منتشر شده در مجله زنان و زایمان آمریکا- 3 مارچ 2018
گزارش شده در مد اسکیپ- 22 مارچ 2018
دکتر آمالی لوی از بخش بهداشت عمومی در Beer-Sheva اظهار داشت که مطالعه قبلی ارتباطی را میان مصرف پماد کلوتریمازول در بارداری و میکونازول که عموما برای درمان کاندیدیاز ولوواژینال به کار می روند و خطر سقط جنین نشان داد. تیم مطالعاتی داده هایی را از 65,457 بارداری در سال های 2003 تا 2009 که 90 درصد از آن ها به تولد جنین و 10 درصد آن ها به سقط جنین ختم شده بودند، مورد بررسی قرار داد.
در مجموع، در 5 درصد از این بارداری ها در سه ماه اول بارداری خانم باردار در معرض میکونازول یا پماد کلوتریمازول در بارداری قرار گرفته بود.
ما ارتباط چشمگیری میان مصرف میکونازول یا کلوتریمازول و سقط جنین به طور خود به خودی نیافتیم. این نتایج توسط ابزارهای آمار زیستی پیشرفته - چندین تحلیل حساسیت و تجزیه و تحلیل تساوی امتیاز- مورد تایید قرار گرفت.
بعد از تعدیل بر اساس سن مادر، کم کاری تیروئید، دیابت، وضعیت غربالگری، چاقی، اختلالات رحمی، وجود آی یو دی، سابقه سقط های مکرر، استفاده از آی وی اف، بیماری های التهابی و نژاد نسبت خطر برای افرادی که در معرض ضد قارچ ها قرار گرفتند در مجموع 1.11 تعیین شد.
سقط جنین با قرار گرفتن در معرض هیچ یک از آنتی مایکوتیک ها رابطه ای نداشت: نسبت خطر در قرار گرفتن در معرض ضد قارچ ها 1.16، در معرض کلوتریمازول 1.14، در معرض میکونازول 1.29.
"این یک مطالعه به خوبی طراحی شده است که از اینکه ارتباطی میان مصرف آنتی مایکوتیک ها در اوایل بارداری و خطر افزایش یافته سقط های خود به خودی وجود ندارد، حمایت می کند.
توصیه کلی من به هر خانم باردار خصوصا در سه ما اول بارداری این است که از مصرف غیر ضروری داروها خودداری کند. بنابراین برای خانمی که عفونت قارچی در او تشخیص داده می شود و علائمی ندارد، توصیه من هنوز در برابر درمان است.
در هر حال، اگر بیماری علائم دارد من بدون شرط داروهای ضد قارچ را توصیه می کنم و این مطالعه از این عملکرد حمایت می کند." دکتر ماره روسنر، استادیار گروه زنان و زایمان در NYU Langone Health در شهر نیویورک
