واریسلا و هرپس زوستر

ویروس واریسلا- زوستر مسئول واریسلا یا آبله مرغان و هرپس زوستر یا زونا (یکی دیگر از بثورات پوستی شایع) می باشد. ویروس واریسلا- زوستر یکی از هشت هرپس ویروس شناخته شده ای است که با ایجاد ضایعات تاول مانند، عفونت بافت عصبی و عفونت نهان در گانگلیا ارتباط دارد. عفونت اولیه می تواند سبب واریسلا شوند و پس از آن ویروس می تواند نهان شود. انتقال ویروس واریسلا- زوستر نیازی به تماس پوستی ندارد و از طریق ترشحات تنفسی از مسیر آئروسل منتقل می شود. وقتی افراد مستعد در تماس با ویروس واریسلا- زوستر قرار بگیرند ویروس ابتدا در فاز تکثیر اولیه قرار می گیرد، که سه تا چهار روز بعد از قرار گرفتن در مجاورت ویروس آغاز می شود و در اوروفارینکس و غدد لنفاوی منطقه ای اتفاق می افتد. ده تا دوازده روز بعد اولین علائم پرودرومال مانند تب، مالژیا و ضعف آغاز می شود. این بثورات پوستی به شکل ماکول خارش دار اریتماتوز آغاز می شود و در نهایت به پاپول و وزیکل های پر از مایع تبدیل می شود. این ضایعات معمولا در خط رویش مو آغاز شده و با الگوی سفالوکودال گسترش می یابد که غشاهای مخاطی و کف سر را در بر می گیرند. این وزیکل ها معمولا چهار تا پنج روز بعد از شروع اولین ضایعات شکاف می خورند. میانگین تعداد ضایعات 300 تا 400 می باشد.

ضایعات قدیمی تر شکاف خورده و ضایعات جدید تر شکل می گیرد و به این ترتیب شکل پلی مورف را به بثورات پوستی می دهد. ضایعات این بثورات پوستی می توانند با ایجاد اسکار یا هایپوپیگمنتاسیون بهبود یابند. تشخیص افتراقی عبارت است از Pityriasis Lichenoid، Arthropod bites، عفونت های ویروس هرپس سیمپلکس و زرد زخم. شایع ترین عارضه واریسلا در کودکانی با سیستم ایمنی کال عبارت است از superinfection که معمولا نسبت به گروه استافیلوکوکوئوس اورئوس و استرپتوکوکوس نوع A ایجاد می شود (superinfection به عفونتی اشاره دارد که بعد از عفونت اولیه اتفاق می افتد و مخصوصا به دنبال درمان با آنتی بیوتیک های وسیع الطیف اتفاق می افتد). عوارض عصبی نیز ممکن است اتفاق بیفتد. عوارض عصبی عبارت است از مننژیت، آتاکسی مخچه، میلیت عرضی، سندرم گلین باره و مننینگوانسفالیت. سایر عوارض عبارت است از آرتریت، گلومرولونفریت، میوکاردیت، ترومبوسیتوپنی و پورپورا فولمینانس. بیمارانی که در سیستم ایمنی خود مشکلاتی دارند بیشتر در خطر ابتلا به نوع شدید واریسلا قرار دارند.

سایر تظاهرات بالینی ویروس واریسلا- زوستر عفونی هرپس زورستر یا زونا می باشد. ویروس واریسلا- زوستر می تواند در سلول های گانگلیا پنهان بماند تا زمانی که ویروس به پوست برمی گردد دوباره فعال می شود و تظاهرات آن پوست وزیکولار یک طرفه می باشد که شامل یک تا سه درماتوم است. وزیکل های پوستی می توانند دردناک بوده و با خارش همراه باشند که این علائم مخصوصا در افراد بالغ شایع است. زوستر معمولا در کودکان بیماری خفیف تری است. فعال شدن دوباره ویروس احتمالا به افت ایمنی سلولی برمی گردد که در بیماران سالمند و بیماران مبتلا به اختلال در سیستم ایمنی شایع می باشد.

در اغلب افرادی که سیستم ایمنی کاملی دارند واریسلا بیماری خفیفی است. استفاده از آسیکلوویر خوراکی معمولا توصیه نمی شود. اما افراد نوجوان و بالغ بیشتر در خطر  نوع شدید واریسلا می باشند که در آن صورت آسیکلوویر خوراکی به مدت پنج روز تجویز می شود و زمان ایده آل مصرف آن در طول 24 ساعت شروع راش های واریسلا می باشد.

دریافت آسیکلوویر وریدی برای بیمارانی است که در خطر شدیدی از این بثورات پوستی قرار دارند مانند بیمارانی که سیستم ایمنی شان با اشکالاتی همراه است. دوره توصیه شده درمان با آسیکلوویر هفت روز می باشد و یا تا زمانی ادامه دارد که دیگر ضایعات جدیدی در طول 48 ساعت ظاهر نشود. به طور ایده آل درمان باید ظرف 24 ساعت شروع شده اما 72 ساعت بعد از ظهور ضایعات پوستی در صورت مصرف آسیکلوویر هنوز هم می تواند موثر باشد.

در این نوع از بثورات پوستی تب باید با استامینوفن کنترل شود و استفاده از آسپرین می تواند سندرم ری را به همراه داشته باشد و ایبوپروفن نیز فرد را مستعد ابتلا به عفونت استرپتوکوک نوع A می کند. واکسن واریسلا زنده ضعیف شده می تواند در کاهش شیوع عفونت واریسلا-زوستر موثر باشد. ایمن سازی که بعد از ابتلا طبیعی به عفونت انجام می شود احتمال ابتلا به زوستر را کاهش می دهد. برای پیشگیری از واریسلا به عنوان یک بثورات پوستی افراد باید دوبار واکسینه شوند یک بار در سنین 12 تا 15 ماهگی و یک بار در 4 تا 6 سالگی. واکسن واریسلا همراه با واکسن ترکیبی Measles–Mumps–Rubella استفاده می شود و این ترکیب در سپتامبر 2005 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای کودکان 12 ماهه تا 12 ساله تایید شده است.

تشخیص ویروس واریسلا زوستر معمولا بر اساس سابقه و یافته های بالینی انجام می شود. تشخیص وجود برخی آنتی ژن های ویروسی مربوط به این نوع از بثورات پوستی در تراشه های پوستی با استفاده از ایمونوفلوروسنس و با استفاده از آنتی بادی مونوکلونال تجاری که برای ویروس واریسلا-زوستر وجود دارد می تواند انجام شود. این روش های تشخیصی بسیار حساس و سریع هستند. تست های سرولوژیک برای تشخیص عفونت حاد قابل اعتماد نیستند اما می توانند تشخیص گذشته نگر داشته باشند.