آرتریت پسوریازیس علائم، علل، تشخیص و درمان

آرتریت پسوریازیس چیست؟ بیماری آرتریت پسوریازیس یا همان بیماری مفصلی پسوریازیس فرمی از آرتریت می باشد که در افراد مبتلا به پسوریازیس اتفاق می افتد، شرایطی که لکه های قرمز پوستی یا فلس های نقره ای ایجاد می شود. اغلب افراد مبتلا به پسوریازیس بعدا دچار آرتریت پسوریازیس می شوند اما مشکلات مفصلی می تواند اغلب با تظاهر ضایعات پوستی آغاز شود.

درد مفصل، سفتی و تورم از علائم عمده بیماری آرتریت پسوریازیس می باشد. آرتریت پسوریازیس مربوط به انگشت ها و ستون فقرات نواحی هستد که بیشتر درگیر درد می شوند که این درد می تواند خفیف تا شدید باشد.

درمانی برای بیماری آرتریت پسوریازیس وجود ندارد و تمرکز بر کنترل علائم و پیشگیری از آسیب به مفاصل می باشد. بدون درمان آرتریت پسوریازیس شرایط می تواند ناتوان کننده باشد.

علائم آرتریت پسوریازیس

آرتریت پسوریازیس بیماری مزمنی است که در طول زمان بدتر می شود اما ممکن است دوره هایی از بهبود علائم یا تشدید علائم را تجربه کنید.

علایم آرتریت پسوریازیس می تواند یک یا دو طرف مفاصل بدن را تحت تاثیر قرار دهد. این علائم اغلب شبیه به روماتوئید آرتریت می باشد. هر دوی این بیماری ها بر مفاصل تاثیر می گذارند و سبب دردناک شدن، تورم و احساس گرما در مفاصل می شود.

علایم آرتریت پسوریازیس عبارت است از:

تورم انگشتان دست و پاها: آرتریت پسوریازیس می تواند منجر به تورم و درد در انگشتان پا و دست ها شود. شما ممکن است در دست ها و پاهای تان قبل از داشتن علائم مفصلی قابل توجه احساس تورم و تغییر شکل را داشته باشید.
درد پا: بیماری آرتریت پسوریازیس می تواند سبب درد در نقاطی شود که تاندون ها و رباط ها به استخوان ها متصل شده است، مخصوصا در پشت پاشنه پا یا در کف پاها.
کمر درد: برخی افراد ممکن است به شرایطی به نام اسپاندیلیت دچار شوند شرایطی که در نتیجه بیماری آرتریت پسوریازیس ایجاد می شود. اسپاندیلیت عمدتا سبب التهاب بین مهره های ستون فقرات و محل اتصال ستون فقرات و لگن می شود.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر شما به پسوریازیس (علائم پسوریازیس: ضایعات پوستی مانند لکه های قرمز یا فلس های نقره ای) دچار هستید در صورت ابتلا به درد مفصل با پزشک مشورت کنید. بیماری آرتریت پسوریازیس می تواند در صورت عدم درمان آسیب شدید به مفاصل وارد آورد.

علت بیماری آرتریت پسوریازیس

بیماری آرتریت پسوریازیس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به سلول ها و بافت های سالم بدن حمله می کند. پاسخ های غیرنرمال ایمنی منجر به التهاب در مفاصل می شود؛ هم چنین سلول های پوستی بیش از حد تولید می شوند.

مشخص نیست که چرا سیستم ایمنی به بافت های سالم حمله می کند اما به نظر می رسد فاکتورهای محیطی و ژنتیکی در این میان بسیار اهمیت دارند. افراد زیادی وجود دارند که به بیماری آرتریت پسوریازیس مبتلا هستند و سابقه خانوادگی در ابتلا به بیماری پوستی پسوریازیس و یا آرتریت پسوریازیس دارند. محققان کشف کرده اند که برخی مارکرهای ژنتیکی با ایجاد بیماری آرتریت پسوریازیس ارتباط دارند.

در افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد هستند ترومای فیزیکی و در برخی موارد فاکتورهایی مانند عفونت باکتریایی و یا ویروسی می تواند در ایجاد بیماری آرتریت پسوریازیس دخالت داشته باشد.

فاکتورهای خطر آرتریت پسوریازیس

فاکتورهایی وجود دارد که می تواند ریسک ایجاد بیماری آرتریت پسوریازیس را افزایش دهد. از جمله این فاکتورها عبارت است از:

پسوریازیس: داشتن پسوریازیس یکی از بزرگ ترین فاکتورهای خطری است که احتمال ایجاد بیماری آرتریت پسوریازیس را افزایش می دهد.
سابقه خانوادگی: خیلی از افراد مبتلا به بیماری آرتریت پسوریازیس دارای مادر، پدر، خواهر یا برادری هستند که به این بیماری مبتلا است.
سن: اگر چه هر فردی می تواند به بیماری آرتریت پسوریازیس مبتلا شود اما شیوع آرتریت پسوریازیس بین افراد بالغ 30 تا 50 ساله بیشتر است.

عوارض بیماری آرتریت پسوریازیس

درصد کوچکی از افراد مبتلا به بیماری آرتریت پسوریازیس به arthritis mutilans دچار می شوند که فرم شدید، دردناک و ناتوان کننده ای از این بیماری می باشد. در طول زمان این بیماری می تواند استخوان های کوچک در دست ها، مخصوصا انگشتان را از بین ببرد و منجر به دفرمه شدن و ناتوانی دائمی شود.

افرادی که به آرتریت پسوریازیس مبتلا هستند هم چنین به مشکلات چشمی دچار می شوند که دردناک شدن، قرمزی چشم ها و تاری دید را به دنبال دارد. افراد مبتلا به بیماری آرتریت پسوریازیس هم چنین بیشتر در خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی قرار دارند.

تشخیص آرتریت پسوریازیس

در طول معاینه به منظور تشخیص آرتریت روماتوئید پزشک موارد زیر را در نظر دارد:

مفاصل شما را به لحاظ وجود تورم و یا حساس شدن به لمس بررسی می کند
ناخن انگشتان شما را به لحاظ وجود هر گونه ناهنجاری بررسی می کند
کف پاها و پیرامون پاشنه پا ها را فشار می دهد تا ناحیه حساس را بیابد

هیچ تست واحدی برای تایید تشخیص آرتریت پسوریازیس وجود ندارد. اما برخی انواع تست ها می تواند سایر احتمالات مربوط به درد مفاصل مانند روماتوئید آرتریت یا نقرس را کنار بگذارد. برخی تست ها برای تشخیص آرتریت پسوریازیس عبارت است از:

تست های تصویربرداری

اشعه ایکس: تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس می تواند تغییر در مفاصل که ناشی از آرتریت پسوریازیس و نه سایر شرایط آرتریتیک می باشد را نشان دهد.
تصویر برداری رزونانس مغناطیسی یا ام آر آی: با استفاده از این تست از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی استفاده می شود تا تصاویر جزئی از بافت های نرم و سخت در بدن فراهم آید. این نوع تست تصویربرداری می تواند مشکلات مربوط به تاندون ها و رباط ها را در پا و کمر مشخص کند.

تست های لابراتوری

فاکتور روماتوئید: فاکتور روماتوئید آنتی بادی است که اغلب در خون افراد مبتلا به روماتوئید آرتریت وجود دارد اما در خون افراد مبتلا به بیماری آرتریت پسوریازیس یافت نمی شود. به همین دلیل این تست می تواند به تشخیص افتراقی بین این دو بیماری کمک کند.
تست مایع مفصلی: با استفاده از یک سوزن پزشک می تواند نمونه اندکی از مایع مفصل آسیب دیده (اغلب زانو) را بردارد. کریستال های اسید اوریک در مایع مفصلی می تواند نشان دهد که شما به نقرس مبتلا هستید یا آرتریت پسوریازیس.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

شما ممکن است ابتدا به پزشک خانواده مراجعه کنید. او شما را به متخصص بیماری های مفصلی رجوع خواهد داد.

قبل از ملاقات با پزشک توجه به موارد زیر می تواند کمک کننده باشد:

چه علائمی را تجربه می کند و علائم از چه زمانی آغاز شده است؟
آیا اعضای خانواده نیز به پسوریازیس مبتلا بوده است؟
آیا در خانواده کسی به آرتریت پسوریازیس مبتلا است؟
چه داروها و مکمل هایی را مصرف می کنید؟

بهتر است برای ملاقات با پزشک همراهی با خود داشته باشید تا شما را در به خاطر سپردن مواردی که پزشک می گوید یاری کند.

انتظاراتی که می توانیم از پزشک داشته باشیم:

پزشک نیز احتمالا سوالاتی را از شما خواهد پرسید. برخی سوالات احتمالی پزشک عبارت است از:

کدام یک از مفاصل آسیب دیده است؟
آیا فعالیت ها یا موقعیت هایی وجود دارد که سبب بهتر یا بدتر شدن علائم شما می شود؟
چه درمان هایی را امتحان کرده اید؟ آیا این درمان ها کمک کننده بوده است؟

درمان آرتریت پسوریازیس

درمانی برای آرتریت پسوریازیس وجود ندارد بنابراین تمرکز درمانی عمدتا بر کنترل التهاب در مفاصل آسیب دیده می باشد تا از درد و ناتوان شدن جلوگیری شود.

داروها

داروهای آرتریت پسوریازیس عبارت است از:

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: این داروها می تواند درد و التهاب را کاهش دهد و به درمان کمر درد آرتریت پسوریازیس کمک کند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی از جمله ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم از جمله این داروها هستند. داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی قوی تر با استفاده از نسخه قابل تهیه می باشند. عوارض جانبی این داروها عبارت است از تحریک معده، مشکلات قلبی و آسیب کبدی و کلیوی.
داروهای آنتی روماتوئید: این داروها می تواند پیشرفت آرتریت پسوریازیس را آهسته کند و مفاصل و سایر بافت ها را از آسیب دائمی نجات دهد. از جمله این داروها می توان به متوترکسات و سولفاسالازین اشاره کرد. عوارض جانبی این داروها متغیر است اما عبارت است از آسیب کبدی، سرکوب مغز استخوان و عفونت های ریوی شدید.
داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: این داروها بر روی سیستم ایمنی عمل می کنند. از جمله این داروها می توان به آزاتیوپرین و سیکلوسپورین اشاره کرد. این داروها احتمال ابتلا به عفونت ها را افزایش می دهند.
مهارکننده های تی ان اف آلفا: فاکتور نکروز تومور آلفا نوعی ماده التهابی است که در بدن تولید می شود. مهارکننده های این ترکیب می توانند به کاهش درد، سفتی صبحگاهی و تورم کمک کنند. مثال های این داروها عبارتند از etanercept، infliximab و certolizumab. عوارض جانبی این داروها عبارت است از تهوع، اسهال، ریزش مو و افزایش ریسک ابتلا به عفونت های جدی.
داروهای جدیدتر: برخی داروهای جدید برای پلاک های پسوریازیس ساخته شده اند که می توانند علائم و نشانه های بیماری آرتریت پسوریازیس را کاهش دهند. مثالهای این داروها عبارت است از apremilast، ustekinumab و secukinumab.
تزریق استروئید: این نوع از داروها به کاهش التهاب کمک می کند و برخی مواقع مستقیما به مفصل آسیب دیده تزریق می شود.
جراحی: مفاصلی که در اثر بیماری آرتریت پسوریازیس آسیب دیده است می تواند با استفاده از پرتزهای مصنوعی جایگزین شود که از فلز و پلاستیک ساخته شده اند.

درمان های خانگی

مراقب مفاصل خود باشید. تغییر در نحوه انجام فعالیت ها می تواند تفاوت زیادی را در احساس شما به وجود آورد. برای مثال شما می توانید با استفاده از ابزارهایی مانند دربازکن ها از فشار بر مفاصل انگشتان تان جلوگیری کنید. می توانید به هنگام باز کردن درب از تمام بدن تان کمک بگیرید و درب را هل دهید تا این که فقط از انگشتان خود استفاده کنید.
وزن خود را در محدوده سالمی نگاه دارید. حفظ وزن سالم فشار کمتری را روی مفاصل شما وارد می کند، درد را کاهش می دهد و انرژی و تحرک شما را افزایش می دهد. بهترین راه افزایش مصرف مواد مغذی، کاهش مصرف کالری و خوردن غذاهای گیاهی، میوه ها و سبزیجات است.
انجام ورزش منظم. ورزش می تواند ماهیچه های شما را قوی و مفاصل شما را منعطف نگاه دارد. انواع ورزش ها وجود دارند که فشار کمی را بر مفاصل شما وارد می آورند مانند دوچرخه سواری، شنا و پیاده روی.
مبارزه با درد و التهاب می تواند سبب خستگی شما شود. علاوه بر این برخی داروها نیز می توانند سبب خستگی تان شوند. نکته کلیدی این است که در مجموع فعال بمانید و قبل از خسته شدن استراحت کنید. ورزش و فعالیت های کاری را به بخش های کوتاه تقسیم کنید. چندین بار در روز استراحت کنید.

مقابله و پشتیبانی

بیماری آرتریت پسوریازیس می تواند بسیار ناامید کننده باشد. دوستان و خانواده می توانند شما را در رویارویی با چالش های ناشی از بیماری آرتریت پسوریازیس یاری کنند. در مورد برخی از افراد گروه های پشتیبان می توانند بسیار موثر باشند.

یک مشاور و یا درمانگر می تواند استراتژی هایی را به شما توصیه کند که میزان استرس شما را کاهش دهد. تغییرات شیمیایی بدن که به هنگام استرس ایجاد می شود می تواند پسوریازیس و آرتریت پسوریازیس را وخیم تر کند.

منبع: وبسایت http://www.mayoclinic.org