تشخیص سرطان پانکراس

اگر پزشک مشکوک به وجود سرطان پانکراس شود در آن صورت انجام برخی تست ها را در نظر خواهد داشت:

• تست های تصویربرداری به منظور ایجاد تصاویری از ارگان های داخلی: این آزمایشات به پزشک کمک می کند تا ارگان های داخلی از جمله پانکراس را مورد معاینه قرار دهد و احتمال وجود سرطان پانکراس را ارزیابی کند. تکنیک های به کار رفته در تشخیص سرطان پانکراس عبارت است از سونوگرافی، سی تی اسکن، ام آر آی و و اسکن های PET.
• استفاده از اسکوپ برای ایجاد تصویر سونوگرافی از پانکراس (EUS): در سونوگرافی آندوسکوپیک از دستگاه سونوگرافی برای ایجاد تصاویری از پانکراس داخل شکم استفاده می شود. این دستگاه از طریق اندوسکوپ (لوله ای نازک و منعطف) وارد معده می شود تا تصاویر ایجاد شود.
• نمونه برداری: نمونه برداری روشی برای برداشت بخشی از بافت و بررسی آن زیر میکروسکوپ می باشد. پزشک با استفاده از فرو کردن سوزنی از طریق پوست به سمت پانکراس از بافت پانکراس نمونه برداری می کند. در روش EUS نیز امکان نمونه برداری وجود دارد.
• آزمایش خون: پزشک خون را برای بررسی مارکرهای توموری مورد آزمایش قرار خواهد داد. مارکر توموری در سرطان پانکراس CA19-9 نام دارد. اما این تست همیشه قابل اعتماد نمی باشد. برخی متخصصین قبل، در طول و بعد از درمان سرطان پانکراس مقدار این مارکر را اندازه گیری می کنند.

اگر پزشک سرطان پانکراس را تشخیص دهد گام بعدی تشخیص مرحله سرطان پانکراس می باشد. با استفاده از اطلاعات مربوط به مرحله سرطان پانکراس پزشک می تواند تصمیم گیری های درمانی مناسبی داشته باشد. مرحله بندی سرطان پانکراس بر اساس اعداد رومی از 0 تا IV انجام می شود. پایین ترین مرحله نشان می دهد سرطان محدود به پانکراس می باشد. آخرین مرحله نشان می دهد سرطان پانکراس به سایر بخش های بدن انتشار یافته است.

مادامی که پزشکان در تشخیص و درمان سرطان پیشرفت می کنند سیستم مرحله بندی پیشرفت سرطان نیز در حال تکمیل شدن و بهتر شدن قرار خواهد داشت. تجربه پزشک در داشتن سابقه درمان سرطان پانکراس نیز بسیار اهمیت دارد.

تشخیص های افتراقی سرطان پانکراس عبارت است از:

• پانکراتیت مزمن
• بیماری زخم گوارشی
• سایر بدخیمی های گوارشی
• لنفوما
• انسداد صفراوی
• هپاتیت
• گاستریت
• کله سیستیت
• کلانژیت