سرطان کولون علائم، علل، تشخیص و درمان

سرطان کولون چیست؟

سرطان کولون سرطان روده بزرگ (کولون) است که بخش انتهایی سیستم گوارشی را تشکیل می دهد. در بیشتر موارد سرطان کولون به صورت توده های سلولی غیر سرطانی (خوش خیم) و کوچک به نام پولیپ آدنوماتوز ظاهر می شود. در طول زمان برخی از پولیوپ های آدنوماتوز می توانند به سرطان کولون تبدیل شوند.

پولیپ ها ممکن است کوچک بوده و علائم کم داشته یا بدون علامت باشند. به همین دلیل، پزشکان متخصص گوارش تست های غربالگری منظم را برای کمک به پیشگیری از سرطان کولون از طریق تشخیص و برداشتن پولیپ ها قبل از سرطانی شدن آن ها، توصیه می کنند.

علائم سرطان کولون

نشانه ها و علائم سرطان کولون شامل موارد زیر می شود:

تغییر در عادات روده شما مانند اسهال، یبوست و یا تغییر در غلظت مدفوع شما که بیش از چهار هفته به طول می انجامد.
خونریزی در رکتوم یا وجود خون در مدفوع
ناراحتی های شکمی مداوم مانند کرامپ، گاز روده ای یا درد
احساس این که روده شما به طور کامل تخلیه نمی شود.
ضعف یا خستگی
کاهش وزن بدون دلیل مشخص

بسیاری از افراد مبتلا به سرطان کولون علائمی را در مراحل اولیه بیماری تجربه نمی کنند. علائم سرطان کولون ممکن است بسته به اندازه و موقعیت سرطان در روده بزرگ شما متفاوت ظاهر شوند.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر شما متوجه هر نوع از علائم سرطان کولون در خود شده اید مانند خون در مدفوع یا تغییرات پیشرونده در عادات روده ای، فورا به پزشک متخصص گوارش مراجعه کنید.

در مورد زمانی که غربالگری سرطان کولون را آغاز کردید با پزشک خود صحبت کنید. دستور العمل ها عموما غربالگری سرطان کولون را از سن 50 سال به بالا توصیه می کنند. در صورت وجود فاکتور های خطر دیگر مانند سابقه خانوادگی در ابتلا به سرطان کولون، غربالگری سرطان کولون را زودتر و یا در دفعات بیشتر توصیه کند.

علت سرطان کولون

در بیشتر موارد، علت سرطان کولون واضح نیست. پزشکان معتقدند که سرطان زمانی اتفاق می افتد سلول های سالم در کولون دچار اختلالاتی را در ساختار ژنتیکی خود می شوند.

سلول های سالم رشد کرده و به گونه ای نرمال برای حفظ عملکرد طبیعی خود تکثیر می شوند. اما زمانی که در سرطان کولون دی ان ای سلول آسیب دیده و سرطانی می شود، سلول ها حتی در مواقعی که نیازی به سلول های جدید نیست، به تکثیر ادامه می دهند. همچنان که سلول های کولون تجمع پیدا می کنند، یک تومور را تشکیل می دهند.

در طول زمان، سلول های سرطانی رشد می کنند، به بافت های سالم اطراف حمله کرده و آن ها را تخریب می کنند. سلول های سرطانی می توانند به سایر قسمت های بدن انتقال یافته و توده هایی را در آنجا ایجاد کنند (متاستاز).

جهش های ژنی به ارث رسیده که خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهند

جهش های ژنی به ارث رسیده که خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهند می توانند در طول نسل ها انتقال یابند اما این ژن های به ارث رسیده تنها عامل درصد کمی از سرطان های کولون هستند. جهش های ژنی به ارث رسیده اجتناب ناپذیر نیستند اما به خطر ابتلا به بیماری سرطان کولون را به طور قابل ملاحظه ای افزایش می دهند.

شایع ترین انواع سندرم سرطان کولون ارثی در زیر آمده اند:

سرطان کولورکتال ارثی غیر پولیپی: این نوع از سرطان ارثی سندرم اینچ نیز نامیده می شود که خطر ابتلا به سرطان کولون و سایر سرطان ها را افزایش می دهد. افراد مبتلا به سرطان کولورکتال غیر پولیپی ارثی عموما قبل از سن 50 سالگی به سرزان کولون مبتلا می شوند.

پولیپوز آدنوماتوز فامیلی: این بیماری یک اختلال نادر است که موجب شکل گیری تعداد زیادی پولیپ در پوشش کولون و رکتوم شما می شود.

سرطان کولورکتال ارثی غیر پولیپی و پولیپوز آدنوماتوز فامیلی و سایر سندرم های سرطان کولون وراثتی نادر می توانند از طریق تست های ژنتیک تشخیص داده شوند. اگر شما در مورد سابقه خانوادگی سرطان کولون نگران هستید، در مورد این که آیا سابقه فامیلی شما می تواند خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش دهد یا خیر با پزشک مشورت کنید.

ارتباط میان رژیم غذایی و افزایش خطر ابتلا به سرطان کولون

مطالعه بر روی تعداد زیادی از افراد، ارتباطی را میان یک نوع رژیم غذایی غربی و افزایش خطر ابتلا به بیماری سرطان کولون نشان داده است. این رژیم غذایی غربی غنی از چربی است و میزان فیبر کمی دارد.

زمانی که افراد از مناطقی با رژیم غذایی خاص که چربی کم و فیبر بالایی دارد به مناطقی که رژیم غذایی رایج آن ها رژیم غذایی غربی است جا به جا می شوند، خطر ابتلا به سرطان کولون در این افراد به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. علت این مسئله به طور دقیق مشخص نیست اما محققین در حال بررسی این هستند که آیا رژیم غذایی پرچرب با فیبر کم میکروب های موجود در کولون را تحت تاثیر قرار می دهند و یا موجب التهاب شده و بدین ترتیب خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهند. تحقیقات و بررسی ها در این زمینه در حال انجام هستند.

فاکتورهای خطر سرطان کولون

در زیر به فاکتورهای خطری که برای ابتلا به سرطان کولون وجود دارند، اشاره می کنیم:

سن بالا: عمده افرادی که تشخیص سرطان کولون در آن ها صورت می گیرد سن بالای 50 سال دارند. سرطان کولون در افراد جوان تر نیز اتفاق می افتد اما این احتمال آن بسیار کمتر است.
نژاد آفریقایی- آمریکایی: افراد آفریقایی- آمریکایی در مقایسه با افرادی از نژاد های دیگر در معرض خطر بیشتری در ابتلا به سرطان کولون قرار دارند.
سابقه فردی در ابتلا به سرطان کولورتال یا پولیپ: اگر شما تاکنون به سرطان کولون یا پولیپ آدنوماتوز مبتلا شده باشید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان کولون در آینده قرار دارید.
بیماری های التهابی روده: بیماری التهابی مزمن کولون مانند کولیت اولسراتیو و بیماری کرون می توانند خطر ابتلا به بیماری سرطان کولون را افزایش دهند.
سندرم های وراثتی که خطر سرطان کولون را افزایش می دهند: سندرم های ژنتیکی در طول نسل های منتقل می شوند و می توانند خطر سرطان کولون را بالا ببرند. این سندرم ها شامل پولیپوز آدنوماتوز فامیلی و سرطان کولورکتال غیر پولیپی وراثتی می شوند.
سابقه فامیلی ابتلا به سرطان کولون: شما در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان کولون قرار دارید اگر والدین، خواهر یا برادر مبتلا به سرطان کولون داشته باشید. اگر بیش از یکی از افراد خانواده به سرطان کولون یا سرطان رکتوم مبتلا باشند. خطر ابتلا شما به سرطان کولون افزایش می یابد.
رژیم غذایی پرچرب، کم فیبر: سرطان کولون و سرطان رکتوم ممکن است ناشی از رژیم غذایی پرچرب و پر کالری و کم فیبر باشد. تحقیقات در این زمینه نتایج متفاوتی داشته است. برخی مطالعات نشان می دهند که خطر ابتلا به سرطان کولون در افرادی که گوشت قرمز و گوشت های فرآوری شده زیادی استفاده می کنند، بیشتر است.
شیوه زندگی کم تحرک: اگر شما فعال نیستید، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری سرطان کولون قرار دارید. داشتن فعالیت فیزیکی منظم خطر ابتلا به سرطان کولون را کاهش خواهد داشت.
دیابت: خطر سرطان کولون در افراد مبتلا به دیابت و مقاومت انسولینی افزایش می یابد.
چاقی: افرادی چاق هستند در مقایسه با افرادی با وزن متعادل، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان کولون و مرگ در اثر این بیماری دارند.
سیگار کشیدن: خطر بیماری سرطان کولون در افراد سیگاری بالا می رود.
الکل: استفاده زیاد از الکل خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهد.
پرتودرمانی برای سرطان: پرتودرمانی متمرکز بر نایه شکم به منظور درمان سرطانی دیگر، خطر ابتلا به سرطان کولون را بالا می برد.

تشخیص سرطان کولون

غربالگری سرطان کولون

پزشکان متخصص گوارش انجام تست های غربالگری را به افراد سالم بدون نشانه و علامت سرطان کولون به منظور تشخیص سرطان کولون در مراحل اولیه توصیه می کنند. تشخیص سرطان کولون در مراحل اولیه شانس درمان را تا حد زیادی بالا می برد. غربالگری سرطان کولون خطر مرگ در سرطان کولون را پایین می آورد.

افرادی که در معرض خطر متوسط ابتلا به سرطان کولون قرار دارند بهتر است غربالگری را از سن 50 سالگی آغاز کنند. اما افرادی که این خطر در آن ها بالاست مانند سابقه فامیلی ابتلا به سرطان کولون، باید غربالگری را زودتر آغاز کنند. نژاد های آفریقایی- آمریکایی و آمریکایی- هندی بهتر است غربالگری سرطان کولون را از سن 45 سالگی شروع کنند.

چندین گزینه برای غربالگری سرطان کولون وجود دارد که هریک مزایا و معایب خود را دارند. در مورد گزینه های این غربالگری با پزشک خود مشورت کنید. اگر تست کولونوسکوپی برای غربالگری استفاده می شود، می توان پولیپ ها را نیز به کمک این روش قبل از سرطانی شدن برداشت.

اگر نشانه ها و علائم در شما نشان از سرطان کولون دارند، پزشک متخصص گوارش انجام یکی یا چند تست را به شما توصیه می کند. این تست ها برای تشخیص سرطان کولون شامل:

انجام تست کولونوسکوپی برای مشاهده داخل کولون: در کولونوسکوپی از یک لوله بلند و منعطف که به یک دوربین و یک مانیتور برای به تصویر کشیدن تمام کولون و رکتوم متصل است، استفاده می شود. اگر نواحی مشکوکی مشاهده شوند، پرشک ابزار جراحی از طریق این لوله وارد می کند تا بدین ترتیب نمونه های بافتی برای بررسی بیبشتر به دست آورده و پولیپ ها را نیز بردارد.
تست های خونی: هیچ تست خونی نمی تواند در تشخیص سرطان کولون کمک کننده باشد. اما پزشک شما ممکن است خون شما را برای یافتن شواهدی درباره سلامت کلی تان آزمایش کند؛ تست هایی مانند تست های عملکرد کبد و کلیه ها.

پزشک همچنین ممکن است خون شما را از لحاظ وجود مواد شیمیایی که ممکن است در سرطان کولون تولید شوند آزمایش کند.

تعیین مرحله سرطان کولون

زمانی که سرطان کولون تشخیص داده می شود، پزشک تست هایی را برای تعیین کردن مرحله سرطان کولون توصیه می کند. تعیین مرحله در مشخص کردن این که چه درمان هایی برای شما مناسب است کمک کننده خواهد بود.

تست های تعیین مرحله سرطان کولون شامل روش های تصویر برداری مانند سی تی اسکن از قفسه سینه، لگن و شکم می باشد. در بیشتر موارد، مرحله سرطان در شما تا زمانی که جراحی انجام نگیرد مشخص نمی شود.

مراحل سرطان کولون در زیر آورده شده اند:

مرحله یک: در این مرحله سرطان کولون در پوشش سطحی (موکوس) کولون یا رکتوم رشد کرده است اما در سایر لایه های دیواره کولون یا رکتوم پراکنده نشده است.
مرحله دو: سرطان کولون به دیواره کولون یا رکتوم راه پیدا کرده است اما گره های لنفاوی اطراف را درگیر نکرده است.
مرحله سه: سرطان کولون به گره های لنفاوی اطراف حمله کرده است اما سایر قسمت های بدن را درگیر نکرده است.
مرحله چهار: سرطان کولون به نواحی دور در بدن مانند سایر اندام ها همچون کبد یا ریه گسترش پیدا کرده است.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

اگر پزشک به بیماری سرطان کولون در شما مشکوک است، شما ممکن است به متخصص ارجاع داده شوید. شما ممکن است با تعدادی از متخصصین ملاقات داشته باشید:

گاستروانترولوژیست
انکولوژیست
جراح
انکولوژیست پرتو درمانی

برای استفاده بیشتر از زمان ملاقات با پزشت، بهتر است آمادگی لازم برای این ملاقات را داشته باشید.

چیزی که شما می توانید انجام دهید:

از پرهیزات قبل از ملاقات آگاه باشید: در زمان ملاقات در مورد کارهایی که باید در آینده انجام دهید از پزشک سوال مانند پرهیزات غذایی.
تمام علائم خود حتی آن هایی که به نظر شما ارتباطی با مشکل شما ندارند را یادداشت کنید.
اطلاعات شخصی خود مانند استرس های شدید و تغییراتی که اخیرا در زندگی شما رخ داده اند را یادداشت کنید.
لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی خود تهیه کنید.
به همراه یکی از اقوام یا دوستان خود به پزشک مراجعه کنید که بتواند شما را در به خاطر سپردن توصیه های پزشک یاری دهد.
سوالاتی که از پزشک دارید را یادداشت کنید.

برخی از سوالات مهمی که در مورد سرطان کولون از پزشک می پرشید در زیر آمده اند:

سرطان کولون کدام قسمت از کولون من را درگیر کرده است؟
سرطان کولون در من در چه مرحله ای قرار دارد؟
آیا شما می توانید نتیجه پاتولوژی را برای من تفسیر کنید؟
آیا من می توانم یک کپی از نتیجه آزمایش پاتولوژی خود داشته باشم؟
آیا سرطان کولون به سایر نواحی بدن من راه یافته است؟
آیا به تست های بیشتری برای تشخیص سرطان کولون نیاز است؟
راه های درمان سرطان کولون چه هستند؟
احتمال درمان سرطان کولون در من چقدر است؟
هریک از راه های درمان تا چه اندازه می توانند احتمال سرطان کولون را افزایش دهند؟
اثرات جانبی هر یک از راه های درمان سرطان کولون چیست؟
درمان سرطان کولون چگونه زندگی روزمره من را تحت تاثیر قرار می دهد؟
آیا راه درمانی وجود دارد که شما آن را برای درمان سرطان کولون در من مناسب بدانید؟
توصیه شما برای یک عضو از خانواده یا دوستی که در وضعیت من قرار دارد چیست؟
در طول چه مدت زمانی می توانم تصمیم خود را برای انتخاب درمان مناسب بگیرم؟
آیا باید به دنبال نظر دوم باشم؟
آیا بروشور یا سایر منابع اطلاعاتی در مورد بیماری سرطان کولون وجود دارد که بتوانم از آن ها کمک بگیرم؟ چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟
آیا خواهر و برادرها و فرزندان من در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان کولون قرار دارند؟

انتظاراتی که از پزشک می رود:

پزشک نیز سوالاتی را در مورد سرطان کولون از شما می پرسد.
چه زمان برای اولین بار علائم را تجربه کردید؟
علائم شما پیوسته هستند و یا گاها ظاهر می شوند؟
شدت علائم شما چقدر است؟
آیا چیزی علائم شما را بهتر می کند؟
آیا چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
آیا شما سابقه فامیلی ابتلا به سرطان کولون یا سایر سرطان ها را دارید؟

درمان سرطان کولون

نوع درمان سرطان کولون که دکتر به شما توصیه می کند تا حد زیادی به مرحله سرطان کولون در شما بستگی دارد. در ابتدا سه گزینه برای درمان سرطان کولون وجود دارد: جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی.

جراحی سرطان کولون در مرحله اول

اگر سرطان کولون محدود باشد، پزشک انجام جراحی با تهاجم کم را برای درمان سرطان کولون توصیه می کند.

برداشتن پولیپ ها به کمک کولونوسکوپی: اگر سرطان کولون محدود و نقظه ای باشد، تنها محدود به یک پولیپ باشد و در مراحل اولیه قرار داشته باشد، پزشک می تواند آن را به کمک کولونوسکوپی به طور کامل بردارد.

برداشتن موکوس به کمک آندوسکوپی: برداشتن پولیپ های بزرگ تر به برداشتن مقدار کمی از پوشش موکوسی کولون یا رکتوم نیز نیاز دارد.

روش جراحی با تهاجم کم: پولیپ هایی که امکان برداشت آن ها به کمک کولونوسکوپی وجود ندارد، جراحی لاپاروسکوپی برای برداشتن آن ها به ار گرفته می شود. در این روش برای درمان سرطان کولون، پزشک جراحی را از طریق شاف های کوچک در دیواره شکمی انجام می دهد؛ ابزار های جراحی متصل له دوربین می توانند کولون شما را در مانیتور به تصویر بکشند. پزشک ممکن است نمونه هایی را از گره های لنفاوی که درگیر سرطان هستند بگیرد.

جراحی سرطان کولون مهاجم

اگر سرطان کولون در دیواره کولون یا سایر نواحی بدن رشد کند پزشک ممکن است روش های دیگری را برای جراحی سرطان کولون توصیه کند:

کولکتومی جزئی: در طول این روش برای درمان سرطان کولون، جراح بخشی از کولون که درگیر سرطان شده است را به همراه حاشیه ای از بافت نرمال که در اطراف بافت سرطانی قرار گرفته اند، برمی دارد. پزشک مجددا نواحی سالم کولون و رکتوم را به هم وصل می کنند. روش جراحی کولکتومی عموما می تواند از طریق جراحی با تهاجم کمتر انجام گیرد.

جراحی برای ایجاد راهی به منظور تخلیه مواد زائد بدن: هنگامی که امکان متصل کردن مجدد نواحی سالم کولون یا رکتوم به یکدیگر وجود نداشته باشد، شما ممکن است به جراحی استومی نیاز داشته باشید. در جراحی استومی یک حفره در دیواره شکم شما در ناحیه باقیمانده از روده ایجاد می شود تا مدفوع به داخل کیسه ای که در دهانه حفره قرار گرفته است، تخلیه گردد.

گاهی اوقات استومی موقتی است و زمان بهبودی بعد از جراحی را در اختیار کولون یا رکتوم قرار می دهد. در برخی موارد، کولوستومی می تواند دائمی باشد.

برداشتن گره لنفاوی: گره های لنفاوی اطراف نیز در طول جراحی سرطان کولون برداشته می شوند و از لحاظ وجود بافت سرطانی مورد آنالیز قرار می گیرند.

جراحی سرطان کولون پیشرفته

اگر سرطان کولون بسیار پیشرفته باشد یا وضعیت سلامت کلی شما ضعیف باشد، پزشک ممکن است انجام جراحی به منظور رفع انسداد کولون را برای رفع علائم در شما توصیه کند. این جراحی به منظور درمان سرطان کولون انجام نمی گیرد، بلکه به منظور رفع نشانه ها و علائم سرطان کولون مانند خونریزی و درد صورت می گیرد.

در برخی موارد خاص جایی که سرطان کولون تنها به کبد رسیده است اما وضعیت سلامت کلی شما مناسب است، پزشک ممکن است انجام جراحی برای برداشت بافت سرطان در کبد را توصیه کند.

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروهایی به منظور تخریب سلول های سرطانی استفاده می کند. در صورتی که سرطان کولون به گره های لنفاوی گسترش پیدا کرده باشد، شیمی درمانی سرطان کولون بعد از جراحی تجویز می شود. در این شزایط، شیمی درمانی به کاهش خطر بازگشت سرطان کولون و مرگ ناشی از آن کمک می کند.

شیمی درمانی همچنین ممکن است برای رفع علائم سرطان کولون که به سایر نواحی بدن راه یافته است به کار گرفته شود.

پرتو درمانی

پرتو درمانی از منابع انرژی قوی مانند اشعه ایکس برای کشتن سلول های سرطانی، جمع کردن تومورهای بزرگ قبل از جراحی به نحوی که به راحتی قابل برداشتن باشند و یا برای رفع علائم سرطان کولون یا سرطان رکتوم استفاده می شود.

دارو درمانی هدف دار

داروهایی در دسترس هستند که برخی ناهنجاری های خاص که به سلول های سرطانی امکان رشد می دهند را مورد هدف قرار می دهند و برای درمان سرطان کولون پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرند. این داروهای شامل:

بواسیزومب
ستوکسی مب
پانیتومومب
راموسیرومب
رگورافنیب
زیو- آفلی برسپت

داروهای هدف دار در درمان سرطان کولون در برخی افراد موثر بوده و در برخی اثری ندارند.

ایمنوتراپی

ایمنی پراپی به کمک آنتی بادی هایی مانند پمبرولیزومب و نیولومب در درمان برخی بیماران مبتلا به سرطان کولون پیشرفته مفید خواهد بود. احتمال این که سرطان کولون به این ایمنی تراپی پاسخ می دهد یا خیر به کمک تست های خاصی بر روی بافت تومور قابل تشخیص است.

پیشگیری از سرطان کولون

غربالگری سرطان کولون

افردی که در معرض خطر نسبی ابتلا به سرطان کولون قرار دارند، باید از 50 سالگی دارند غربالگری سرطان کولون را آغاز کنند. اما افرادی که خطر بالای ابتلا به سرطان کولون دارند مانند سابقه فامیلی ابتلا له سرطان کولون، باید این غربالگری را زودتر انجام دهند.

چندین گزینه برای غربالگری سرطان کولون وجود دارد که هریک مزابا و معایب خود را دارند. در مورد گزینه های این غربالگری با پزشک خود مشورت کنید.

تغییراتی در شیوه زندگی برای کاهش خطر بیماری سرطان کولون

شما می توانید با ایجاد تغییراتی در زندگی روزانه خود خطر ابتلا به سرطان کولون را کاهش دهید. این اقدامات شامل:

خوردن انواع مختلف میوه ها، سبزیجات و غلات: میوه ها، سبزیجات و غلات حاوی ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر و آنتی اکسیدان ها هستند که نقش مهمی را در پیشگیری از سرطان کولون ایفا می کنند. انواع مختلفی از میوه های سبزیجات را مصرف کنید به گونه ای که طیف وسیع تری از ویتامین ها و مواد مغذی را دریافت کنید.
ترک سیگار: در مورد راه های ترک سیگار با پزشک خود صحبت کنید.
ورزش کردن در بیشتر روز های هفته: سعی کنید حداقل 30 دقیقه در بیشتر روز های هفته ورزش کنید. اگر شما فعالیت کمی دارید می توانید ورزش کردن را از زمان کمتر از 30 دقیقه آغاز کرده و به تدریج این زمان را افزایش دهید.
حفظ وزن متعادل: اگز وزن متعادلی دارید، سعی کنید با رژیم غذایی مناسب و ورزش کردن آن را حفظ کنید. اگر شما باید وزن خود را کاهش دهید، با پزشک خود در مورد راه های رسیدن به وزن متعادل مشورت کنید. سعی کنید با افزایش فعالیت های ورزشی و کاهش میزان کالری دریافتی، به تدریج وزن خود را کاهش دهید.

پیشگیری از سرطان کولون در افراد پرخطر

برخی داروها می توانند خطر پولیپ های پیش سرطانی یا سرطان کولون را کاهش دهند. در هر حال، شواهد کافی مبنی بر توصیه این داروها به افرادی که در معرض خطر نسبی ابتلا به سرطان کولون قرار دارند، وجود ندارد. این داروها عموما برای افرادی که خطر بالای ابتلا به سرطان کولون دارند تجویز می گردند.

برای مثال، برخی شواهد نشان می دهد که ارتباطی میان کاهش خطر پولیپ و سرطان کولون و استفاده مرتب از آسپیرین یا داروهای مانند آسپیرین وجود دارد. اما این که چه دوزی و مصرف این داروهای در چه مدت زمانی می تواند خطر سرطان کولون را کاهش دهد، مشخص نیست. مصرف روزانه آسپیرین خطراتی مانند خونریزی گوارشی و زخم های گوارشی را نیز به دنبال دارد بنابراین پزشکان متخصص گوارش عموما این راهکار را برای پیشگیری از سرطان کولون (مگر در مواردی که خطر ابتلا بالاست) توصیه نمی کنند.

مقابله و پشتیبانی

تشخیص سرطان در یک فرد از لحاظ روانی بسیار چالش برانگیز است. در طول زمان، افراد می آموزند که با راه های منحصر به فرد خود با این بیماری مقابله کنند. تا زمانی که شما بتوانید به این راه ها دست پیدا کنید، می توانید اقدامات زیر را برای مقابله با سرطان کولون در نظر داشته باشید:

در مورد انتظارات خود بیشتر بدانید: برای احساس راحتی بیشتر در انتخاب درمان سرطان کولون، اطلاعات خود را از سرطان کولون افزایش دهید.

در مورد نوع و مرحله سرطان کولون در شما، راه های درمان سرطان کولون و اثرات جانبی آن ها با پزشک مشورت کنید. هر چه بیشتر بدانید، با اطمینان بیشتری در مورد مراقبت های شخصی خود برای سرطان کولون تصمیم می گیرید.

با خانواده و دوستان خود در تماس باشید: ارتباط نزدیک با خانواده و دوستان شما در مقابله با سرطان یاری می دهد. خانواده و دوستان می توانند حمایتی که شما به آن نیاز دارید را فراهم کنند برای مثال نگه داری از خانه زمانی که شما در بیمارستان هستید. همچنین این افراد می توانند در حمایت عاطفی از شما برای مقابله با سرطان نقش مهمی داشته باشند.

منبع: وبسایت http://www.mayoclinic.org