تشخیص بیماری لایم

علائم قابل مشاهده بیماری لایم اختصاصی نیست و اغلب در سایر بیماری ها نیز این علائم وجود دارد؛ بنابراین تشخیص می تواند دشوار باشد. کنه هایی که بیماری لایم را منتقل می کنند هم چنین می توانند هم زمان سایر بیماری ها را نیز انتقال دهند.

اگر شما راش های مشخصه بیماری لایم را نداشته باشید پزشک ممکن است از شما در مورد سابقه پزشکی سوال کند از جمله این که آیا در تابستان در فضای بیرون بوده اید، برای مثال در جایی که بیماری لایم در آن شایع می باشد و سپس معاینه فیزیکی انجام می دهد.

تست های آزمایشگاهی آنتی بادی هایی را شناسایی می کند که به تایید تشخیص کمک می کند. این تست ها چند هفته بعد از عفونت قابل اعتماد هستند، بعد از این که بدن برای ساخت آنتی بادی ها زمان کافی داشته باشد. این تست ها عبارتند از:

• تست Enzyme-linked immunosorbent assay یا ELISA: این تست اغلب برای تشخیص بیماری لایم انجام می شود. این تست آنتی بادی هایی را علیه بورلیا بورگدورفری مشخص می کند. اما از آن جایی که ممکن است نتایج مثبت کاذب در پی داشته باشد به عنوان تنها پایه تشخیصی استفاده نمی شود. این تست در طول مراحل اولیه بیماری لایم می تواند مثبت باشد اما وجود اریتم مهاجر برای تشخیص در برخی افراد کافی خواهد بود مخصوصا آن ها که در مناطقی زندگی می کنند که بیماری لایم در آن شایع است.
• تست وسترن بلات: اگر تست الایزا مثبت باشد برای تایید تشخیص وسترن بلات انجام می شود تا تشخیص تایید شود. وسترن بلات می تواند آنتی بادی هایی را علیه چندین پروتئین بورلیا بورگدورفری مشخص کند.