیوم در بارداری). بسته به محل لیومیوم رحم ممکن است زایمان دشوار گردد و مشکلاتی مانند خونریزی و جداشدن زودهنگام جفت روی دهد.