بیماری کرون علائم، علل، تشخیص و درمان

کرون علائم، علل، تشخیص و درمان

بیماری کرون در اصل التهاب روده یا IBD می باشد. بیماری کرون سبب ایجاد التهاب در مسیر گوارشی می شود و در نهایت دردهای شکمی، اسهال شدید، خستگی، از دست رفتن وزن و سوء تغذیه را به دنبال خواهد داشت. التهاب ناشی از بیماری کرون ممکن است نواحی مختلفی از مسیر گوارشی را در برگیرد. التهاب ناشی از بیماری کرون اغلب به لایه های عمیق بافت روده منتشر می شود. آیا بیماری کرون خطرناک است؟ در پاسخ به این پرسش باید عنوان کرد بیماری کرون شرایطی ناتوان کننده و دردناک را برای افراد ایجاد می کند در برخی موارد می تواند عوارضی مرگ بار را به دنبال داشته باشد.

در حالیکه علت بیماری کرون شناخته شده نیست اما درمان هایی وجود دارد که می تواند از شدت علائم بیماری کرون بکاهد. بنابراین درمان قطعی کرون مشخص نیست اما با استفاده از برخی درمان ها بیماران مبتلا به کرون می توانند عملکرد مناسبی داشته باشند.

علائم بیماری کرون

در برخی افراد مبتلا به بیماری کرون تنها بخش آخر روده کوچک به نام ایلئوم درگیر می شود. در برخی دیگر از افراد بیماری کرون محدود به کولون می باشد (کولون بخشی از روده بزرگ می باشد). شایع ترین بخش های روده که در بیماری کرون درگیر می شود بخش آخر روده کوچک و کولون می باشد. علایم بیماری کرون می تواند خفیف تا شدید باشد. علائم بیماری کرون معمولا تدریجا آغاز می گردد اما در برخی موارد علائم بیماری کرون به طور ناگهانی ظاهر می شود بدون اینکه هشداری پیش از آن وجود داشته باشد. افراد مبتلا به بیماری کرون ممکن است در دوره هایی از زمان علائم بیماری کرون را تجربه نکنند.

زمانی که بیماری کرون فعال می باشد علائم زیر بروز می کند:

اسهال
تب
خستگی
دردها و کرامپ های شکمی
خون در مدفوع
زخم های دهانی
کاهش اشتها و کاهش وزن
درد یا ترشح در نزدیکی مقعد به دلیل التهاب ناشی از فیستولا

سایر علائم بیماری کرون عبارت است از:

التهاب پوست، چشم ها و مفاصل
التهاب کبد یا مسیر صفراوی
تاخیر در شد جنسی در کودکان (بیماری کرون در کودکان)

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورتی که تغییرات پایداری را در عادات روده خود تجربه می کنید و یا اگر علائم بیماری کرون را تجربه می کنید فورا به پزشک مراجعه کنید:

دردهای شکمی
خون در مدفوع
اسهالی مستمر که به داروهای OTC پاسخ نمی دهد
تب غیر قابل توضیح که بیش از یک یا دو روز به طول می انجامد
کاهش وزن بدون توضیح یا علتی مشخص

علت بیماری کرون

علت بیماری کرون به طور دقیق مشخص نیست. پیش از این رژیم غذایی و استرس از عوامل دخیل در علت بیماری کرون شناخته می شد اما در حال حاضر پزشکان علت بیماری کرون را به طور دقیق نمی دانند. برخی فاکتورها مانند وراثت و اختلال در سیستم ایمنی به نظر می رسد در ایجاد بیماری کرون دخالت دارد.

سیستم ایمنی: این احتمال وجود دارد که ویروس یا باکتری در ایجاد بیماری کرون نقش داشته باشد. زمانی که سیستم ایمنی در برابر میکروارگانیسم مهاجم پاسخی نشان می دهد، ممکن است در نتیجه ایجاد پاسخ نا به جای سیستم ایمنی سلول های مسیر گوارشی را مورد حمله قرار دهد.
وراثت: احتمال ابتلا به بیماری کرون در افرادی با سابقه خانوادگی در ابتلا به بیماری کرون وجود دارد. بنابراین ژن ها در ایجاد بیماری کرون دخالت دارند. اما با این حال خیلی از افراد مبتلا به بیماری کرون سابقه خانوادگی در ابتلا به این بیماری ندارند.

فاکتورهای خطر بیماری کرون

فاکتورهای خطر بیماری کرون عبارت است از:

سن: بیماری کرون می تواند در هر سنی روی دهد اما احتمال ابتلا به بیماری کرون در جوانان بیشتر است. بیماری کرون معمولا تا قبل از 30 سالگی تشخیص داده می شود.
سابقه خانوادگی: افرادی که والدین، خواهر و یا برادران آن ها به بیماری کرون مبتلا هستند بیشتر در خطر ابتلا به بیماری کرون قرار دارند. یک نفر از هر پنج نفر فرد مبتلا به بیماری کرون در خانواده خود سابقه ابتلا به این بیماری را دارند.
سیگار کشیدن: سیگار کشیدن مهم ترین فاکتور خطر قابل کنترل در بیماری کرون محسوب می شود. بنابراین قطع مصرف سیگار بسیار ضرورت دارد.
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: داروهایی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم، دیکلوفناک یا سایر داروها در دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی قرار دارند. این داروها به تنهایی در ایجاد بیماری کرون دخالتی ندارند اما می توانند منجر به ایجاد التهاب در روده شوند به نحوی که بیماری کرون تشدید شد.
محل زندگی: افرادی که در مناطق شهری و کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند بیشتر در خطر ابتلا به بیماری کرون قرار دارند. این امر نشان می هد برخی فاکتورهای محیطی مانند استفاده از رژیم های غذایی پر چرب و غذاهای فراوری شده می تواند در ایجاد بیماری کرون دخالت داشته باشد.

عوارض ناشی از بیماری کرون

ابتلا به بیماری کرون می تواند یک یا بیش از یک مورد از عوارض زیر را به دنبال داشته باشد:

انسداد روده: بیماری کرون بر ضخامت دیواره روده تاثیر می گذارد. در طول زمانی بخش هایی از روده باریک شده و دچار اسکار می گردد که نتیجه آن انسداد جریان گوارشی خواهد بود. برای رفع چنین انسدادهایی به انجام جراحی نیاز خواهد بود.
زخم: التهاب مزمن می تواند زخم های بازی را در بخش های مختلف مسیر گوارشی از جمله دهان یا مقعد ایجاد کند حتی در نواحی تناسلی (پرینئوم) نیز احتمال بروز چنین زخم هایی وجود خواهد داشت.
فیستولا: برخی اوقات زخم ها می تواند به طور کامل در دیواره روده گسترش یافته و منجر به ایجاد فیستولا شود، فیستولا اتصال ناهنجاری است که بین بخش های متفاوت بدن روی می دهد. فیستولا می تواند بین روده و پوست یا بین روده و سایر ارگان ها ایجاد شود. فیستولا در نزدیکی کانال مقعد شایع ترین نوع فیستولا می باشد. وقتی فیستولا در ناحیه شکمی ایجاد شود در جذب غذا اختلال ایجاد می شود. فیستولا لوپ هایی را در روده، به سمت مثانه و یا واژن یا حتی پوست ایجاد می کند و سبب ترشح مستمر محتویات معده به پوست می گردد. در برخی موارد فیستولا عفونی شده و منجر به ایجاد آبسه می گردد که در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد.
فیشر مقعدی: فیشر مقعدی شکاف کوچک در بافت کانال مقعد یا اطراف مقعد می باشد. فیشر مقعدی می تواند حرکات دردناک روده را به دنبال داشته باشد و منجر به ایجاد فیستولا پرینئال شود.
سوء تغذیه: اسهال، درد شکمی و کرامپ دشواری هایی را در غذا خوردن به همراه دارد از طرفی روده نیز درجذب مواد مغذی کافی به درستی عمل نمی کند در نتیجه احتمال ایجاد مشکلاتی مانند آنمی (فقر آهن) یا کمبود ویتامین ب12 در اثر ابتلا به بیماری کرون وجود دارد.
سرطان کولون: ابتلا به بیماری کرون ریسک ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهد. افراد مبتلا به بیماری کرون باید غربالگری مربوط به سرطان کولون را هر ده سال یک بار بعد از سن 50 سالگی انجام دهند.
سایر مشکلات: بیماری کرون می تواند مشکلاتی را در سایر بخش های بدن همراه داشته باشد. آنمی، ابتلا به اختلالات پوستی، پوکی استخوان، آرتریت و مشکلات صفراوی و بیماری کبدی از سایر عوارض بیماری کرون محسوب می شود.
خطرات ناشی از مصرف داروهای به کار رفته در بیماری کرون: برخی داروهای به کار رفته در بیماری کرون عملکرد سیستم ایمنی را بلاک می کند و این امر خود احتمال ابتلا به سایر سرطان ها مانند لنفوما و سرطان های پوست را افزایش می دهد. همچنین ریسک ابتلا به عفونت ها نیز به این ترتیب افزایش می یابد. استفاده از داروهای کورتیکواستروئید برای رفع علائم بیماری کرون ریسک پوکی استخوان، شکستگی استخوان، آب مروارید، گلوکوم، دیابت و ابتلا به فشار خون بالا را به همراه دارد.

تشخیص بیماری کرون

تشخیص بیماری کرون با کنار گذاشتن سایر احتمالات میسر می شود. متخصص گوارش با استفاده از ترکیبی از تست ها بیماری کرون را تشخیص خواهد داد. برخی راههای تشخیص بیماری کرون عبارت است از:

آزمایش خون

تست آنمی یا بررسی احتمال عفونت: پزشک برای بررسی احتمال ابتلا به آنمی و همچنین عفونت آزمایشی انجام خواهد داد.
تست خون پنهان شده در مدفوع: پزشک با استفاده از نمونه مدفوع احتمال وجود خون در آن را بررسی خواهد کرد.
کولونوسکوپی: با استفاده از این تست کل بخش کولون و پایانه ایلئوم با استفاده از لوله ای سبک و مجهز به دوربین مورد معاینه قرار می گیرد. در طول انجام کولونسکوپی پزشک نمونه ای از بافت را برای آنالیز به آزمایشگاه می فرستد. در صورت وجود سلول های التهابی به نام گرانولوما تشخیص بیماری کرون تایید می شود.
توموگرافی کامپیوتری یا CT: سی تی اسکن نوعی روش عکس برداری با استفاده از اشعه ایکس می باشد که در مقایسه با عکس برداری های معمولی که با اشعه ایکس انجام می شود تصاویر جزئی تری به دست می آید. با استفاده از این تست کل روده همچنین بافت های خارج از روده بررسی می شود. CT enterography نوع خاصی از سی تی اسکن می باشد که تصاویر بهتری را از روده کوچک ایجاد می کند.
ام آر آی: اسکنرهای ام آر آی با استفاده از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویر جزئی را از ارگان ها و بافت ها ایجاد می کنند. ام آر آی مخصوصا برای ارزیابی فیستولا در اطراف مقعد یا روده کوچک موثر می باشد.
آندوسکوپی کپسول: در این تست کپسولی کوچک که حاوی دوربین می باشد بلعیده می شود. این دوربین تصاویری را از روده کوچک عکس برداری می کند و تصاویر به ریکوردی منتقل می شود که روی کمربند شما قرار دارد. سپس این تصاویر وارد کامپیوتر شده و روی مانیتور مشخص می گردد تا علائم بیماری کرون بررسی شود. دوربین به طور بی دردی از طریق مدفوع خارج می شود. برای تایید تشخیص بیماری کرون ممکن است نیاز به انجام نمونه برداری نیز وجود داشته باشد.
آنتروسکوپی با کمک بالون: در مواردی که آندوسکوپی کپسولی ناهنجاری هایی را نشان می دهد با استفاده از این تست روده کوچک مورد ارزیابی دقیق تری قرار می گیرد. اهمیت استفاده از این تست به عنوان یکی از راههای تشخیص بیماری کرون همچنان مورد سوال قرار دارد.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

شما ممکن است ابتدا به دلیل علائم گوارشی که تجربه می کنید به پزشک خانواده مراجعه کنید و در نهایت این احتمال وجود دارد که به نزد متخصص بیماری های گوارشی ارجاع داده شوید. از آنجاییکه زمان ملاقات با پزشک اندک می باشد بهتر است آمادگی لازم برای ملاقات با پزشک را داشته باشید. در ادامه اطلاعاتی وجود دارد که شما را برای ملاقات با پزشک یاری می سازد:

علائمی که تجربه می کنید و حتی علائمی که به نظر شما مرتبط با مشکل اصلی نمی باشد را لیست کنید.
اطلاعات شخصی مانند استرس ها یا تغییراتی که اخیرا در زندگی با آن رو به رو شدید را یادداشت بفرمایید.
لیستی از داروها، مکمل ها و ویتامین های مصرفی خود آماده کنید.
به هنگام ملاقات با پزشک همراهی با خود داشته باشید تا شما را در به خاطر سپردن مواردی که پزشک عنوان می کند یاری سازد.
سوالات احتمالی که از پزشک در ذهن دارید را یادداشت کنید.

برخی سوالات پایه ای که می توانید در مورد بیماری کرون از پزشک خود بپرسید عبارت است از:

علت بروز این علائم چیست؟
آیا علل احتمالی دیگری برای آن وجود دارد؟
برای تشخیص قطعی بیماری چه آزمایش هایی باید انجام دهم؟ آیا انجام این آزمایش ها به آمادگی قبلی نیاز دارد؟
آیا این شرایط موقتی است یا به طور دائم ادامه خواهد داشت؟
چه درمان هایی برای این علائم وجود دارد و شما کدامیک را توصیه می کنید؟
آیا از مصرف دارویی خاص باید اجتناب کنم؟
استفاده از داروهای تجویز شده چه عوارض جانبی را در پی خواهد داشت؟
آیا جایگزینی برای موارد تجویز شده توصیه می کنید؟
من به بیماری دیگری نیز مبتلا هستم. چگونه می توانم این شرایط را با هم کنترل کنم؟
آیا باید محدودیت غذایی خاصی را دنبال کنم؟
آیا بروشور یا وب سایتی وجود دارد که برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیماری ام به آن مراجعه کنم؟
اگر من به بیماری کرون مبتلا باشم آیا فرزندم در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارد؟
در آینده چه تست هایی را باید برای پیگیری درمان کرون انجام دهم؟

فراموش نکنید که علاوه بر این پرسش ها سایر دغدغه هایی که در ذهن دارید را با پزشک در میان گذارید. به خاطر داشته باشید پزشک نیز سوالاتی را از شما خواهد پرسید. برخی پرسش های احتمالی پزشک در مورد بیماری کرون عبارت است از:

چه زمانی برای اولین بار متوجه این علائم شدید؟
آیا این علائم به طور مستمر ادامه دارد و یا گهگاه علائمی را تجربه می کنید؟
شدت علائمی که تجربه می کنید چقدر است؟
آیا این علائم بر توانایی و عملکرد شما تاثیر می گذارد؟
آیا چیزی وجود دارد که سبب بهبود علائم شما می شود؟
آیا چیزی وجود دارد که سبب تشدید علائم در شما می گردد؟
آیا شما سیگار می کشید؟
آیا از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم و یا دیکلوفناک سدیم استفاده می کنید؟

درمان بیماری کرون

آیا بیماری کرون درمان دارد؟ در پاسخ باید عنوان داشت درمان قطعی کرون مشخص نیست. همچنین هیچ درمان واحدی وجود ندارد که برای همه بیماران مبتلا به بیماری کرون موثر باشد. هدف درمان کرون کاهش التهابی است که سبب بروز علائم بیماری کرون می شود. در بهترین حالت دوره هایی که علائم بیماری کرون در فرد فروکش پیدا می کند افزایش می یابد.

داروهای ضد التهاب

داروهای ضد التهاب اغلب در خط اول درمان بیماری های التهابی روده قرار دارد. از جمله داروهای ضد التهابی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدهایی مانند پردنیزون می تواند به کاهش التهاب در بدن کمک کند اما این داروها برای تمامی افراد مبتلا به بیماری کرون موثر نمی باشد. اگر سایر داروهای التهابی در رفع علائم بیماری کرون موثر نباشد پزشک متخصص گوارش کورتیکواستروئیدها را تجویز خواهد کرد. کورتیکواستروئیدها معمولا برای علائم کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرند. کورتیکواستروئید ها ممکن است همزمان با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی به کار روند.
5-آمینوسالیسیلات خوراکی: این داروها شامل سولفاسالازین می باشند که حاوی سولفا و مسالازین است. این دسته از داروها در گذشته به طور گسترده در درمان کرون استفاده می شدند و معمولا منافع به دست آمده از این دسته داروها محدود می باشد.
سرکوب کننده های سیستم ایمنی

این داروها به کاهش التهاب کمک کرده از طرفی سیستم ایمنی که ممکن است در ایجاد پاسخ التهابی دخیل باشد را نیز سرکوب می کنند. در برخی بیماران مبتلا به بیماری کرون ترکیبی از این داروها به طور موثری اثر می کند اما در برخی دیگر از بیماران مبتلا به بیماری کرون تنها یک دارو از این دسته موثر می باشد. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی عبارتند از:

آزاتیوپرین و مرکاپتوپورین: این داروها به طور گسترده ای در درمان بیماری های التهابی روده به کار می رود. استفاده از این داروها مستلزم نظارت و مانیتورینگ دقیق از سوی پزشک می باشد تا احتمال بروز عوارض جانبی مانند آسیب های کبدی بررسی شود. حالت تهوع و استفراغ نیز از عوارض این داروها محسوب می شود.
Infliximab، adalimumab و certolizumab pegol: این داروها که به نام مهارکننده TNFشناخته می شوند با خنثی کردن پروتئین شناخته شده ای در سیستم ایمنی به نام فاکتور نکروزدهنده توموری یا TNFعمل می کنند.
متوترکسیت: این دارو در برخی موارد که بیمار به سایر درمان ها پاسخ نمی دهد برای درمان کرون مورد توجه قرار می گیرد. به هنگام مصرف این دارو باید به لحاظ احتمال بروز عوارض جانبی تحت نظارت پزشک قرار داشته باشید.
Natalizumab و vedolizumab: این داروها مانع از اتصال مولکول هایی به نام اینتگرین ها می شوند. اینتگرین ها در سیستم ایمنی نقش دارند.
Ustekinumab: این دارو برای درمان پسوریازیس استفاده می شود. تحقیقات نشان داده است این دارو در درمان علائم بیماری کرون نیز می تواند موثر واقع شود البته اگر سایر گزینه ها که در خط اول درمان بیماری کرون قرار دارند تاثیرات مناسبی نشان ندهند.
آنتی بیوتیک ها:

آنتی بیوتیک ها می تواند مقدار ترشحات را کاهش دهد و به بهبود آبسه و فیستولا در بیماران مبتلا به بیماری کرون کمک کند. برخی محققین تصور می کنند آنتی بیوتیک ها در کاهش باکتری های مضر روده نیز نقش دارند. سیپروفلوکساسین و مترونیدازول از جمله آنتی بیوتیک هایی هستند که به طور مکرر در بیماری کرون نسخه می شوند.

سایر داروها

علاوه بر کنترل التهاب برخی داروها در تخفیف علائم بیماری کرون نقش دارند. بسته به شدت علائم بیماری کرون پزشک ممکن است داروهای زیر را در نظر داشته باشد:

داروهای ضد اسهال: مکمل فیبر مانند پودر پسلیوم یا متیل سلولز می تواند در تخفیف اسهال خفیف تا متوسط موتر باشد. در مواردی که اسهال شدید است، لوپراماید می تواند موثر واقع شود.
مسکن ها: در مورد دردهای متوسط پزشک داروهایی مانند استامینوفن را در نظر خواهد داشت و از مسکن هایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم استفاده نخواهد کرد. این داروها احتمالا سبب تشدید علائم بیماری کرون می شود.
مکمل های آهن: در صورتی که خونریزی مزمن روده وجود داشته باشد برای پیشگیری از احتمال فقر آهن از مکمل آهن استفاده می شود.
تزریق ویتامین ب 12: بیماری کرون می تواند فقر ویتامین ب 12 را به دنبال داشته باشد. ویتامین ب 12 مانع از بروز آنمی می شود و برای عملکرد مناسب عصبی نیز ضروری می باشد.
مکمل های کلسیم و ویتامین دی: بیماری کرون و استفاده از استروئیدها ریسک ایجاد پوکی استخوان را در بیماران مبتلا به کرون افزایش می دهد. بنابراین مصرف مکمل کلسیم و ویتامین دی می تواند در پیشگیری از بروز پوکی استخوان موثر باشد.

سایر راه های درمان بیماری کرون

تغذیه درمانی: پزشک ممکن است با استفاده از لوله تغذیه و یا تزریق وریدی به غذا رسانی بدن در بیماران مبتلا به بیماری کرون کمک کند تا به این ترتیب بدن تغذیه مناسب را دریافت کرده و روده ها کمی استراحت کنند. استراحت روده می تواند التهاب را در مدت کوتاهی تخفیف دهد. تغذیه درمانی می تواند در مدت کوتاهی و در ترکیب با سایر داروها (مانند سرکوب کننده های سستم ایمنی) در درمان بیماری کرون مورد استفاده قرار بگیرد. پزشک ممکن است رژیم غذایی کم فیبر را برای کاهش انسداد روده ای تجویز کند. رژیمی با فیبر اندک سبب می شود حجم مدفوع کاهش یابد.
جراحی: اگر رژیم غذایی و اعمال اصلاحاتی در شیوه زندگی همچنین دارودرمانی در درمان کرون موثر نباشد در آن صورت انجام جراحی به عنوان گزینه ای برای درمان بیماری کرون توصیه می شود. تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به بیماری کرون حداقل یک بار به انجام جراحی نیاز خواهند داشت. اما جراحی به معنی درمان قطعی کرون نمی باشد. در طول جراحی جراح بخش های آسیب دیده مسیر گوارشی را خارج ساخته و بافت سالم را دوباره بهم پیوند می دهد. جراحی معمولا برای بستن فیستولا و آبسه های دارای ترشح استفاده می شود. مزیت حاصل شده از جراحی بیماری کرون موقتی است. بیماری کرون اغلب عود می کند. بهترین رویکرد در کنترل علائم بیماری کرون استفاده از داروها پس از جراحی به منظور کنترل علائم می باشد.

درمان خانگی بیماری کرون

در برخی موارد ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی و یا شیوه زندگی می تواند در کنترل علائم بیماری کرون و طولانی کردن بازه هایی که علائم بیماری در آن فروکش می کند موثر واقع شود.

رژیم غذایی بیماری کرون و سایر تغییرات موثر در شیوه زندگی

شواهدی در دست نیست که نشان دهد آنچه شما می خورید سبب ایجاد التهاب در روده شود. اما برخی غذاها و نوشیدنی ها می تواند علائم بیماری کرون را تشدید کند. برای دنبال کردن آنچه که می خورید بهتر است دفتر یادداشتی با خود داشته باشید و پس از مصرف غذاهای مختلف علائمی که تجربه می کنید را یادداشت نمایید. اگر شما بدانید چه غذایی سبب ایجاد علائم بیماری کرون در شما می گردد می توانید آن را از لیست غذاهای مصرفی خود حذف کنید. در ادامه پیشنهاداتی مطرح می شود که ممکن است برای بیماران مبتلا به بیماری کرون موثر واقع شود:

محدود کردن مصرف محصولات لبنی: اغلب افراد مبتلا به بیماری التهابی روده با محدود کردن مصرف محصولات لبنی بهبودی را در دردهای شکمی، اسهال و گاز دفع شده احساس می کنند.
از غذاهای کم چرب استفاده کنید: ممکن است روده کوچک در افراد مبتلا به بیماری کرون قادر به هضم یا جذب چربی نباشد. به همین دلیل چربی از روده عبور کرده و سبب تشدید اسهال می گردد. بنابراین بیماران مبتلا به بیماری کرون باید از مصرف کره، سس های خامه ای، مارگارین و غذاهای سرخ شده اجتناب کنند.
محدود کردن مصرف فیبر: در بیماری التهابی روده مانند بیماری کرون استفاده از غذاهای پر فیبر مانند میوه های تازه و سبزیجات منجر به تشدید علائم می شود. اگر میوه ها و سبزیجات تازه سبب آزار و تشدید علائم بیماری کرون در شما می شود می توانید فرم بخار پز شده یا پخته آن را استفاده کنید. به طور کلی افراد مبتلا به بیماری کرون ممکن است با مصرف سبزیجات خانواده کلم مانند بروکلی، مغزیجات، دانه ها و یا ذرت با مشکلاتی رو به رو شوند. همچنین در صورت ابتلا به انسداد روده باید از غذاهایی با فیبر اندک استفاده کنید.
مصرف غذاهای تند، الکل و کافئین سبب تشدید علائم بیماری کرون می شود. بنابراین باید از مصرف این غذاها اجتناب کنید.
مصرف وعده های غذای کوچک: بیماران مبتلا به بیماری کرون می توانند در روز به جای دو یا سه وعده غذایی، پنج یا شش بار وعده های غذای کوچک تری استفاده کنند.
مصرف مایعات کافی: مصرف روزانه مایعاتی با پایه آبی یکی از موثرترین اقداماتی است که افراد مبتلا به بیماری کرون می توانند بدان توجه کنند. استفاده از نوشیدنی های حاوی الکل سبب تحریک روده ها و تشدید اسهال می شود و نوشیدنی های کربن دار نیز تولید گاز را به دنبال دارد.
مصرف مولتی ویتامین ها: بیماری کرون بر توانایی بدن در جذب مواد مغذی تاثیر می گذارد، در این شرایط استفاده از مکمل ها و ترکیبات مینرال می تواند بسیار موثر باشد. اما قبل از مصرف ویتامین ها یا مکمل ها باید با متخصص مشورت نمایید.
مراجعه به متخصص تغذیه: افراد مبتلا به بیماری کرون در صورت از دست دادن وزن یا محدود شدن در تغذیه می توانند به متخصصین تغذیه مراجعه کنند.
عدم استفاده از سیگار: سیگار کشیدن ریسک ایجاد بیماری کرون را افزایش می دهد. در صورت ابتلا به بیماری کرون، استفاده از سیگار در تشدید علائم بیماری کرون نقش دارد. افراد مبتلا به بیماری کرون که از سیگار استفاده می کنند بیشتر در خطر عود بیماری کرون و انجام جراحی های مکرر قرار دارند. به طور کلی قطع مصرف سیگار می تواند در سلامت کلی دستگاه گوارش موثر باشد.
کنترل استرس: اگر چه استرس در ایجاد بیماری کرون نقشی ندارد اما استرس می تواند علائم بیماری کرون را تشدید کند. برای کاهش استرس بهتر است به دنبال راههایی برای کنترل آن باشید. ورزش کردن می تواند به کاهش استرس، کاهش علائم افسردگی و نرمال کردن عملکرد روده کمک کند.

طب مکمل در درمان بیماری کرون

خیلی از افراد مبتلا به اختلالات دستگاه گوارشی از طب مکمل برای کنترل علائم خود استفاده می کنند. باید یادآور شد اثربخشی چنین روش های درمانی به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است. برخی درمان های مکمل در بیماری کرون عبارت است از:

پروبیوتیک ها: برخی شواهد نشان داده است فراورده های بیفیدوباکتریوم می تواند در کنترل بیماری کرون موثر واقع شود و بازه هایی که علائم بیماری فروکش کرده را تقویت نماید، اما برخی تحقیقات منافعی را در مورد استفاده از این فراورده ها در درمان بیماری کرون نشان نداده است. برای تعیین اثربخشی فراورده های پروبیوتیک در بیماری کرون به انجام تحقیقات بیشتری نیازمندیم.
روغن ماهی: تحقیقات انجام شده در مورد تاثیرات روغن ماهی بر بیماری کرون منافعی را نشان نداده است.
طب سوزنی: برخی افراد طب سوزنی را در کنترل علائم بیماری کرون موثر می دانند اما واقعیت آن است که استفاده از این درمان ها در کنترل علائم بیماری کرون به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
پریبیوتیک ها: پریبیوتیک ها ترکیبات طبیعی هستند که در گیاهان یافت می شوند و باکتری های مفید روده را تقویت می کنند. تحقیقات تا به امروز تاثیرات مثبت پریبیوتیک ها را در افراد مبتلا به بیماری کرون نشان نداده است.

مقابله و پشتیبانی افراد مبتلا به بیماری کرون

بیماری کرون نه تنها به لحاظ فیزیکی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد بلکه پیامدهای روانی و عاطفی نیز به دنبال دارد. اگر علائم بیماری کرون شدید باشد زندگی شما بر اساس نیازهای جدیدی که ایجاد می شود با تغییراتی رو به رو خواهد بود. حتی اگر علائم بیماری کرون خفیف باشد گاز و دردهای شکمی قرار گرفتن در اجتماع را برای شما دشوار می سازد. این فاکتورها زندگی شما را تغییر داده و سبب بروز افسردگی می گردد. توجه به نکات زیر در کاهش بار روانی ناشی از بیماری کرون موثر خواهد بود:

آگاهی: بهترین راه برای کنترل بیماری کرون آن است که بیشتر در مورد این بیماری بدانید.
صحبت کردن با درمانگر: صحبت کردن با مشاوری که نسبت به بیماری های التهابی روده و دشواری های عاطفی ناشی از آن آشنا می باشد می تواند به شما کمک کند.

منبع: وبسایت http://www.mayoclinic.org