علل آسکاریس
عفونت آسکاریس به طور مستقیم از تماس فرد به فرد انتقال نمی یابد. در عوض، اگر فرد با خاکی که به مدفوع دارای تخم های آسکاریس آلوده است در تماس قرار گیرد و یا آب آلوده را بنوشد، به عفونت دچار می گردد. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، مدفوع انسان به عنوان کود مورد استفاده قرار می گیرد و یا سطح پایین بهداشت در برخی سازمان ها سبب می گردد تا مدفوع انسان در مزارع و نهرها با خاک ترکیب شود. برخی کودکان اغلب حین بازی در تماس با خاک هستند و در صورتی که انگشتان کثیف خود را در دهان شان قرار دهند، به عفونت آسکاریس دچار می شوند. میوه ها و سبزیجات شسته نشده که در خاک آلوده رشد کرده اند نیز می توانند ناقل تخم های کرم آسکاریس باشند.
چرخه زندگی کرم
- بلع. تخم های بسیار زیر آسکاریس بدون تماس با خاک عفونت زا نیستند. افراد ممکن است به طور تصادفی از طریق تماس دست آلوده به خاک آلوده با دهان و یا مصرف میوه ها و سبزیجات خامی که در خاک آلوده رشد کرده اند، تخم ها را ببلعند.
- جابه جایی. لاروها در روده کوچک از تخم بیرون می آیند و سپس به دیواره روده نفوذ می کنند تا از طریق جریان خون به ریه ها یا سیستم لنفاوی فرد راه یابند. بعد گذشت حدود یک هفته و به بلوغ رسیدن در ریه ها، لاروها به راه هوایی بیمار می رسند و به گلو راه می یابند؛ جایی که از طریق سرفه بالا آمده و مجددا بلعیده می شوند.
- بلوغ. زمانی که انگل ها به روده ها بازمی گردند، به کرم های نر و ماده تکامل می یابند. کرم های ماده طولی بیش از 40 سانتی متر و قطری کمتر از 6 میلی متر دارند. کرم های نر اندازه کوچک تری دارند.
- تولید مثل. کرم های نر و ماده در روده کوچک جفت گیری می کنند. کرم های ماده می توانند روزانه 200000 تخم تولید کنند که از طریق مدفوع از بدن بیمار خارج می شوند. تخم های بارور شده باید حداقل 18 روز قبل از عفونی شدن در خاک باقی بمانند. تمام فرآیند رشد از بلعیدن تخم تا دفع آن، به دو تا سه ماه زمان نیاز دارد. کرم های آسکاریس ممکن است برای یک یا دو سال در بدن فرد زندگی کنند.
فاکتورهای خطر آسکاریس
- سن. بیشتر افرادی که به کرم آسکاریس مبتلا می شوند ده ساله و یا کوچک تر هستند. کودکان در این گروه سنی در معرض خطر بیشتری قرار دارند؛ زیرا حین بازی بیشتر در تماس با خاک هستند.
- آب و هوای گرم. امکان رشد کرم های آسکاریس در مناطق گرمسیر در سراسر جهان بیشتر است.
- بهداشت ضعیف. عفونت آسکاریس در کشورهای در حال توسعه شیوع بیشتری دارد؛ جایی که مدفوع انسان ممکن است با خاک در تماس قرار گیرد.
عواقب آسکاریس
عفونت آسکاریس در موارد خفیف معمولا عواقبی به دنبال ندارد. اگر فرد دچار عفونت شدید شود، عواقب خطرناکی که احتمال وقوع آن ها وجود دارد شامل موارد زیر هستند:
- کاهش سرعت رشد. بی اشتهایی و جذب ضعیف مواد هضم شده در کودکان مبتلا به آسکاریس موجب می گردد که آن ها مواد غذایی کافی دریافت نکنند و بدین ترتیب رشد آن ها به عقب بیافتد.
- انسداد و سوراخ شدن روده. در مواردی که عفونت آسکاریس شدید باشد، توده کرم ها می توانند بخشی از روده را مسدود کرده و موجب کرامپ های شدید شکمی و استفراغ گردند. انسداد روده حتی موجب سوراخ شدن دیواره آن می گردد و خونریزی یا آپاندیسیت را به دنبال دارد.
- انسداد کانال. در برخی موارد، کرم ها ممکن است کانال های باریک کبد یا پانکراس را مسدود کرده و موجب درد شدید شوند.
