تعریف:

پولیپ سرویکس (C): پرولیفراسیون موضعی مخاط سرویکس.

پولیپ اندومتریال (E): پرولیفراسیون موضعی غدد اندومتر.

اتیولوژی:

پولیپ سرویکال: التهاب موضعی

پولیپ اندومتر: افزایش سطوح استروژن.

ریسک فاکتورها:

پولیپ سرویکال: عفونت های مکرر و عودکننده دستگاه ادراری-تناسلی نظیر واژینوز باکتریال، عفونت های قارچی.

پولیپ اندومتریال: درمان نادرست با استروژن، فاز کلیماکتریک، چاقی، سندرم تخمدان پلی کیستیک، درمان با تاموکسیفن، تومورهای آزادکننده استروژن.

اپیدمیولوژی:

پولیپ سرویکال: در 5 درصد از زنان دیده می شود. بیشترین شیوع آن در سنین بالای 40 سالگی است.

پولیپ اندومتر: در سنین زیر 30 سالگی ناشایع است. در 10 درصد از زنان بالای 50 سال دیده می شود.

شرح حال:

پولیپ سرویکس: بدون علامت، خون ریزی پس از مقاربت، خون ریزی بین سیکل ها، خون ریزی پس از منوپوز، منوراژی، ترشحات مزمن واژینال(ترشحات غیرچرکی و غیرآزار دهنده).

پولیپ اندومتر: بدون علامت، خون ریزی پس از منوپوز، خون ریزی بین سیکل، منوراژی.

معاینه بالینی:

پولیپ سرویکس: معاینه با اسپکولوم: می توان پولیپ را مشاهده کرد که از سوراخ خارجی سرویکس بیرون زده است و به آسانی دچار خون ریزی می شود.

پولیپ اندومتر: اغلب بدون علامت است.

پاتیولوژی:

پولیپ سرویکال:

• ماکروسکوپی: به صورت قرمز و کوچک(اغلب زیر 1 سانتی متر) با رشد صاف و منظم. اغلب به صورت پایه دار است.
• میکروسکوپی: پرولیفراسیون اپی تلیوم ستونی کانال اندوسرویکس. این نوع پولیپ حاوی غدد اندوسرویکس دیلاته و ترشح کننده موکوس است. نشانه های التهای و متاپلازی اسکواموس به طور شایع دیده می شوند.

پولیپ اندومتر:

• ماکروسکوپی: به طور شایع در فوندوس رحم، به صورت یک ضایعه قرمز تیره متمایل به بنفش مخملی و بیضی شکل دیده می شود. ممکن است به صورت منفرد و یا متعدد باشد. اغلب بدون پایه است. از نظر اندازه بین 0.5 تا 3 سانتی متر متغیر است.
• میکروسکوپی: دو الگوی اصلی شناخته شده است. شایع ترین فرم، یک نمای بافت شناسی به صورت هیپرپلازی کیستی است(غدد اندومتر با اندازه های متفاوت و تغییرات پرولیفراتیو). الگوی دیگر، الگوی عملکردی است، یعنی ضایعه از نظر بافت شناسی مشابه با اندومتر طبیعی احاطه کننده اطراف است.

ارزیابی ها:

آزمایشات خونی: FBC(کاهش هموکلوبین).

سایر بررسی ها:

• اسمیر سرویکس(برای رد کردن CIN و بدخیمی ها)
• HSV(برای رد عفونت)
• هیستروسکوپی(روش اصلی تشخیصی)
• سونوگرافی(ضخامت اندومتر را اندازه گیری می کند)

درمان:

درمان طبی: در صورت وجود آنمی، آن را درمان کنید.

درمان جراحی: پولیپکتومی در زمان هیسترکتومی، دیاترمی یا قطع به کمک لوپ و یا با کمک فورسپس.

عوارض:

عوارض موضعی(عفونت ها، پیچ خوردگی و یا نکروز سر پولیپ)، آنمی، خون ریزی به دنبال برداشتن به روش جراحی، تغییرات بدخیم(نادر است).

پیش آگهی:

در بیشتر موارد درمان جراحی کمک کننده خواهد بود.