پیودرما گانگرنوزوم علائم، علل، تشخیص و درمان

پیودرما گانگرنوزوم چیست؟ بیماری پیودرما گانگرنوزوم شرایط پوستی نادری است که منجر به زخم های بزرگ و دردناک روی پوست می شود و اغلب پاها را درگیر می کند.

علت دقیق بیماری پیودرما گانگرنوزوم مشخص نیست اما به نظر می رسد نوعی اختلال در سیستم ایمنی محسوب می شود. افرادی که به برخی بیماری های زمینه ای مانند بیماری روده التهابی یا روماتوئید آرتریت مبتلا هستند بیشتر در خطر ابتلا به بیماری پیودرما گانگرنوزوم قرار دارند.

زخم های ناشی از پیودرما گانگرنوزوم می تواند به سرعت ایجاد شود. این زخم ها معمولا با درمان از بین می روند اما اسکار ناشی از زخم ها یا احتمال عود آن ها بسیار شایع است.

علائم بیماری پیودرما گانگرنوزوم

بیماری پیودرما گانگرنوزوم معمولا با تاول های کوچک و قرمز روی پوست آغاز می شود که ممکن است شبیه نیش عنکبوت باشد. ظرف چند روز این تاول می تواند بزرگ شده و زخم دردناک و باز را ایجاد کند.

زخم ناشی از پیودرما گانگرنوزوم معمولا روی پاها ظاهر می شود اما ممکن است در هر جایی از بدن ایجاد شود. برخی اوقات زخم های ناشی از پیودرما گانگرنوزوم در نواحی جراحی ایجاد می شوند. اگر شما چندین زخم دارید زخم ها می توانند رشد کرده و به هم متصل شوند و زخمی بزرگ را ایجاد نمایند.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر دچار زخم های پوستی شدید که دردناک بوده و به سرعت رشد می کنند فورا به پزشک مراجعه کنید.

علت بیماری پیودرما گانگرنوزوم

بیماری پیودرما گانگرنوزوم بیماری عفونی یا مسری نیست اما علت دقیق ایجاد آن مشخص نمی باشد. پیودرما گانگرنوزوم با بیماری های خود ایمنی مانند کولیت های اولسراتیو، بیماری کرون و آرتریت روماتوئید ارتباط دارد. برخی تحقیقات نشان می دهد که پیودرما گانگرنوزوم می تواند عامل ژنتیکی داشته باشد.

اگر شما به پیودرما گانگرنوزوم دچار هستید، ترومای پوستی جدید مانند بریدگی یا زخم می تواند منجر به ایجاد زخم های جدیدی شود.

فاکتورهای خطر بیماری پیودرما گانگرنوزوم

برخی فاکتورها می توانند ریسک ایجاد بیماری پیودرما گانگرنوزوم را افزایش دهند. از جمله این فاکتورهای خطر عبارتند از:

سن و جنسیت: پیودرما گانگرنوزوم معمولا در خانم ها شایع تر است. پیودرما گانگرنوزوم معمولا در سنین 40 و 50 سالگی اتفاق می افتد اگر چه ممکن است در هر سنی ایجاد شود.
داشتن بیماری التهابی روده: افراد مبتلا به بیماری های گوارشی مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون بیشتر در خطر ابتلا به بیماری پیودرما گانگرنوزوم قرار دارند.
داشتن روماتوئید آرتریت: افراد مبتلا به روماتوئید آرتریت بیشتر در خطر ابتلا به پیودرما گانگرنوزوم قرار دارند.
داشتن سرطان خون: افرادی با اختلالات خونی (بدخیمی های هماتولوژیک) بیشتر در خطر ابتلا به پیودرما گانگرنوزوم قرار دارند.

عوارض بیماری پیودرما گانگرنوزوم

عوارض احتمالی ناشی از پیودرما گانگرنوزوم عبارت است از:

عفونت
اسکار
درد کنترل نشده
افسردگی
کم تحرکی

تشخیص بیماری پیودرما گانگرنوزوم

پزشک با شما در مورد سابقه بیماری صحبت خواهد کرد و معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. برای تایید تشخیص بیماری پیودرما گانگرنوزوم به انجام آزمایش نیاز نخواهد بود. اما پزشک می تواند برای تایید تشخیص و کنار گذاشتن سایر احتمالاتی با علائم مشابه با پیودرما گانگرنوزوم آزمایش هایی انجام دهد. برخی از آزمایش ها عبارت است از:

آزمایش خون: نمونه برداری از خون می تواند شواهدی مبنی بر عفونت، مشکلات کبدی و کلیوی و روماتوئید آرتریت را بررسی کند.
بیوپسی پوست: بیوپسی پوست شامل برداشت نمونه کوچکی از پوست آسیب دیده و بررسی آن زیر میکروسکوپ می باشد.
کولونوسکوپی: معاینه کولون می تواند احتمال بیماری التهابی روده و در نتیجه ارتباط آن با پیودرما گانگرنوزوم را بررسی کند.
تست های تصویربرداری: سی تی اسکن یا عکس برداری از قفسه سینه می تواند احتمال عفونت ها یا التهاب های عمیق را بررسی کند.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

شما ممکن است ابتدا برای زخم های ناشی از پیودرما گانگرنوزوم ابتدا به پزشک عمومی مراجعه کنید و یا ممکن است فورا به متخصص بیماری های پوستی یا درماتولوژیست ارجاع داده شوید.

قبل از ملاقات با پزشک می توانید پاسخ برخی پرسش های احتمالی پزشک را آماده کنید. برخی سوالات احتمالی عبارت است از:

علائم شما چه زمانی برای اولین بار آغاز شد؟
آیا علائم مشابهی را در گذشته تجربه کرده اید؟ اگر چنین است چه درمان هایی را برای آن انجام داده اید؟
آیا درمان هایی که روی زخم های تان انجام دادید به بهبود آن ها کمک کرده است؟
چه داروها و مکمل هایی را به طور مرتب مصرف می کنید؟
آیا پوست شما در نواحی که زخم در آن ها ایجاد شده دچار آسیب شده است؟
به چه بیماری های دیگری دچار هستید؟

درمان پیودرما گانگرنوزوم

درمان پیودرما گانگرنوزوم با هدف کاهش التهاب، کنترل درد و بهبود زخم انجام می شود. بسته به اندازه و عمق زخم های پوستی درمان پیودرما گانگرنوزوم می تواند هفته ها یا ماه ها به طول انجامد و ممکن است با اسکار همراه باشد. درمان پیودرما گانگرنوزوم شامل بستری شدن در بیمارستان یا مراکز درمانی می باشد.

حتی بعد از درمان موفقیت آمیز پیودرما گانگرنوزوم احتمال ایجاد زخم های جدید وجود دارد.

داروهای مورد استفاده در درمان پیودرما گانگرنوزوم

کورتیکواستروئیدها: دوز بالایی از کورتیکواستروئیدها عمده ترین درمان پیودرما گانگرنوزوم را تشکیل می دهند. این داروها ممکن است روی پوست مالیده شده و در زخم ها تزریق شوند و یا به طور خوراکی مصرف شوند (پردنیزون). استفاده از کورتیکواستروئیدها برای طولانی مدت یا در دوزهای بالا می تواند عوارض جانبی جدی را به همراه داشته باشد. از جمله این عوارض می توان به تخریب استخوان ها یا افزایش احتمال ابتلا به عفونت ها اشاره کرد. برای کمک به محدود کردن عوارض جانبی ناشی از کورتیکواستروئیدها، با بهبود زخم های پیودرما گانگرنوزوم پزشک احتمالا دوز مصرفی این داروها را تدریجا کاهش می دهد.
داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند: راه دیگر برای محدود کردن دوز پردنیزون استفاده از داروهایی است که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، داروهایی مانند مهار کننده های calcineurin مانند تاکرولیموس، سیکلوسپورین، مایکوفنولات و انفلکسیماب. بسته به نوع داروی استفاده شده، ممکن است دارو به فرم خوراکی، موضعی یا تزریقی استفاده شود.
داروهای ضد درد: بسته به گستردگی زخم های ناشی از پیودرما گانگرنوزوم شما می توانید از داروهای ضد درد نیز استفاده کنید.

مراقبت از زخم های پیودرما گانگرنوزوم

علاوه بر داروهایی که به طور مستقیم روی زخم ها استفاده می شوند پزشک می تواند زخم ها را با بانداژ مرطوب (نه خیس و نه خشک) بپوشاند. باید دستورالعمل های پزشک را مبنی بر مراقبت از زخم های پیودرما گانگرنوزوم به دقت دنبال کنید. این نکته مخصوصا زمانی اهمیت دارد که داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی خوراکی برای فرد نسخه شده است زیرا این داروها می توانند ریسک ابتلا به عفونت را افزایش دهند.

آیا جراحی را می توان به عنوان گزینه درمانی برای درمان پیودرما گانگرنوزوم در نظر داشت؟

از آن جایی که پیودرما گانگرنوزوم می تواند با برش پوست بدتر شود معمولا جراحی برای برداشت زخم ها گزینه خوبی نخواهد بود. ترومای پوستی می تواند زخم های موجود را بدتر کند و یا زخم های جدیدی ایجاد نماید.

اگر زخم های پوستی ناشی از پیودرما گانگرنوزوم بزرگ باشد پزشک ممکن است از پیوند پوستی استفاده کند. در این روش جراح تکه ای از پوست و یا پوست سینتتیک را روی زخم های باز قرار می دهد. پیوند پوستی برای بهبود زخم های پیودرما گانگرنوزوم زمانی انجام می شود که التهاب از بین رفته و زخم شروع به بهبود می کند.

پیشگیری از پیودرما گانگرنوزوم

شما نمی توانید از بروز بیماری پیودرما گانگرنوزوم ممانعت کنید. اگر به پیودرما گانگرنوزوم مبتلا هستید از آسیب به پوست خود پرهیز کنید. آسیب یا ترومای پوستی از جمله جراحی می تواند زخم جدیدی را ایجاد کند. با کنترل برخی بیماری های زمینه ای که باعث ایجاد زخم می شوند نیز می توانید به خودتان کمک کنید.

مقابله و پشتیبانی

با درمان هایی که انجام خواهید داد احتمالا زخم های ناشی از پیودرما گانگرنوزوم بهبود می یابد. اگر این فرایند مدت زمان طولانی به طول انجامد و دردناک باشد ممکن است به افسردگی شما منجر شود. ممکن است در مورد عود زخم ها یا ظاهر پوست خود استرس داشته باشید. صحبت کردن با مشاور می تواند برایتان مفید باشد. هم چنین ملاقات با سایر افرادی که به بیماری پیودرما گانگرنوزوم مبتلا هستند نیز گزینه مناسب دیگری است که می توانید آن را در نظر داشته باشید.

برای دریافت مشاوره یا ملاقات افرادی که به پیوردما گانگرنوزوم مبتلا هستند می توانید از پزشک کمک بخواهید.

منبع: وبسایت http://www.mayoclinic.org