اختلال طیف اوتیسم نوعی ناتوانی در رشد می باشد که دشواری هایی را در زندگی اجتماعی و رفتار افراد به همراه دارد. واژه طیف در اختلال طیف اوتیسم به این واقعیت اشاره دارد که در برخی موارد علائم اوتیسم در کودکان خفیف است در حالی که در برخی دیگر از موارد ممکن است علائم اوتیسم در کودکان شدید باشد.
این که اختلال طیف اوتیسم چگونه و چرا ایجاد می شود چندان مشخص نیست. به نظر می رسد اختلال طیف اوتیسم بر رشد مغز تاثیر گذاشته و منجر به اختلال در رشد مهارت های اجتماعی و ارتباطی افراد می گردد. فاکتورهای محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم قبل و بعد از تولد، عوارضی که حین زایمان ایجاد می شود و عفونت هایی که قبل از تولد روی می دهد ممکن است در برخی موارد در ابتلا به اختلال طیف اوتیسم نقش داشته باشد. لازم به ذکر است اغلب تحقیقات علمی ارتباطی را بین واکسیناسیون و اختلال طیف اوتیسم نشان نداده است. عوارض و علائم اوتیسم در کودکان عبارت است از:
- علائم اوتیسم در کودکان: بین 45 تا 60 درصد از کودکان مربوط به اختلال طیف اوتیسم به لحاظ ذهنی ناتوان می باشند.
- علائم اوتیسم در کودکان: بین 11 تا 39 درصد از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به تشنج دچارند. اگر میزان ناتوانی ذهنی شدیدتر باشد در آن صورت احتمال بروز تشنج بیشتر نیز خواهد بود.
- علائم اوتیسم در کودکان: کمتر از 10 تا 25 درصد از افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به مشکلات دیگری مانند سندرم ایکس شکننده، سندرم ریت، فنیل کتونوریا، سندرم الکل جنینی یا سندرم آنجلمن مبتلا هستند.
علائم اوتیسم در کودکان در سنین دو تا سه سالگی معمولا مشخص می شود اگر چه ممکن است پیش از آن نیز ظاهر گردد. علائم اوتیسم در کودکان در دو دسته کلی قرار دارد: 1) ارتباط اجتماعی و 2) فعالیت، رفتار و علایق تکراری و محدود شده.
فقدان مهارت های ارتباطی تا دو سالگی از اولین علائم اوتیسم در کودکان می باشد که در حدود دو سوم از کودکان مبتلا دیده می شود. مشکل در ایجاد ارتباطات اجتماعی یکی از شایع ترین نگرانی های والدین و یکی از دلایل مراجعه آن ها برای دریافت مراقبت های درمانی می باشد. اختلال در صحبت کردن، درک نامناسب و عدم تمایل به ایجاد ارتباط از دیگر علائم اوتیسم در کودکان می باشد. افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب زمان زیادی را صرف یادگیری برقرای ارتباط با دیگر افراد می کنند. کودکانی که در سنین پایین تر قرار دارند ممکن است تمایلی به ایجاد ارتباط نداشته باشند. آنها ممکن است ترجیح دهند تا تنها بازی کنند و تنها ممکن است ارتباط اجتماعی آن ها با دیگران محدود به گرفتن دست والدین و یا به دست آوردن شی مورد نظر باشد بی آن که تماس چشمی ایجاد کنند.
عدم به اشتراک گذاری فعالیت های خوشایند با دیگران از دیگر علائم اوتیسم در کودکان محسوب می شود. عدم رفتارهای غیرکلامی مانند ارتباط چشمی از دیگر علائم اوتیسم در کودکان می باشد. از دیگر علائم اوتیسم در کودکان می توان به حرکات تکراری بدن، دست و پا زدن، چرخش یا راه رفتن روی نوک پا اشاره کرد. این رفتار ها در 37 تا 95 درصد موارد اختلال طیف اوتیسم در سال های پیش از دبستان مشاهده می شود. این مورد از علائم اوتیسم در کودکان اغلب در تمام طول عمر آن ها ادامه دارد.
حفظ یک روتین مشخص از دیگر علائم اوتیسم در کودکان می باشد کودکان مبتلا بر اساس این روتین عمل می کنند که در زندگی روزانه آن ها قابل مشاهده است. برای مثال ممکن است همیشه غذایی خاص را با آرایش مشخص استفاده کنند. تغییر در چنین عملکردهای روتینی سبب ناراحتی شده و در برخی موارد سبب اوقات تلخی کودک می گردد.
برخی کودکانی که به اختلال طیف اوتیسم مبتلا هستند ممکن است نسبت به اشیای در حال چرخش، سطوح براق، لبه اشیا و چراغ ها بیش از حد سرگرم شوند و اقدام به لیس زدن اجسام غیر خوراکی کنند. اختلال در درک مزه ها و صداها از دیگر علائم اوتیسم در کودکان می باشد. برای مثال ممکن است کودکی به سطح نرمالی از صدا بسیار حساس باشد در حالی که کودکی دیگر نسبت به صداهای بلند واکنشی نشان نمی دهد.
عدم مصرف برخی غذاها با برخی مزه ها یا بافت ها از دیگر علائم اوتیسم در کودکان می باشد همچنین ممکن است این کودکان تنها غذاهایی با مزه و بافت خاص را مصرف کنند.
اختلال در انجام مهارت های شناختی مانند توانایی تفکر یا پردازش اطلاعات از دیگر علائم اوتیسم در کودکان می باشد. افراد مبتلا ممکن است از پس وظایفی که نیاز به حفظ کردن و یا قرار دادن برخی چیزها کنار هم دارد (برای مثال پازل) برایند اما در انجام مهارت هایی مانند استدلال، تفسیر و یا تفکر انتزاعی با دشواری رو به رو هستند.
تاخیر در صحبت کردن یکی دیگر از علائم اوتیسم در کودکان می باشد. کودکان مبتلا به طیف اختلال اوتیسم بر خلاف کودکان ناشنوا سعی نمی کنند تا ناتوانی در صحبت کردن را با تقویت سایر مهارت های اجتماعی جبران کنند. این کودکان حتی ممکن است نسبت به شنیدن نام خود نیز واکنش نشان ندهند و در برخی موارد والدین تصور می کنند که شاید فرزند آن ها در شنوایی خود اختلالی دارد.
تقریبا یک چهارم کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم سر بزرگ تری نسبت به بدن خود دارند. که این مورد اصطلاحا ماکروسفالی خوانده می شود. ماکروسفالی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ممکن است به ناهنجاری هایی که در رشد مغزی این افراد ایجاد شده مربوط باشد.
