ترمیم اسکار چیست؟
عمل ترمیم اسکار به منظور برطرف ساختن اسکار به گونه ای که کمتر دیده شود و با بافت پوستی اطراف خود ترکیب شود. اسکارها نشانه های قابل مشاهده ای هستند که بعد از بهبودی یک زخم باقی می مانند. اسکارها اثرات غیر قابل پیشگیری از یک جراحت یا جراحی هستند و پیدایش آن ها غیر قابل پیش بینی خواهد بود. ترمیم ضعیف پوستی ممکن است موجب ایجاد اسکارهای واضح تر و بد ظاهر گردد. حتی زخمی که به خوبی ترمیم می شود نیز می تواند موجب بروز اسکار پوستی گردد که ظاهر شما را تحت تاثیر قرار می دهد. اسکارها ممکن است به علت اندازه، شکل یا محل آن ها چشمگیر باشند؛ آن ها همچنین ممکن است برآمده یا فررفته باشند و در رنگ یا ساختار بافت احاطه کننده با یکدیگر متفاوت باشند.
گزینه های ترمیم اسکار ممکن است بر اساس نوع و میزان اسکار متفاوت بوده و شامل موارد زیر باشد:
- درمان های ساده موضعی
- روش های با تهاجم کمتر
- جراحی ترمیم اسکار با تکنیک های پیشرفته در بستن زخم
در حالی که ترمیم اسکار می تواند نتایج مطلوبی را به دنبال داشته باشد و اسکاری که ترمیم خوبی نداشته است را بهبود بخشد، باید بدانیم که روش های ترمیم اسکار موجب برطرف شدن کامل آن نمی شوند.
ترمیم اسکار: عوارض و خطرات
تصمیم برای عمل ترمیم اسکار کاملا شخصی است؛ شما باید مزایا و معایب آن را در نظر بگیرید و اهداف خود از ترمیم اسکار را مشخص کنید. پزشک خطرات ناشی از جراحی ترمیم اسکار را برای شما شرح می دهد. همچنین شما از راهکارهای جایگزینی که برای ترمیم اسکار وجود دارند آگاه می شوید. عوارض ترمیم اسکار شامل موارد زیر می باشد:
- خونریزی
- عفونت
- تاخیر در بهبودی
- خطرات بیهوشی
- تغییر در حس پوست
- آسیب به ساختارهای عمیق تر شامل اعصاب، عروق خونی، ماهیچه ها که ممکن است موقت یا دائمی باشد.
- آلرژی به چسب، مواد بخیه، فرآورده های خونی، داروهای موضعی و عوامل تزریقی
- ناهمواری ها در کانتور پوستی
- تغییر رنگ و تورم پوستی
- حساسیت پوستی
- ترومبوز ورید عمیقی، عوارض قلبی و ریوی
- درد که ممکن است طولانی باشد.
- نیاز به روش های جراحی بیشتر یا چندین مرحله ای
شما باید سوالات خود پیرامون جراحی ترمیم اسکار را از پزشک بپرسید. ترمیم اسکار ممکن است در مطب پزشک، مرکز جراحی سرپایی یا بیمارستان انجام شود. زمانی که عمل ترمیم اسکار به پایان می رسد، پانسمانی برای تمیز نگه داشتن ناحیه ای که جراحی بر روی ان انجام شده است قرار می گیرد.
پزشک دستوالعمل هایی را برای مراقبت بعد از ترمیم اسکار ارائه می دهد که شامل صرف داروهای موضعی یا خوراکی برای کمک به بهبودی و کاهش خطر عفونت بعد از ترمیم اسکار می باشند. پزشک همچنین زمان ملاقات بعدی را تعیین می کند. اگر بعد از جراحی ترمیم اسکار دچار تنگی نفس، درد قفسه سینه یا ضربان قلب غیر طبیعی شدید، سریعا به پزشک مراجعه نمایید. در صورت بروز این عوارض بعد از ترمیم اسکار ممکن است شما به بستری شدن در بیمارستان و اعمال روش های درمانی بیشتر نیاز داشته باشید.
همان طور که اشاره شد پیگیری دستورالعمل های پزشک بعد از عمل ترمیم اسکار نقش مهمی در موفقیت آمیز بودن آن دارد. در دوره بهبودی، زخم های جراحی ترمیم اسکار نباید تحت فشار، ساییدگی یا حرکت زیاد قرار گیرند. تمیز نگاه داشتن محل جراحی و رژیم های درمانی خانگی و پرهیز از قرارگیری در معرض نور خورشید از جمله اقدامات مراقبتی بعد از ترمیم اسکار هستند.
ترمیم اسکار: مراحل انجام
مرحله اول: بیهوشی
برای راحتی بیماری در طول جراحی ترمیم اسکار، دارویی که منظور بیهوشی او دریافت می شوند. بدین نظور می توان از بی حس کننده های موضعی، داروهای آرام بخش درون رگی یا بیهوشی عمومی استفاده کرد. پزشک بهترین گزینه را برای انجام ترمیم اسکار در شما انتخاب می کند.
مرحله دوم: درمان
میزان بهبودی که با انجام ترمیم اسکار حاصل می شود به شدت بروز اسکار و اندازه و محل آن بستگی دارد. در برخی موارد، به کار گیری تنها یک روش برای ترمیم اسکار بهبودی چشمگیری را حاصل می کند. با این حال، پزشک شما ممکن است ترکیبی از تکنیک های ترمیم اسکار را برای دستیابی به نتایج بهتر به شما توصیه کند.
درمان های موضعی مانند ژل ها، نوارها و فشردگی خارجی می توانند در بسته شدن و ترمیم زخم یا کاهش توانایی پوست برای تولید رنگدانه های نامنظم کمک کننده باشند. این محصولات ممکن است برای درمان اسکارهای سطحی و تغییر رنگ انجام شوند و به عنوان نمونه ای از روش های ترمیم اسکار به کار گرفته شوند.
درمان های تزریقی نیز برای ترمیم اسکار به کار می روند. فیلرهای پوستی می توانند با پر کردن فرورفتگی ها به ترمیم اسکار کمک کنند. بسته به ماده تزریقی مورد استفاده و وضعیت اسکار در شما، نتایج حاص از این روش برای ترمیم اسکار ممکن است چند ماه تا چند سال باقی بماند. این روش ترمیم اسکار باید برای پایداری اثر مجددا تکرار شود. فرم دیگری از درمان به کمک تزریق استفاده از ترکیبات با پایه استروئیدی است که تولید کلاژن را کاهش داده و می تواند ظاهر، اندازه و ساختار بافت اسکار برآمده را تغییر دهد.
درمان های سطحی نیز می توانند ناهمواری های سطحی را صاف کرده و پیگمنتاسیون غیر یکنواخت را کاهش دهند. درمان های سطحی مجموعه روش های کنترل شده ای برای برداشت مکانیکی لایه های بالایی پوست یا تغییر ماهیت بافت هستند. این گزینه های درمانی برای ترمیم اسکار شامل موارد زیر هستند:
- درم آبریژن که به صورت مکانیکی پوست را صاف می کند.
- نور یا لیزر درمانی برای ترمیم اسکار موجب تغییراتی در سطح پوست می شود که امکان تشکیل پوست جدید و سالم را در محل اسکار فراهم می کند.
- محلول های پیلینگ شیمیایی برای ترمیم اسکار به سطح پوست نفوذ کرده و ناهنجاری های موجود در بافت و رنگ را برطرف می کنند.
- عوامل روشن کننده پوست داروهایی هستند که به صورت موضعی استفاده شده و با روشن تر ساختن پوست به ترمیم اسکار کمک می کنند.
مرحله سوم
برخی مواقع برای اسکارهای عمیق تر، یک برش ایجاد شده و برداشت و ترمیم اسکار به کمک جراحی انجام می گیرد.
مرحله چهارم: بستن شکاف ها
در برخی موارد ترمیم اسکار به بستن لایه ای اسکارها نیاز دارد. بسته لایه ای اغلب زمانی انجام می شود که برش ایجاد شده به بافت زیر سطح پوست یا در نواحی با تحرک بالا راه یافته باشد. لایه اول به بستن زیر پوستی نیاز دارد که به کمک بخیه های جذبی یا غیر قابل برداشت انجام می شود. بستن لایه ها تا زمانی که تمام لایه های باقی مانده بر روی زخم بسته شوند ادامه می یابد.
جایگزینی بافتی در مواردی برای ترمیم اسکار انجام می شود که بافت سالم زیادی برای بستن شکاف اسکارها وجود نداشته باشد این روش اغلب برای ترمیم اسکار سوختگی ها انجام می گیرد. در ترمیم اسکار، گسترش بافتی ممکن است جایگزینی برای پیوند پوستی باشد. در این روش برای ترمیم اسکار، یک بالن قابل پر شدن زیر پوست نزدیک به محل اسکار قرار می گیرد. در طول زمان، بالن به آرامی با محلول استریل پر می شود تا ناحیه سالم پوستی را وسیع تر کند. زمانی که پوست به اندازه کافی کشیده شود، بالن به همراه اسکار برداشته شده و پوست کشیده شده برای جایگزینی بافت اسکار جابه جا می گردد. این فرآیند می تواند شامل چندین مرحله جراحی یا انجام روش هایی برای رسیدن به نتایج نهایی باشد.
