نارسایی سرویکس و کوتاهی سرویکس منجر به بروز مشکلاتی در بارداری می شود که از جمله آن می توان به زایمان زودرس و سقط اشاره کرد. درمان نارسایی سرویکس می تواند به داشتن بارداری سالم کمک کند. اگر سابقه تولد نوزاد نارس وجود داشته باشد متخصص زنان در اوایل بارداری سرویکس را معاینه خواهد کرد. سرویکس به بخش ابتدایی رحم اطلاق می گردد که در بالای واژن قرار دارد. به هنگام زایمان سرویکس باز، کوتاه، نازک تر و نرم تر می شود تا امکان انجام زایمان فراهم گردد. اما بروز این عوارض زودتر از زمان زایمان می تواند مشکلاتی را برای بارداری به همراه داشته باشد. نارسایی سرویکس به این معنا است که دهانه سرویکس به طور زودهنگامی متسع می گردد بدون آن که درد یا انقباضی وجود داشته باشد. انقباضات زمانی ایجاد می شوند که ماهیچه های رحمی سفت شده و سپس ریلکس شوند. به کمک انقباضات، جنین می تواند از کانال زایمان خارج گردد. نارسایی سرویکس سبب زایمان زودرس و بروز سقط می شود. زایمان زودرس به تولد نوزاد قبل از هفته 37 بارداری اشاره دارد و سقط به معنی مرگ جنین قبل از هفته 20 بارداری می باشد. اگر متخصص زنان احتمال نارسایی سرویکس را دهد در آن صورت معاینات منظمی با استفاده از سونوگرافی ترانس واژینال از هفته 16 تا 20 بارداری آغاز می شود. در سونوگرافی ترانس واژینال سونوگرافی از طریق داخل واژن انجام می شود. سونوگرافی روشی مبتنی بر امواج صوتی می باشد که به ایجاد تصاویری از جنین موجود در رحم کمک می کند. در مورد نارسایی سرویکس ممکن است گزینه سرکلاژ نیز در نظر گرفته شود. در سرکلاژ، دهانه رحم با استفاده از بخیه بسته می شود. سرکلاژ برای درمان نارسایی سرویکس ممکن است در هفته 13 تا 14 بارداری انجام شود و در نهایت بخیه ها در هفته 37 بارداری خارج می گردند. سرکلاژ زمانی به عنوان یک گزینه برای کنترل نارسایی سرویکس استفاده می شود که:
- در بارداری قبلی سابقه سرکلاژ وجود داشته باشد
- سابقه از دست رفتن یک یا بیش از یک بارداری در سه ماهه دوم وجود داشته باشد
- در بارداری قبلی سابقه زایمان زودرس قبل از هفته 34 بارداری وجود داشته باشد، زمانی که قبل از هفته 24 بارداری اندازه سرویکس کوتاه تر از 25 میلی متر باشد
- در بارداری فعلی دهانه سرویکس در سه ماهه دوم در حال باز شدن باشد
در بارداری چند قلو انجام سرکلاژ پیشنهاد نمی شود حتی اگر اندازه سرویکس کوتاه تر از 25 میلی متر باشد. علت بروز نارسایی سرویکس چندان روشن نیست اما در موارد زیر احتمال بروز نارسایی سرویکس افزایش می یابد:
- وجود نقص در رحم برای مثال تیغه رحمی
- انجام جراحی در دهانه سرویکس
- داشتن سرویکس کوتاه
- آسیب به رحم که ممکن است در طول بارداری های قبلی رخ داده باشد
سرویکس کوتاه به معنی طول کمتر از حد نرمال می باشد. در طول سونوگرافی وجود سرویکس کوتاه مشخص می گردد. چک کردن اندازه سرویکس در روتین تست های پریناتال قرار ندارد. در موارد زیر ممکن است طول سرویکس بررسی شود:
- علائمی از زایمان زودرس وجود داشته باشد.
- فاکتور خطری برای زایمان زودرس وجود داشته باشد، برای مثال سابقه زایمان زودرس به طور موروثی در خانواده وجود داشته باشد.
اگر متخصص زنان به وجود سرویکس کوتاه شک کند در آن صورت ممکن است سونوگرافی هایی به طور مرتب انجام شود. اگر سرویکس کوتاه بوده، فرد باردار باشد و بارداری چند قلو نیز نباشد در آن صورت ممکن است گزینه های درمانی زیر پیشنهاد شود:
- سرکلاژ
- مصرف پروژسترون واژینال: پروژسترون هورمونی است که بدن را برای بارداری آماده می کند. این ترکیب مانع از زایمان زودرس می شود. در این مورد پروژسترون به طور واژینال و پیش از هفته 24 بارداری تجویز می شود و مصرف آن باید قبل از هفته 37 بارداری قطع شود.
