تشخیص ایسکمی روده
اگر پزشک به بیماری ایسکمی روده مشکوک باشد، شما باید براساس نشانه ها و علائم، چندین تست برای تشخیص ایسکمی روده انجام دهید. این تست ها شامل:
آزمایش های خون. در حالی که نشانگر خونی اختصاصی برای تشخیص بیماری ایسکمی روده وجود ندارد، نتایج آزمایشگاهی بدست آمده از خون که نشان دهنده افزایش در تعداد گلبول های سفید خون باشد، می تواند احتمال ایسکمی روده را بالا ببرد.
تست های تصویر برداری. تست های تصویر برداری به پزشک کمک می کند تا اندام های درونی را مشاهده کرده و سایر علت های مرتبط با این علائم و نشانه ها را کنار بگذارد. پرتو ایکس، سونوگرافی، سی تی اسکن و ام آر آی از جمله این تست ها برای تشخیص ایسکمی روده هستند.
استفاده از یک اسکوپ برای مشاهده داخل سیستم گوارشی. در این روش برای تشخیص ایسکمی روده، یک لوله باریک و منعطف به همراه یک دوربین در سر آن از راه رکتوم یا دهان وارد شده و تصویری را از مجاری گوارشی فراهم می کند. دوربین می تواند از راه دهان وارد شده (آندوسکوپی) و به مشاهده بخش بالایی روده کوچک کمک کند. در صورتی که دوربین از راه رکتوم وارد شود، می تواند بخشی از کولون (سیگموئیدوسکوپی) و یا تمام کولون (کولونوسکوپی) را به تصویر بکشد.
استفاده از ماده رنگی برای دنبال کردن جریان خون در سرخرگ ها. در طول آنژیوگرافی، یک لوله باریک و بلند وارد سرخرگی در کشاله ران یا بازوی شما شده و در طول سرخرگ به سمت آئورت حرکت می کند. یک ماده رنگی به بیمار تزریق می شود که مستقیما به سرخرگ های روده ای شما جریان پیدا می کند. حال به کمک تصویر برداری با اشعه ایکس حرکت ماده رنگی در سرخرگ ها مشخص می شود.
اگر شما به ایسکمی روده مبتلا باشید، تصاویر نشان دهنده انسداد یا باریک شدن سرخرگ خواهند بود. آنژیوگرافی همچنین این امکان را به پزشک می دهد که درمان انسداد سرخرگ را از طریق تزریق دارو یا با استفاده از ابزار گشاد کننده سرخرگ انجام دهد.
جراحی اکتشافی. در برخی موارد برای پیدا کردن برداشتن بافت آسیب دیده، به انجام جراحی اکتشافی نیاز است. باز کردن شکم امکان تشخیص و درمان ایسکمی روده را فراهم می کند.