انواع پروتز سینه
پروتزهای سینه ابزار پزشکی هستند که در زیر بافت سینه یا زیر ماهیچه قفسه سینه قرار میگیرند تا اندازه آن را افزایش دهند و یا بافت سینه را بعد از ماستکتومی یا سایر آسیب های وارد شده به سینه ترمیم کنند. پروتزهای سینه در جراحی های اصلاحی که به منظور اصلاح نتایج جراحی اصلی انجام میشوند نیز کاربرد دارند. دو نوع پروتز سینه توسط سازمان غذا و دارو تایید شده اند: پروتز پر شده از سالین و پروتز پر شده از ژل. هر دو نوع این پروتزها پوشش خارجی سیلیکونی دارند و اندازه، ضخامت پوشش، بافت سطح خارجی و شکل متفاوتی دارند.
پروتز سینه پر شده از سالین
پروتز های سینه پر شده از سالین دارای یک پوشش خارجی سیلیکونی هستند و با محلول آب نمک استریل (سالین) پر شده اند. برخی از این پروتزها از پیش پر شده بوده و برخی دیگر هنگام قرار دادن پروتز در محل خود پر می شوند. پروتزهای سینه پر شده از سالین اندازه های مختلفی داشته و ممکن است پوششی صاف یا ناهموار داشته باشند. این پروتزهای سینه برای بزرگ کردن پستان در خانم های 18 ساله و بزرگ تر و برای ترمیم سینه در هر سنی از سازمان غذا و دارو تاییدیه دریافت کرده اند. این پروتزها همچنین در جراحی های اصلاحی برای اصلاح یا بهبود نتایج جراحی اصلی به کار می روند.
پروتزهای سینه پر شده از سیلیکون
این نوع پروتزهای سینه پوشش خارجی سیلیکونی دارند که داخل آن ها با ژل سیلیکون پر می شود. پروتزهای سینه پر شده از سیلیکون اندازه های مختلفی دارند و پوشش آن ها می تواند صاف یا ناهموار باشد. این پروتزهای سینه برای افزایش حجم سینه ها در خانم های 22 ساله و بزرگ تر و برای ترمیم پستان در هر سنی تایید شده اند. پروتزهای سینه پر شده از سیلیکون در جراحی های اصلاحی برای اصلاح و بهبود نتایج جراحی اصلی کاربرد دارند.
پروتزهای سینه استفاده دائمی ندارند. هر چه پروتزها برای مدت زمان بیشتری باقی بمانند، احتمال این که به جراحی برای برداشتن یا جابجایی پروتز نیاز باشد بیشتر است. شایع ترین عواقب در بیمارانی که پروتز سینه دارند شامل انقباض کپسول پروتز، نیاز به جراحی مجدد و برداشتن پروتز با یا بدون جایگزینی آن است. سایر عواقب شایع عبارتند از: پارگی پروتز و فرورفتگی آن، چروکیده شدن، عدم تقارن، بروز اسکار، درد و عفونت. علاوه بر این، خانم هایی که پروتز سینه دارند، احتمال تشخیص لنفوم آناپلاستیک سلول بزرگ در آن ها بیشتر می شود. برای تشخیص پارگی بدون علامت پروتزهای سینه، از ام آر آی استفاده می گردد. اگر از پروتزهای سینه پر شده از سیلیکون استفاده شده باشد، سازمان غذا و دارو توصیه می کند که غربالگری ام آر آی برای بررسی پارگی پروتز سه سال بعد از قرار دادن آن و سپس هر دو سال یکبار انجام شود. ارتباط مشخصی میان پروتزهای سینه سالینی یا سیلیکونی و بیماری بافت پیوندی، سرطان سینه یا مشکلات تولید مثلی وجود ندارد. با این حال، به منظور رد این مشکلات و عواقب دیگر باید مطالعات بیشتر و وسیع تری انجام شود.
منبسط کننده های بافت سینه
جراحی ترمیم سینه بعد از ماستکتومی، برای بازسازی آسیب وارده به سینه ها و یا به عنوان بخشی از جراحی تعیین جنسیت انجام می گیرد. در فرآیند ترمیم، یک منبسط کننده بافت سینه برای باز کردن بافت و قرار دادن ایمپلنت یا بافت خود بیمار به کار می رود. این منبسط کننده های بافتی شبیه به بادکنک های سیلیکونی با دیواره ضخیم هستند که اندازه و شکل های مختلف داشته و سطح آن ها ممکن است صاف یا ناهموار باشد. این ساختارها در زیر پوست، بافت سینه یا ماهیچه قفسه سینه قرار می گیرند. در ترمیم آنی، منبسط کننده بافتی بلافاصله بعد از ماستکتومی در محل مورد نظر قرار می گیرد. در بیمارانی که بعد از ماستکتومی جراحی ترمیمی را انجام می دهند، منبسط کننده نیز در جراحی دیگری در چند ماه یا سال آینده قرار می گیرد. هنگامی که زخم جراحی بهتر می شود، منبسط کننده در دوره چند هفته تا چند ماهه باد می شود. باد کردن از طریق مجموعه ای از تزریق های محلول سالین در مطب پزشک یا از طریق یک وسیله تحت کنترل بیمار که گاز کردن دی اکسید را به داخل منبسط کننده آزاد می کند، انجام می گیرد.
منبسط کننده های بافتی موقتی بوده و بیشتر از شش ماه در محل مورد نظر نمی مانند. هنگامی که انبساط کامل شد، یک جراحی به منظور برداشتن منبسط کننده و قرار دادن ایمپلنت سینه یا بافت خود بیمار انجام می گیرد.
