درمان لیکن پلان

• لیکن پلان را چگونه درمان کنیم؟ لیکن پلان پوستی اغلب ظرف چند سال یا کمتر خود به خود برطرف می شود. اگر لیکن پلان بر غشای مخاطی تاثیر بگذارد (مانند لیکن پلان دهانی) ممکن است نسبت به درمان مقاوم باشد و یا دوباره عود کند.
• داروها و سایر درمان ها می تواند به تخفیف خارش، کاهش ناراحتی و تقویت فرایند بهبود کمک کند. با پزشک در مورد عوارض جانبی احتمالی این درمان ها مشورت کنید.
• کورتیکواستروئیدها: انتخاب اول درمانی برای درمان لیکن پلان استفاده از کورتیکوستروئیدهای نسخه ای به فرم کرم یا پماد می باشد تا به کاهش التهاب کمک کند. اگر این درمان ها موثر نباشند و شرایط بدتر شده و یا گسترش یابد در آن صورت استفاده از قرص های کورتیکوستروئیدی تنها یا در ترکیب با کرم ها و پمادهای موضعی مطرح می شود. اگر باز هم بهبود مشاهده نشد در آن صورت استفاده از کورتیکوستروئیدهای تزریقی مطرح می شود.

عوارض جانبی شایع کورتیکوستروئید ها عبارت است از تحریک و نازک شدن پوست در موضع مصرف کرم های استروئیدی، برفک دهانی و ناراحتی معده. کورتیکوستروئیدها در کوتاه مدت می توانند بی خطر باشند.

• داروهایی مربوط به پاسخ ایمنی: داروهایی که پاسخ های سیستم ایمنی را سرکوب کرده و یا اصلاح می کنند، می توانند به صورت ژل، پماد یا به فرم خوراکی مورد استفاده قرار گیرند. برای مثال، مهارکننده های موضعی calcineurin می تواند در کنترل لیکن پلان در غشاهای مخاطی موثر باشند. داروهایی مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس از جمله این موارد هستند.
• آنتی هیستامین ها: آنتی هیستامین هایی که علیه پروتئینی به نام هیستامین عمل می کنند می توانند در درمان لیکن پلان موثر باشند. آنتی هیستامین های خوراکی یا موضعی می تواند خارش یا درد مربوط به بیماری لیکن پلان را کاهش دهند.
• نور درمانی: نور درمانی می تواند به برطرف شدن نواحی آسیب دیده ناشی از لیکن پلان پوستی کمک کند. در شایع ترین روش نور درمانی برای برطرف کردن لیکن پلان از تابش فرابنفش نوع B استفاده می شود که تنها به لایه بالایی پوست (اپیدرمیس) نفوذ می کند. این روش ممکن است کمی ریسک سوختگی را همراه داشته باشد. نور درمانی با استفاده از فرابنفش نوع A همراه با پسورالن نیز می تواند مفید باشد اما این تابش می تواند ریسک سرطان پوست و ابتلا به آب مروارید را به دنبال داشته باشد. نور درمانی معمولا به دو یا سه جلسه درمانی در هفته به مدت چند هفته نیاز دارد.

• رتینوئیدها: اگر لیکن پلان به کورتیکوستروئید ها یا نور درمانی پاسخ نداد در آن صورت رتینوئید نسخه ای به عنوان گزینه بعدی درمان لیکن پلان در نظر گرفته می شود. رتینوئیدها نسخه ای فرم سنتتیک ویتامین آ هستند که روی پوست استفاده می شوند و به فرم خوراکی نیز وجود دارند. لوسیون رتینوئید می تواند درمان موثری باشد اما منجر به تحریک پوست، خشکی، قرمزی و لایه برداری می شود. رتینوئیدها می توانند منجر به نقص در جنین شوند از این رو این داروها به خانم هایی که باردار هستند و یا قصد بارداری دارند توصیه نمی شود. اگر شما باردار یا شیرده هستید پزشک رتینوئید تراپی را برای شما به تاخیر خواهد انداخت یا این که گزینه درمانی دیگری را برای درمان بیماری لیکن پلان در نظر می گیرد.

• اگر پزشک مشکوک شود که لیکن پلان به عفونت هپاتیت سی، آلرژن و یا داروی مصرفی شما ارتباط دارد در آن صورت اقداماتی را انجام خواهد داد تا عامل دخیل در لیکن پلان را شناسایی کند. پزشک ممکن است شما را به متخصص آلرژی ارجاع دهد. در مواردی که عفونت هپاتیت سی مطرح باشد متخصص بیماری های کبدی نیز می تواند موثر باشد.
• درمان های جدید: برخی تحقیقات نشان داده است که استفاده از ویتامین های آ و ب در درمان لیکن پلان پوستی موثر باشد اما به انجام تحقیقات بیشتری در این مورد نیاز است. برخی کارآزمایی های بالینی نشان داده است ژل آلوئه ورا می تواند برای درمان لیکن پلان دهانی و ولوو موثر باشد.

قبل از استفاده از این درمان ها برای لیکن پلان باید با پزشک مشورت کنید. برخی درمان های جدید و مکمل های ویتامینی منجر به عوارض جانبی جدی می شود

درمان خانگی لیکن پلان

مراقبت های فردی می تواند خارش و ناراحتی ناشی از لیکن پلان را کاهش دهد. این موارد عبارت است از:

• استفاده از لوسیون های مرطوب کننده
• کمپرس های خنک
• کرم ها یا پمادهای هیدروکورتیزون که حاوی حداقل یک درصد هیدروکورتیزون باشد (البته اگر از کورتیکواستروئیدهای موضعی نسخه ای استفاده نمی کنید).
• عدم خارش ضایعات

در مورد لیکن پلان دهانی بهداشت مناسب دهان و ملاقات مرتب با دندانپزشک بسیار اهمیت دارد. شما می توانید درد ناشی از زخم های دهانی را با توجه به موارد زیر کاهش دهید:

• اجتناب از مصرف سیگار
• عدم مصرف الکل
• عدم مصرف غذاهای تند و غذاها و نوشیدنی های اسیدی