همانژیوم علائم، علل، تشخیص و درمان
همانژیوم چیست؟ همانژیوم یک برجستگی قرمز رنگ لاستیکی می باشد که با تجمعی از عروق خونی همراه است و بر روی پوست ظاهر می شود. این بیماری از زمان تولد وجود دارد. همانژیوم در نوزادان در طول سال های اولیه رشد می کند و سپس در طول زمان پس رفت می کند. در نوزادی که در ابتدای تولد به همانژیوم دچار بوده با افزایش زمان و تا سن ده سالگی اثر محدود و اندکی از آن به جا خواهد ماند.
بیماری همانژیوم می تواند در هر جایی از بدن ایجاد شود اما عموما روی صورت، پوست سر، قفسه سینه و یا کمر شایع است. درمان این بیماری معمولا الزامی ندارد مگر آن که ندول ایجاد شده در دید و تنفس اختلال ایجاد کند.
علائم بیماری همانژیوم
علائم بیماری همانژیوم در زمان تولد مشخص می شود اما در طول سال های اولیه زندگی فرد از بین می رود. همانژیوم در نوزادان مانند علامتی قرمز در هر جای از بدن می تواند اتفاق بیفتد اما روی صورت، پوست سر، قفسه سینه و کمر بیشتر شایع است. معمولا کودکان یک همانژیوم دارند اما برخی کودکان ممکن است بیش از یک ندول داشته باشند.
در طول سال های اولیه، این علامت قرمز به سرعت رشد می کند و به یک توده اسفنجی تبدیل می شود که از پوست خارج می شود. سپس بیماری وارد فاز استراحت می شود و در نهایت به آرامی ناپدید می گردد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
پزشک احتمالا همانژیوم را در طول چکاپ های روتین معاینه می کند. در صورتی که توده ها دچار خونریزی شوند، زخمی را ایجاد کنند و یا ظاهر عفونی پیدا کنند در آن صورت باید با پزشک تماس گرفت.
اگر همانژیوم در بینایی، تنفس و یا شنوایی کودک اختلال ایجاد کند در آن صورت باید فورا به دنبال مراقبت های درمانی بود.
علت بیماری همانژیوم
همانژیوم شامل گروه متراکم غیر نرمالی از عروق خونی است. علت دقیق تجمع این عروق خونی چندان مشخص نیست، اگر چه ممکن است زمینه وراثتی در میان باشد.
همانژیوم اغلب در خانم ها، نوازادان نارس و نوزادان سفید پوست ایجاد می شود.
خطرات همانژیوم
برخی اوقات همانژیوم می تواند منجر به ایجاد زخم شود. زخم می تواند با درد، خونریزی، اسکار و عفونت همراه باشد. بسته به این که همانژیوم در کجا وجود دارد می تواند در بینایی، تنفس و یا شنوایی کودک اختلال ایجاد کند، اما این اتفاق به ندرت می افتد.
تشخیص همانژیوم
همانژیوم بر اساس ویژگی های ظاهری تشخیص داده می شود. تست های تشخیصی خاصی عموما برای این بیماری انجام نمی شود.
درمان همانژیوم
اغلب موارد این بیماری نیازی به هیچ فرمی از درمان ندارد. برخی والدین احساس می کنند که درمان همانژیوم ضروری است؛ زیرا ممکن است به لحاظ اجتماعی و یا روانی پیامدهایی را برای فرزندشان به دنبال داشته باشد. ولی باید توجه داشت که این بیماری معمولا بدون درمان از بین می رود، از طرفی درمان ممکن است عوارض جانبی بالقوه ای را در پی داشته باشد.
اگر رشد همانژیوم با دید کودک تداخل داشته باشد یا سبب بروز مشکلات دیگری شود در آن صورت انتخاب های درمانی عبارت است از:
- داروی بتا بلاکر: در توده های کوچک و سطحی، یک ژل همراه با داروی تیمولول می تواند روی پوست استفاده شود. همانژیوم شدید دوران طفولیت می تواند با استفاده از محلول خوراکی پروپرانولول از بین برود. تاثیرات جانبی این روش عبارت است از افزایش قند خون، افزایش فشار خون و خس خس کردن.
- داروهای کورتیکوستروئیدی: برای کودکانی که به درمان با بتا بلاکر پاسخ نمی دهند یا نمی توانند از این داروها استفاده کنند کورتیکوستروئیدها می تواند به عنوان یک گزینه در نظر گرفته شود. این داروها در ندول تزریق می شوند هم چنین ممکن است به صورت موضعی بر پوست و یا خوراکی استفاده شوند. عوارض جانبی این داروها رشد ضعیف در کودک می باشد.
- لیزر: برخی اوقات لیزر می تواند در برداشت توده ها یا درمان زخم های دردناک همانژیوم موثر باشد.
تحقیقات برای یافتن راههای درمان بیماری همانژیوم با تاثیرات جانبی کمتر هم چنان ادامه دارد. برخی درمان های آزمایشی عبارت است از اینترفرون آلفا و سرکوب کننده های موضعی سیستم ایمنی.
اگر شما درمانی را برای رفع همانژیوم طفل خود در نظر دارید باید مزایا و خطرات آن را بسنجید. به خاطر داشته باشید که وقتی این بیماری در دوران طفولیت ظاهر می شود، در طول دوران کودکی از بین می رود.