درمان همانژیوم
اغلب موارد این بیماری نیازی به هیچ فرمی از درمان ندارد. برخی والدین احساس می کنند که درمان همانژیوم ضروری است؛ زیرا ممکن است به لحاظ اجتماعی و یا روانی پیامدهایی را برای فرزندشان به دنبال داشته باشد. ولی باید توجه داشت که این بیماری معمولا بدون درمان از بین می رود، از طرفی درمان ممکن است عوارض جانبی بالقوه ای را در پی داشته باشد.
اگر رشد همانژیوم با دید کودک تداخل داشته باشد یا سبب بروز مشکلات دیگری شود در آن صورت انتخاب های درمانی عبارت است از:
- داروی بتا بلاکر: در توده های کوچک و سطحی، یک ژل همراه با داروی تیمولول می تواند روی پوست استفاده شود. همانژیوم شدید دوران طفولیت می تواند با استفاده از محلول خوراکی پروپرانولول از بین برود. تاثیرات جانبی این روش عبارت است از افزایش قند خون، افزایش فشار خون و خس خس کردن.
- داروهای کورتیکوستروئیدی: برای کودکانی که به درمان با بتا بلاکر پاسخ نمی دهند یا نمی توانند از این داروها استفاده کنند کورتیکوستروئیدها می تواند به عنوان یک گزینه در نظر گرفته شود. این داروها در ندول تزریق می شوند هم چنین ممکن است به صورت موضعی بر پوست و یا خوراکی استفاده شوند. عوارض جانبی این داروها رشد ضعیف در کودک می باشد.
- لیزر: برخی اوقات لیزر می تواند در برداشت توده ها یا درمان زخم های دردناک همانژیوم موثر باشد.
تحقیقات برای یافتن راههای درمان بیماری همانژیوم با تاثیرات جانبی کمتر هم چنان ادامه دارد. برخی درمان های آزمایشی عبارت است از اینترفرون آلفا و سرکوب کننده های موضعی سیستم ایمنی.
اگر شما درمانی را برای رفع همانژیوم طفل خود در نظر دارید باید مزایا و خطرات آن را بسنجید. به خاطر داشته باشید که وقتی این بیماری در دوران طفولیت ظاهر می شود، در طول دوران کودکی از بین می رود.