Molluscum Contagiosum نوعی عفونت ویروسی بسیار مسری می باشد که در غشای مخاطی و پوست ایجاد می شود و معمولا در کودکان شایع است. این عفونت ناشی از ویروس متعلق به Molluscipoxvirus می باشد. بیمارانی با نقص در سیستم ایمنی مانند ایدز و لوکمیا بیشتر مستعد ابتلا به این نوع از بثورات پوستی هستند. MC از طریق تماس فیزیکی می تواند منتقل شود. حمام استخر و حوله مشترک نیز می تواند به انتقال ویروس MC کمک کند.

تشخیص به صورت بالینی انجام می شود اما رنگ آمیزی رایت یا گیمسا از سلول های حاصل از هسته مرکزی ضایعات به مشخص شدن ویژگی های داخل سیتوپلاسمی کمک می کند. رنگ Tzanck می تواند برای مشخص کردن الگوی بدنه های molluscum به کار رود.

تشخیص افتراقی عبارت است از زانتوگرنولوم نوجوان، وروکا پلانا، میلیا و اورتیکاریا پاپولا. ضایعات معمولا به طور خود به خود برطرف می شوند اما این فرایند می تواند سال ها به طول انجامد و بیماری در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف طولانی تر می شود. در روند درمان MC به تخفیف ناراحتی و خارش، محدود کردن گسترش بیماری به سایر بخش ها، پیشگیری از اسکار و عفونت های ثانویه توجه می شود. تخریب موضعی، تقویت سیستم ایمنی و استفاده از داروهای آنتی ویرال می توانند از گزینه های درمانی محسوب شوند.

تخریب ملایم موضعی رویکرد معمولی است که برای درمان MC کاربرد دارد. کانتاریدین درمان بی خطر و موثری برای نوع از بثورات پوستی در کودکان محسوب می شود. این درمان بسیار موثر است و به خوبی تحمل می شود. مزایای آن عبارت است از استفاده بدون درد و نرخ اثر بخشی تا حدود 90 درصد. سایر درمان های تخریبی عبارت است از کورتاژ، سرمادرمانی با نیتروژن مایع و عوامل لایه بردار مانند لاکتیک اسید یا رتینوئیدهای موضعی. عواملی که سیستم ایمنی را تقویت می کند به پاکسازی این عفونت کمک می کند. آنتی ویرال هایی مانند سیدوفویر نیز می توانند موثر باشند.